Gönül Dile Geldi Yar Aşkıyla

Eğitimci-ŞairTurgut Yörükoğlu’nun şiirlerinden oluşan “Gönül dile geldi Yar aşkıyla” adlı eserinden sözetmek istiyorum bugünkü yazımda.

Adana’nın İmamoğlu ilçesi doğumlu olan eğitimci-Şairimizin asıl adı Turgut Ataşçı, ancak mahlasının “Yörükoğlu” olması nedeniyle kitabında “Turgut Yörükoğlu” ismini kullandığını belirtiyor.

Elimizdeki kitap 137 sayfadan oluşuyor. Kitabın sayfalarına yerleştirilen şiirler; “Hece tutkusu”, “Serbest esintiler”, “Aşıklarla muhabbet” ve Son söz bölümlerinden oluşuyor.

Şiir yazma tutkusunun Ortaokul sıralarında başladığını belirten şairimiz, severek dinlediği türkülerin de yoğun etkisinin olduğunu vurguluyor. Rüyasında gördüğü bir rüya üzerine şiir yazmaya başladığını belirten Turgut Yörükoğlu, Ozan dertli Polat’ın ilk ustası olduğunu söylüyor. Daha sonraki yıllarda, Aşık Hacı Karakılçık ve Aşık Gül Ahmet Yiğit ile sohbetler eden Yörükoğlu, Aşık Feymani ile tanışarak ondan çok şeyler öğrendiğini ve öğrenmeye çalıştığını vurguluyor.

Öğretmen olarak görev yapmakta olan Yörükoğlu, öğrencilerine de şiiri sevdirmeye çalıştığını belirtirken; “Bin şair miyim bilemem ama, şiir sevdalısı biri olarak şiirlerimi beğenilerinize sunuyorum.”diye önsöz yazısını tamamlıyor.

Kitabın sayfalarına yerleştirilen şiirleri harmanlamaya çalışıyorum. “Sevdiğim” başlıklı şiirinde; “Aklım erdi sevdim seni,/Gözüm sende bil sevdiğim./Bir sevdaya saldın beni,/Çözüm sende gül sevdiğim./…”diye dizeleri devam ediyor.

Kitabına ad olan şiirinin başlığında, “Yar aşkıyla” diye başlarken; “Bir saz, bir söz, bir demli çay/İlham olur yar aşkıyla./Gündüz güneş, gece de ay/Anlam bulur yar aşkıyla./…”diyor dizelerinde.

Osmaniye’nin Kadirli ilçesinde öğretmenlik yapmakta olan Yörükoğlu, Kadirli’nin Turpu ile ilgili şiir yazmış. “Turp (Yalanlama)” başlıklı şiiri okuyorum. “Bir turp ektim Kadirli’nin düzüne,/Gören şaştı, inanmadı gözüne,/Yalanım yok, anlamadım gizi ne?/Yel estikçe burcu burcu kokuyor./…”diye dizeler devam ediyor.

Kitaptaki ikinci bölümde “Serbest esintiler”den oluşan şiirlerine göz atıyorum. “Roza(1) Güneşin batışı ölüm…”başlığını verdiği şiirinde; “Akşam güneşi batmasın gurupta/Bozulmasın o ölümcül kızıllık/Sen de yanımda ol, her an yanımda/Beraber yaşayalım kızıllığın zevkini/Akşam güneşi batmasını gurupta./….”diye dizeler devam ediyor.

Şairin Aşık Feymani ile atışmasını konu edinen bir şiirini okuyorum. Şiirin ilk dörtlüğünü rüyasında okuyan Yörükoğlu, devamını getiremez. Aşık Feymani’ye rüyasında okuduğu şiirini sunduktan sonra, Feymani cevap yazar ve böylelikle atışma şiirin devamı gelir.

İşte o şiirden iki dörtlük: Aldı Yörükoğlu; “Bir koca çınarsın Aşık Feymani,/Halini hatrını sormaya geldim./Koyu gölgen aşıkların limanı,/Biraz nefeslenip durmaya geldim./…Aldı Aşık Feymani; “Yörükoğlu yetmiş bişlik çınarın,/Nice diye hal-hatırın soran dost./Dolanmadan muhabbetin kenarın,/Birazcık eğleşip gelip duran dost./..”diye devam ediyor dizeler.

Kitabın son sayfasında; “Son söz” başlıklı şiiri okuyorum; “Şiir, çay gibidir;/Demini iyi almalı ki/Rengi de/Kokusu da/Tadı da/Güzel olsun./”

Eğitimci-şair Yörükoğlu’nu kutlar, yeni eserlerinde buluşabilmek umudu ile başarılarının devamını dilerim.