Heyecanla beklenen Pazar gününü geride bıraktık ve bugün yeni bir ayın ikinci gününde, yeni bir Hükümet oluşumu için Milletvekillerimizi belirledik.
Siyasi partiler ve bağımsız adaylar 1 kasım seçimleri öncesinde halkla yaptıkları görüşmelerinde, medyaya verdikleri demeçlerinde çeşitli sözler verdiler.
Projelerini halkla paylaştılar, iktidar yaptıklarından sözederken, yapacaklarını da anlatmaya çalıştı.
Muhalefet partileri yine projelerini halkla paylaşırken, onlar da bazı sözler vererek sandıktan daha güçlü çıkabilme adına koşuşturdular, çalıştılar, yoruldular.
Seçim yarışının dört parti arasında geçeceği üzerine yapılan tahminlerin başında iktidarda olması şansı nedeniyle AKP üzerinde yoğunluk kazanıyordu.
Ana muhalefet konumundaki CHP’nin oylarının artıracağı yönünde yorumlar yapılırken, en çok değerlendirme ise MHP ile HDP arasında kafaları karıştıran yorumlar düşündürücü oluyordu.
MHP’nin tarihi bir geçmişinin olduğu, HDP’nin ise yeni bir siyasi parti olmasına rağmen MHP ile oy oranı bakımından atbaşı gitmesi yorumlara daha da ağırlık getiriyordu.
Seçim öncesi iktidar partisi AKP’nin, emekliler, asgari ücret, işsizlik, çiftçiler ve engelliler için projelerini açıklarken ‘yapma’ sözü vermeleri kafaları karıştırıyordu.
13 yıldır iktidarda olan bir siyasi parti seçim öncesi ‘yapacağım’derken, bu güne kadar neden yapmadınız da bugün yapmaya çalışıyorsunuz? Sorusu akla geliyordu.
Seçim öncesi İŞKUR aracılığı ile işe alınanların parti binalarında form doldurmaları neden seçime birkaç gün kala gerçekleşiyordu. Yoksul ailelere bu yıl neden kömür dağıtılmadığı akla geliyordu.
CHP’ye bakıyoruz, bu parti de aynı şekilde bazı sözler veriyordu. CHP’nin önemli sözlerinden birisinin bankaların kredi kartları borç faizleriydi.
Bankalar bir dönem peynir ekmek gibi insanlara kredi kartı dağıttı, ardından ödeme zorlukları yaşanırken, insanlar faiz batağından kurtulamadığı gibi, icralık duruma düştüler.
İntiharlar, yuvaların dağılması ve iflaslar yaşanmaya başlandı. Mevcut iktidar bankaların kart aidatları ücretlerini bile iptal ettiremeyerek, bankalar istedikleri gibi kart aidatlarını ve hesap işletim ücretlerini almayı sürdürdüler.
Tüketici Hakları’nda dilekçeler dosyaları doldurdu, sonuçta olan kart sahiplerine oldu, bankalar istedikleri gibi uygulamalarını sürdürüyorlar.
MHP’ye bakıyoruz, aynı şekilde emekli, asgari ücretli maaşları üzerine sözler verdi. Terör konusunda, çözüm sürecinin tamamen bitirileceğini vurguladı. Ama bu konuda ayrıntı göremedik.
HDP’de ise yine asgari ücret, emekli maaşlarının artırılması, kredi kartı borçları, işsizliğe çözüm projelerinin yanında, kredi kartı borçluları ile taşeron işçilik, sigortasız çalışma olaylarına çözümler ile terör konusundaki sözler yeralıyordu.
Ön planda olan bu dört siyasi partinin seçim sözlerindeki projeler halkımız adına sevindiriciydi, ancak halkımız sandığa gittiğinde neye göre oyunu kullanıyordu? Günü birlik doymaya mı, gelecekteki yaşantısının huzurlu ve sağlıklı olması için mi oy kullandığının ne kadar farkına vararak siyasi tercihini yapıyordu?
Siyasi partilerin liderlerinin konuşmaları, siyasilerin konuşmalarında halkı ayrıştırıcı, kendilerinden olmayanlara öteleyici, hatta selam alıp-vermeme olaylarına kadar varan husumetlerin yaşanmasındaki yanlışlıklara insanlarımız nasıl bakıyorlardı?
