Öğrenme sorunsalı bir eğitim bilimleri konusudur,lakin biz konuyu bu seviyeden tartışmayacağız.Toplumsal yaşamda tanık olduğumuz mevzulara bakacağız.
Toplumsal yaşam kuralları hepimiz için vardır.Vardır da, iş alışkanlığa gelince çark etmede de üstümüze yoktur.İçinde yaşadığımız salgın döneminde sosyal mesafe,maske takımı ve hijyen gibi konularda yeterince ehemmiyet gösterme becerisi sergilemeyen insanlarımız hala mevcut. Bu pandemi ile alakalı konu bir yana;temel davranışlarda hala sorunlu toplum olmağı sürdürmekteyiz.
Direksiyon başında cep telefonu ile konuşmalar,esnafınımızın kaldırımda yaya geçişini engelleme noktasında ısrarı,bisiklet ve motosiklet kullanımında kask takmama hali sürgit durumlar….Bütün bunlar her cephe de ve her seviyeden duyarlı vatandaşlarımız ve görevlililerimiz tarafından basında,televizyonda vb.araçlarla dillendirilmesine rağmen olması gereken farkındalık katsayısına erişemedik.
Ne zaman mı öğreniriz ? Hayli zor. Bir gün, sürücü kursu şirketine ait araçda ,muhtelemen şirket çalışanı olan soför arkadaşımız sol eli ile telefonla konuşurken diğer eli ile de park yapmaya çalışıyordu .Örnek olması gereken kurumun işler acısı halleri idi bunlar….eğitmen değil oto akrobasisi idi sanki.
Tüm bunlar ve benzeri konularda doğru davranışlara erişmemiz bir hayli zor görünmekte. Temel eğitimin içselleştirilmemesi, öğrenme zorluğumuzun var olduğunun göstergesidir. Öğrenmek ,davranışa dönüştürmek,örneklik teşkil etmek zaman , emek göstermede ısrar etmeken geçer. Kuralların sıkı denetimi de kamu kurum ve kuruluşların olaya ciddyetle eğilmesi elzem. Yasalar geçirmek yetmemekte , takipçisi olmak duyarlı vatandaşlara ve görevlilere ilave mesuliyet getirmektedir….duyarlı olalım…
