Değerli okurlarım. Bir yılı aşkın zaman süresince medyagazete.com gazetemizin köşesinde sizlerle fikirlerimi, sevgimi, muhabbetlerimi, anılarımı bir gül buketi misali paylaşıyorum.
Köşe yazarlığı ile başladığım yazılarımı derleyerek GÜLDEREN adında kitabım ile taçlandırdım. İlk kitabım olan GÜLDEREN kitabım
https:www.serencamkitabevi.comgulderenemiyrabayrak-978-605-7715-02-9 tarafından yayımlanmıştır.
Kitaptan tarafıma verilen telif ücretini ise Osmaniye/ Düziçi/Akçakoyunlu Köyü NUR’UL İSLAM CAMİİ’sine tarafımdan vakfedilmiştir.
Yine bir bahar sabahıydı.
Taif‟in gül kokan sokaklarında dolaşırken bir koku ki ecdattan kalan fidanların yer aldığı gülün hasıyla dolu bahçelerine doğru beni ağır- dan sürüklüyordu.
Öyle bir şey ki beni kendisine çekiyordu.
Köşeyi döndüğümde, sokağın sonundaki “güller sana ait, kokusu sana münhasır” diyen taa derinlerden bir ses... Gül bahçelerinde bul- muştum kendimi. Gül sevgilinin sembolü, çiçek- lerin sultanıdır.
Herkesin elinde bir çuval, fidanlardaki gülle- ri toplayan gülderenler, teraziye koyulan bir sepe- te dolduruyorlardı gülleri. Bir asır öncesi ecdat- tan kalan fidanlar pespembe güllerle örtülüydü. Yaklaştığımda bülbül misali ne de hoş kokunuz var demiştim, dikenlerden ayrılmış güllere dokunurken...
Sahi ya “hayat” neydi ki?
Güneşin doğuşu, fidanların çiçek açması mı?
Yoksa rüzgârın esintisi, zamanın akışı mı?
Neydi hayat?
Yoksa içmediğin bir bardaktaki suda sevgili- yi seyretmek mi?
Gülün Habibullah.
Ya da “güllerim var, gül yârim var...”
“Kalplere derman, gözlerimde ferman mis kokulu güllerim var!” diyen bahçıvanın gül bah- çesi mi?
Bebekken annesinin kollarından koparılan yetimin büyüyüp serpildiği Taif mi?
“Gül, derdine derman oldu mu yoksa olma- dı” mı diye ilkildim bir an.
Halime‟nin yavrusu hadi, gülüver!
Etme beni perişan.
Gül var, gül var, gülde Muhammed‟in çehre- si var.
Sarısı, dostluğu, kıskançlığı, Beyazı, saflığı ve masumluğu, Pembesi hem arzuyu hem özlemi,
Derken, kırmızısı sevgiyi ve aşkı, Eşine az rastlanan mavisi ise; İlahı aşkı anlatan,
Ey ay yüzlü Şeyma‟nın kardeşi.
Bir gül demeti olur mu derman, kimsesizliğine? Yoksa durmaz kalbimin sızısı, sessizliğine. Gerisi teferruattır biçare hikâyemde.
“Bir bardak sundular gül şerbeti, Susadım gayet hararetten katı, Sundular bir cam dolusu şerbeti. Şerbeti karşımda tuttu huriler, Bunu Rabbimiz gönderdi dediler.
Kardan ak idi ve hem soğuk idi, Lezzeti dahi şekerde yok idi.”
(Süleyman Çelebi)
“Gül açılsın dudağında gülüver Bana n'olur açılan her gülü ver Buna ister darıl ister gülüver Gül açılsın dudağında gülüver
Gece gündüz cana cânâ geliver Yaşı gözden gamı dilden siliver Ele nisbet bana bâde lebi ver Gül açılsın dudağında gülüver Bana n'olur açılan her gülü ver”
Selahattin İçli
Ne olursan ol gel gülderenim oluver, Gece gündüz cana cânâ geliver.
Gel bana gülderenim olu ver
Bahçenizde yetişen isimsiz envai çiceklerin hatrına
Gel de gülderenim olu ver.
Işığınla ışıldasın yokluğunla solan yüzüm. Gel de gülümseyenim olu ver
Bir gün düşerse içine bensizliğin sızısı Gül bahçemin güldereni olu ver.
Gül alır, gül verir, gülüveririm!”
Gülü soldurmam deyi ver
“Gül verin gülünüz yoksa gülü verin Gülü gülene ver, kalbini sevene ver, Gülmek güzel şeydir kıymetini bilene ver”
Mevlana Hazretleri
Efendim beni başına taç eden soldurmadan yaşatmaya senelerdir gayret gösteren bahçıvanım değerli eşim gurbetimdeki en büyük dayanağım gülümsemeyi yüzümden eksik etmeyen yol arkadaşımı, hayat bahcemin fidanları değerli çocuklarımı ve eşlerine bu nadide fidanların rengârenk çicekleri torunlarımı sevgi ve muhabbetlerimle kucaklıyorum.
En derin, en samimi temennilerimle.