İşte bugün bu yaşananların ardından sandıktan çıkan sonucu birlikte görmekteyiz. Halkımız siyasilerin projelerine ne kadar inandılar veya güvendiler diye baktığımızda, bugünkü sonuçları okuyabiliyoruz. Saygılarımla…
Siyasi partiler ve bağımsız adaylar 1 kasım seçimleri öncesinde halkla yaptıkları görüşmelerinde, medyaya verdikleri demeçlerinde çeşitli sözler verdiler.
Projelerini halkla paylaştılar, iktidar yaptıklarından sözederken, yapacaklarını da anlatmaya çalıştı.
Muhalefet partileri yine projelerini halkla paylaşırken, onlar da bazı sözler vererek sandıktan daha güçlü çıkabilme adına koşuşturdular, çalıştılar, yoruldular.
Seçim yarışının dört parti arasında geçeceği üzerine yapılan tahminlerin başında iktidarda olması şansı nedeniyle AKP üzerinde yoğunluk kazanıyordu.
Ana muhalefet konumundaki CHP’nin oylarının artıracağı yönünde yorumlar yapılırken, en çok değerlendirme ise MHP ile HDP arasında kafaları karıştıran yorumlar düşündürücü oluyordu.
MHP’nin tarihi bir geçmişinin olduğu, HDP’nin ise yeni bir siyasi parti olmasına rağmen MHP ile oy oranı bakımından atbaşı gitmesi yorumlara daha da ağırlık getiriyordu.
Seçim öncesi iktidar partisi AKP’nin, emekliler, asgari ücret, işsizlik, çiftçiler ve engelliler için projelerini açıklarken ‘yapma’ sözü vermeleri kafaları karıştırıyordu.
13 yıldır iktidarda olan bir siyasi parti seçim öncesi ‘yapacağım’derken, bu güne kadar neden yapmadınız da bugün yapmaya çalışıyorsunuz? Sorusu akla geliyordu.
Seçim öncesi İŞKUR aracılığı ile işe alınanların parti binalarında form doldurmaları neden seçime birkaç gün kala gerçekleşiyordu. Yoksul ailelere bu yıl neden kömür dağıtılmadığı akla geliyordu.
CHP’ye bakıyoruz, bu parti de aynı şekilde bazı sözler veriyordu. CHP’nin önemli sözlerinden birisinin bankaların kredi kartları borç faizleriydi.
Bankalar bir dönem peynir ekmek gibi insanlara kredi kartı dağıttı, ardından ödeme zorlukları yaşanırken, insanlar faiz batağından kurtulamadığı gibi, icralık duruma düştüler.
İntiharlar, yuvaların dağılması ve iflaslar yaşanmaya başlandı. Mevcut iktidar bankaların kart aidatları ücretlerini bile iptal ettiremeyerek, bankalar istedikleri gibi kart aidatlarını ve hesap işletim ücretlerini almayı sürdürdüler.
Tüketici Hakları’nda dilekçeler dosyaları doldurdu, sonuçta olan kart sahiplerine oldu, bankalar istedikleri gibi uygulamalarını sürdürüyorlar.
MHP’ye bakıyoruz, aynı şekilde emekli, asgari ücretli maaşları üzerine sözler verdi. Terör konusunda, çözüm sürecinin tamamen bitirileceğini vurguladı. Ama bu konuda ayrıntı göremedik.
HDP’de ise yine asgari ücret, emekli maaşlarının artırılması, kredi kartı borçları, işsizliğe çözüm projelerinin yanında, kredi kartı borçluları ile taşeron işçilik, sigortasız çalışma olaylarına çözümler ile terör konusundaki sözler yeralıyordu.
Ön planda olan bu dört siyasi partinin seçim sözlerindeki projeler halkımız adına sevindiriciydi, ancak halkımız sandığa gittiğinde neye göre oyunu kullanıyordu? Günü birlik doymaya mı, gelecekteki yaşantısının huzurlu ve sağlıklı olması için mi oy kullandığının ne kadar farkına vararak siyasi tercihini yapıyordu?
Siyasi partilerin liderlerinin konuşmaları, siyasilerin konuşmalarında halkı ayrıştırıcı, kendilerinden olmayanlara öteleyici, hatta selam alıp-vermeme olaylarına kadar varan husumetlerin yaşanmasındaki yanlışlıklara insanlarımız nasıl bakıyorlardı?
İşte bugün bu yaşananların ardından sandıktan çıkan sonucu birlikte görmekteyiz. Halkımız siyasilerin projelerine ne kadar inandılar veya güvendiler diye baktığımızda, bugünkü sonuçları okuyabiliyoruz. Saygılarımla…
