Dünyanın dört bir yanındaki insanlar ‘Maya takvimi’ndeki kehanette belirtildiği söylenen 21 Aralık 2012 tarihini heyecanla bekledi.
Kıyamet kopacağı yönündeki kehanet söylentileri insanları 21 Aralık gününe odakladı. O gün geldi, saatler 13.1’i gösterirken Osmaniye’deki insanların hareketlerini izliyordum. O dakikada insanların tedirgin olup olmadığını gözlemlemeye başladım. Herkes kendi işinde gücündeydi, ‘kıyamet anı’ geldi diyenlerle birlikte o anı yaşaya ‘maya’dık. Maya tutmadı mı diye düşünmeye başladım. Maya’lanamadık mı, maya’sını iyi mi karmamışlardı, Maya’lanamadık mı? Akıldan geçen sorular ve düşünceler. Nihayet 21 Aralık tarihini gerilerde bıraktık ve hala yaşıyoruz, dünya dönüyor, yaşam sürüyor.
21 Aralık günü ‘kıyamet kopacak’ sözlerinin doğruluğuna da tanık oldum. Maya takviminde yazıldığı belirtilen ‘kıyamet kopacak’ iddialarının doğruluk payı da vardı. Çünkü 21 Aralık günü bazı evlerde kıyamet koptu, buna tanık olanlarınız olmuştur, benim tanık olduğum kıyamet anları olduğu için söylüyorum.
21 Aralık günü, sabahleyin kalktığında evine ekmek alamayan babanın çocuklarının aç okula gitmelerine yüreği dayanamadığı için gözlerinden akan yaşlar bir ‘kıyamet’ti.
Aile bireylerinden birinin öldüğü gören insanlar için 21 Aralık unutulmaz bir ‘kıyamet’ti. Yağmurlu ve soğuk kış gününde faturasını ödeyemediği için elektrikleri kesilen evde ‘kıyamet’ anı yaşanıyordu. Borcundan dolayı icralık olan vatandaş için ‘kıyamet’ anıydı. Şiddetli geçimsizlik nedeniyle boşananlar veya eşlerini öldürenler için ‘kıyamet’ anıydı. Aşırı yağışlar nedeniyle sel sularına kapılanlar için ‘kıyamet’anıydı. Evinde ısınacak sobası olmayanlar, olsa da yakacak bulamadığı için soğuktan titreyerek yatağında uyumaya çalışanlar için ‘kıyamet’ anıydı.
Maya takvimi veya çeşitli kehanetlerle ilgili sözlerin anlatmak istediklerine değil, böylesi bir tarih verildiğinde insanlardan kimleri ‘ölüm korkusu’ sardığına bakmak gerekiyor. ‘canı tatlılar’diye nitelendirdiğim böylesi insanlar, gündelik yaşamlarında ölümü akıllarına getirmeden para hırsı ile çalışanlar, iyilik ve paylaşımdan uzak, hoşgörüsüzce ve gölgeleriyle kavga edercesine yaşayanların 21 Aralık günü hallerini görecektiniz.
Kıyamet kopmasa da bazı yürekleri hoplattı, insanların akıllarına ölümü getirdi. Geldi, geçti ama katı yürekli insanlara da iyi bir ders olarak belleklere kazınan 21 Aralık unutulmayacak bir gün oldu.
Nasrettin Hoca’ya sormuşlar; “Kıyamet ne zaman kopacak?”diye. Nasrettin Hoca ise; “Eşim ölürse; küçük kıyamet, ben ölürsem büyük kıyamet kopar”şeklinde yanıtlamış.
21 Aralık kabusunu yaşayanlar, geride bırakanlar o korkulu anlarının ardından ellerinin arasına başını alıp ta, bundan sonra insanlar arasında, insanca ve barış içinde, dostluk içinde yaşayabilmeyi denemeye kendine söz verenler olup olmadığını merak ediyorum. Gaddar yüreklilerden kaç kişi 21 Aralık korkusundan etkilenip “insanca yaşa’maya’ dair” kendine söz vermiştir diye düşünüyorum. Saygılarımla…
