Bir gün parkta oturuyordum, 65’li, belkide yetmişli yaşlarından bir amca evet evet amca hatta omuzları çökmüş haliyle dik oturmaya çalışan bakımlı tertemiz temiz kıyafetli ayağındaki iskarpinleri pırıl pırıl boyadan yeni çıkmış bir beyefendi merhaba kızım müsadeniz olursa oturabilirmiyim dedi.
Efendim rica ederim buyurun çok güzel bir bahar günüydü bende çocuklarımla ilgileniyor onlar koşturuyorlar geldiklerinde elimdeki havluyla sırtlarını siliyor onlara birşeyler yedirmeye çalışıyordum amcada beni pür dikkat izliyor sonra uzaklara dalııp gidiyor yanınımıza gelen çocuklarımı seviyor onlara laf atıyor derinden bir nefes alıyor deriin derin düşüncelerle denizi seyrediyor gibi gözüküyordu aslında baktığı masmavi denizin sularıydı.
Fakat üzerindeki gemileri göremiyordu bile bunu ben bile fark etmiştim. Kendi ellerimle yaptığım kurabiyelerimden buyurun almazmısınız dediğimde irkilircesine bana tebbesüm ederek önce teşekkür ederim demesine aldırış etmeden rica ederim buyurun beraber olsun dediğimde çok naziksiniz diyerek çekingen haliyle birtane kurabiye aldı çiğnedi çignedi ama yutmıyordu hala küçücük kurabiyeyi.
Öylece suskun suskun düşünüyordu. Ben ikinci belkide üçüncü kurabiyemi yerken hala elimde tutuyordum kurabiye kabını tekrar buyurun dediğimde kendinizmi yaptınız pekte güzel olmuş benim rahmetlimde çok güzel yapardı kurabiye ve tüm hamur işlerini mekanı cennet olsun deyip merhumeye rahmet diledik başınız sağolsun efendim yakın zamandamı kaybettiniz eşinizi sanırım acınız taze. Ahh kızım acının eskisi yenisimi olur yanlızca sizleri teselli edecek birileri olursa acınız belki hafifler ama insan sevdiklerini hiç unutmaz.
Evet aslında biz İkimiz de öldük,,,,
onu gömdüler. Ve ben canlı cenazeyim.
Nerden bile bilirdim aniden sessizce beni tem tek bırakıp gideceğini. Şimdilerde ona kavuşacağım günü bekliyorum
bende toyluğumun verdiği merakla soruyordum hala peki çocuklarınız yokmu? Var varda oğlum işe gidiyor bende gelinimi rahatsız etmemek için dişarı çıkıyorum birkaç arkadaşıma uğruyorum sonrada oğlumun dönmesine yakın eve dönüyorum. Başka birşey diyememiş yutkunarak gözlerimden süzülen yaşları saklamıştım amcamdan.
1- Kayınvalideler:
Kayınvalidesi haram olduğu gibi, kayınvalidesinin ve kayınpederinin anneleri de haramdır.
3- Gelinler:
Oğlunun hanımı haram olduğu gibi, torunlarının hanımları da haramdır. Sadece üvey oğlun hanımı namahremdir.
"İnsanlara merhamet etmeyene Allah merhamet etmez.” (Müslim, Fedâil, 66; Tirmizî, Birr, 16)
"Merhamet edenlere Allah da merhamet eder. Siz yeryüzündekilere merhamet edin ki göktekiler de size merhamet etsin." (Tirmizî, Birr 16; Ebû Dâvûd, Edeb 58)
Merhamet bazı kimselerin sandığı gibi, sadece bir acıma duygusu değildir. Sevgiyle gelişen yardım ve fedakârlıkla büyüyen şümullü bir histir. Eğer bir kalpte merhamet duygusu yoksa o kalp hastadır.
Ne yazıkki yüreğim burkulmuştu kendimi onun yerine koymuştum acısını ziyadesiyle hissedebiliyordum. O aralar benimde babam ve eşimin babası vefat etmişlerdi acım büyüktü ama eşim ve yavrularım vardı etrafımda unutmadım ama acımı hafifleten sevdiklerimle teselli oluyordum.
Sonra anladımki ayrılık zordu ölüm acı ama velakin eşlerden birinin ölüp gitmesi diğerinin yapayalnız kalması demekti ve anneciğime kayın valideme sımsıkı sarılmıştım.
Çünkü eşinin öldüğü gün eşler yalnızlığa terk edildiği için bence o gün ölmeye başlıyorlar. Ondan sonra değerlerini yitirdikleri için evlatları tarafından terk edildikleri için, eşleri ile birlikte o gün ölüyorlar bunları etrafımızda görerek bugün daha iyi anlaya biliyoruz. Ne olur anne babanızın değerini bilin. Ne olur onları ölüme terk etmeyin onların yaşadığını, yaşı yaşayacakları günlerin Cennet olduğunu gösterin.
Bunlar tek bir evlatla olmuyor onlar evlatlarının sayısınca değer verilmesini istiyorlar, eğer 5 evladı varsa onların içinde bir evlat değer veriyor 4'dü gelip gitmiyor arayıp sormuyorsa anneleri babaları o gün eşleri ölünce onlar da ölüyorlar, buna sebep olan da yanlarında olmayan evlatlarıdır. Ben bunları yaşayıp ve görüyorum hiçbir genç genç kalmayacak onlara da İhtiyarlık gelecek. Onlar da yalnızlığa terk edilecek, onların evlatları da arayıp sormayacak onlar nasıl bayramda anne ve babalarının kapılarını açmadılar sa onların evlatlarıda onların kapılarını açmayacak.
Onun için ben ettiğimi biçmedim ben öyle yapmadım demeyin. Belki bir köşede bir şey yapmışsınızdır da bugün onun eserini yaşıyorsunuzdur, anne baba zamanında neler çekmiş neler yaşamış bunları umrunda olmayan evlatlar lütfen aile değerini bilirim. Baba ölünce anneyi ölüme terk etmeyin anne ölüncede babayı terk etmeyin. Bugün ne ekerseniz inanın onu biçeceksiniz ben buna inanıyorum etrafta gördüğüm ihtiyarların mutsuz yüzlerini görüyorum. Çünkü anne baba onlara değer verirseniz yaşama tutunurlar.
Bir doktor bana demişti ki annenizi babanızı ne zaman ilgisizliği iterseniz o zaman akıl oyunları başlar bende akıl oyunu ne dr bey dediğimde yani dedi ki bana Alzheimer (unutkanlık) hastalığı. Ondan sonra da hayatları biter ölecekleri günü beklerler demişti. Onun için biraz da olsa anne ve babamıza vakit ayırmak gerekmiyor mu? Çünkü onlar bizleri büyütüp besleyene kadar vakit ayırdılar bugünün gençleri veya orta yaşlıları anne baba değerini yitirdiler bitirmek üzereler.
Allah anne baba duası alanlardan eylesin, onları ölüme değil yaşama sevk etmeyi nasip eylesin amin.
MEKKE’NİN KOMŞUSU
