ÖLÜM, “hazırlıklarını tamamla, geliyorum”, demez. Beklenmedik bir vakitte ansızın gelebilir. Unutmayalım dün bu saatlerde evlerindeydiler, şu an evleri yok. Hayatta olanlar artık yok, koşturduğumuz dünya ne kadar boş.
Allah ölüm vakitleri geldiğinde insanları vefat ettirir, ölmeyenleri de uykularında ölmüş gibi yapar. Ölümüne hükmettiklerini tutar, diğerlerini ise belli bir süreye kadar bırakır. Kuşkusuz bunda iyice düşünenler için dersler vardır.” (Zümer39/42)
Ve “Allah, eceli geldiğinde hiç kimseyi (ölümünü) ertelemez. Allah, yaptıklarınızdan haberdardır.” (Munâfikûn, 63/11)
İman, güzel ahlâk, sâlih ameller ve hâlis niyetlerle Rabbimize varacağımız güne hazırlıklı olmanın gayreti içerisinde olalım. Dünya işlerimizi yürütürken, dengeli ve hırsa kapılmadan, ihtiyaçlarımızı karşılayabilecek bir hayat için çalışırken; hemen yarın terk-i dünya edebileceğimiz hakikatinin bilinciyle bizi ahiret âleminde, ebedi cennete taşıyacak olan hayırlı işlere, amellere, ibadetlere ağırlık ve ehemmiyet verelim.
Rabbimiz hesabı verilebilir bir hayatla huzuruna varabilmeyi, cennet ve cemali ile müşerref olabilmeyi nasip etsin inşallah.
Hiç güzel olmasaydı ölür müydü peygamber?
Öleceğiz müjdeler olsun, müjdeler olsun!
Ölümü de öldüren Rabbe secdeler olsun!
Kapı kapı, yolun son kapısı ölümse;
Her kapıda ağlayıp o kapıda gülümse!
O demde ki, perdeler kalkar, perdeler iner,
Azraile “hoş geldin” diyebilmekte hüner
O dem çocuklar gibi sevinçten zıplar mısın?
Toprağın altındaki saklambaçta varmısın?
Ölüm ölene bayram, bayrama sevinmek var;
Oh ne güzel, bayramda tahta ata binmek var!
Ufka bakarlar; ölüm uzakta mı uzakta
Ve tabut bekler, suya inmek için kızakta
Sultan olmak dilersen, tâcı ,sorgucu, unut!
Zafer araban senin, gıcırtılı bir tabut!
Necib Fâzıl KISAKÜREK
Ebedi Yolcuğa Başlarken
Ölüm yok olup gitmek değildir. Ölüm, fena aleminden beka alemine bir intikaldir. Ölüm, bir evden diğer bir eve, bir şehirden başka bir şehre yapılan sade ve basit bir göç de değildir. Ölüm anı, fena ile bekanın kesiştiği kritik, endişe verici bir andır. Çaresizlik ve ölüm sıkıntısı içerisinde ne yapacağını kestiremediği bir sırada bu çaresiz yolcuya etrafında bulunan yakınlarının veya her hangi bir kardeşinin, rahatsız etmeksizin kelime-i tevhit söyleyerek yardımda bulunması ona büyük bir âhiret armağanı olacaktır. Nitekim Peygamber Efendimiz;
لَقِّنُوا مَوْتَاكُمْ لاإلَهَ إَّﻻ اللّهُ
“Ölülerinize (ölmek üzere olan hastalarınıza) kelime-i tevhidi telkin ediniz.” buyurmaktadır.
Hz. Aişe’den rivayet olunduğuna göre, Peygamberimiz (s.a.v.) son hastalığında yanlarında bir kap içerisinde su vardı. Peygamberimiz (s.a.v.) mübarek ellerini suya daldırıp yüzüne sürüyor ve şöyle diyordu:
لآ إله إلا لله إن للموت سكرات
“La ilahe illallah (Allah'tan başka ilah yoktur): Muhakkak ölümün sekeratı vardır
Allahım: ölümün sekaratıyla karşı karşıya kaldığımızda bizlere şahadeti unutturma
Rabbimiz hesabı verilebilir bir hayatla huzuruna varabilmeyi, cennet ve cemali ile müşerref olabilmeyi nasip etsin.
İzmir depreminde hazırlıksız yakalanıp Vefat eden kardeşlerimize Allah'tan rahmet diliyor, ailelerine sabr-ı cemil temenni ediyorum .
Başımız sağolsun.
MEKKENİN KOMŞUSU
