Bir annenin, evladını kaybettiğinde hissettiği acının tanımını yapabilirmiyiz? Allah muhafaza Tabiki kocaman bir HAYIR. Allah hiç bir anneye yaşatmasın evlat acısını. paramparça olmuş bir yürek ve dokunmaya kıyamadığı can!
Tüm bu acıların çıglıklarına razı gelmedi rabbelalemin. Anaların kalpleri harap, duyguları taş kesti, gözlerinde ise kanlı yaş. Kimse anaların acılarının önüne geçemedi. İhtirasla dolup taşan siyasetle yoğrulan bir hiç ugruna yıkılan yuvalara, paramparça olan o sabilerin bedenlerine, yuvaların yıkılmasına ve masum yavruların feryatlarına dayanamadı mevla.

VE DEDİKİ.. (Doğrusunu Allah bilir)
Öyle bir musubet veririmki herkes ya nefsi nefsi der veya acziyet içindeki dünya, bilim insanları ve tüm zavallı kul? Heyhat.
Toplu suskunluk, Toplu suçluluk, Toplu azap, Toplu feryat, ve nihayetinde Toplu panik. Kapsamlı bir karantina ve adeta dünya durdu, mahşer provası gibi ana oğuldan, Kardeş bacısından, karı koca bile odasını ayırma gayretinde. Öyle bir endişe ki insanı yiyip bitiriyor. tüm basın/yayında kaçışa teşvik var. Bir ihtimal daha var; büyük bir olasılıkla ya virüs taşıyorsun veyahutta her an sana bulaşabilir.
Allah cc hakkımızda her şeyin en iyisini bilendir. Yapılması gerekenler ise; Toplu tövbe, Toplu düşünce, Toplu yalvarış, Toplu haykırış.
OZAMAN HAYDİ HEP BERABER
İSTİGFARA.
ALLAHIM BİZ NEFİSLERİMİZE ZULM ETTİK, PİSMAN OLDUK, TÖVBETEN NASUHA YARABELALEMİN AMİN AMİN
“MEKKE’nin komşusu”
