Yıllarca terörle mücadele verirken, binlerce canları toprağa gömdük, birlerce insanımız yaralanıp Gazi olarak yaşamaya çalışıyor.
Ülkeyi yönetenlerin yanlış hesapları veya tahmini hesaplarını tutturamamış olması nedeniyle ekonomik krizler yaşandı. Bazı anlar oldu ki; depremler ile salgın hastalıklar yaşanması sonunda yine canlarımızı toprağa verdik ve bu günlerde hala da yeni salgından dolayı ölmekteyiz.
Yaşamak kolay değildir, yaşayabilmek için insanların yapamayacakları uğraşı tahmin bile edemezsiniz!
Bakıyorum da; koronavirüs salgını nedeniyle ilaç firmaları ve aşı satışı yapmak isteyen ülkeler yarışa girdiler. Bu salgında da ilaç firmaları ile diğer sağlık ürünleri satanlar ekonomik anlamda bir yerlerde ticari yerlerini aldılar.
Yönetme başarısını gösteremeyenler, başka yerlerin tepkilerini bahane ederek işin içinden çıkmaya çalışırlarmış. Ancak burada akıllarına getiremedikleri bir olay var ki; yönetimlerinde başarısız olanlar, başkalarını suçlarken kendi ağızlarından çıkan sözlere de dikkat etmelidir. Halkımız arasında öylesine kişiler yaşıyor ki, bir sözünün altından kalkabilmek her babayiğide kısmet olmayabiliyor!
Bu ülkede 25-30, hatta daha fazla çalışıp, devletine sosyal güvenlik primini ödeyen bir kişinin, emekliye ayrılmasının ardından eline geçen emekli maaşı; çalışırken aldığı maaşın yarısına düşüyorsa…
Emeklilerin aldıkları Bin 500 Tl veya 2 bin Tl maaşın devletin üst düzeydekileri tarafından “Emeklilerimize geçinebilecekleri maaşı veriyoruz!” diye övgülü sözler söyleyebiliyorsa…
Milletin vekili olarak TBMM’ne gönderilen Vekillerin 25 bin lira gibi maaş aldığı bir süreçte, Bin 500 lira maaş alan Emekli’nin tepkisi bu ülkede nasıl olur!?
Uzaktan eğitimde çocuğu olan ailenin aylık internet masrafı karşısında zorlandığı, internet hizmete veren firmaların arada bir ücret artışı yaptığı ve aileyi psikolojik olarak rahatsız ettiği bu ortama çareyi bulmak yerine, kendi bildiklerini uygulayanlar karşısında gelişme nereye varır!?
Kapalı yerlerde yüzlerce değil, binlerce kişinin katılımı ile toplantı ve genel kurullar yapılırken, Yüz kişiyi bile bulmayan üyeli derneklerin genel kurullarının sürekli ertelenmesinin sonu nereye varır!?
Ramazan ayındayız, inançları gereği oruç tutmak isteyen insanların evlerindeki sofrada yiyecek ve içeceklerin neler olduğunu bilemeyen veya merak etmeyen bir siyasi iktidar, bu ülkede terörü bitirebilmek için mücadele etmek değil, siyasi şov yapmaktan öteye gidebilir mi!?
Bir ülkede halkın vergileri ile toplanıp biriken paraların nereye harcandığının hesabını sormak, ülkedeki siyasi, ekonomik ve uluslararası ilişkilerden duyulan kaygıları dile getirmek suç sayılıyorsa, terörle mücadelede başarılı olunacağını söylemenin de sadece hayallerde kalacağını söyleyebilirim…
Devleti güçlensin diye emeğinden ayırdığı primleri 30 yıl boyunca ödeyen bir insan emekli olmuş. Asgari ücretle çalışırken Bin 500 lira aylık bağlanınca bununla geçinmeye çalışıyor. Ramazan ayındaki sofrasına konuk oldum. Bir bardak su, bir tabak bulgur pilavı, 2 adet somun ekmek ile içi dolu çaydanlık…
Bu üç kişilik ailenin Ramazan ayının ilk günündeki iftarını gördüğümde, Dilim tutuldu, konuşur ve yazarsam başıma gelecekleri düşünmeye başladım!...
Yorum Yazın