Kamuoyunun sesi, soluğu olabilmek kolay değildir. Yönetenler ile yönetilenler arasında köprü görevini yürütmek te kolay değildir.
Meslek yaşamım boyunca doğru bildiğim ilkelerim doğrultuda hareket ettim. Nokta kadar çıkar için virgül gibi eğilmedim. Osmaniyem, birlikte yaşadığım insanlar ve ülkem için mücadele verdim. Çirkinliklerin, haksız ve hırsızlıkların üzerine gittim. Çirkinliklerle yaşanması isteyenler karşımda tomruk odunu gibi durmak isteseler de doğrulardan çekinmedim.
Ben insanları, güzellikleri ve vatanımı seviyorum. Kim veya kimler neyi nasıl değerlendirirse değerlendirsin yaşantım ortada. Gerçekleri göremeyenler ayaklarımın altına sabun kalıbı koymak isteseler bile, arkalarını dönüp giderken o sabun kalıbına kendileri basıp düşenler de olabileceğini düşündüğüm için korkusuzca yaşamaya çalışıyorum.
İnsan doğar, ama yaşarken nasıl yaşadığına ve halkla ilişkilerindeki hareketleri ölüp gittikten sonra ardından konuşulur. Yaşamında iyilikleri çevresiyle paylaşan insanlar rahmetle, çirkinliklerle paylaşanlar ise nefretle anılırlar.
Çevremizde ve toplumda güzellikleri yaşatmak, paylaşmak için şiiri seçtim. Şiir gibi yaşamaya önem verip, meslek yaşamımla birlikte şairleri belli bir günde buluşturmak, onlara şiir yazma konusunda özendirmek amacı ile şiir yarışmaları düzenlemeye karar verdim.
Osmaniye’de aralıksız olarak 15 yıldır “Ekmek ödüllü şiir yarışması” düzenliyoruz. Osmaniye sınırlarını aşarak, ülke geneline ve Avrupa ülkelerinde yaşayanlara kadar bu yarışmadan bilgi sahibi olanlar ve katılanlar oluyor.
Osmaniye’de yılda bir gün şiir dolu saatlerin yaşanmasının ardından, ertesi günde kentin tarihi ve turistik yerlerine geziler düzenleniyor. İl dışından gelenlere ilimizi tanıttığımız gibi, Osmaniye’de yaşadığı halde fırsat bulup ta tarihi ve turistik yerlerimizi göremeyenlere de rastlıyoruz.
Bu yaptıklarımızla bizler Osmaniye’mizi tanıtırken, yolcunun hancıya çelme atmak istemesi kadar üzücü bir olay olabilir mi? Yaptığımız bu etkinliğin neresinde bir kötü davranış görebilirsiniz? Yaptıklarımız ortada, kamera çekimleri, gazete haberleri ile açık olarak halkla paylaştığımız tüm etkinliğimizin ardından farklı anlamlar çıkarmak isteyenlerin düşünceleri karşısında Osmaniye’m adına üzülüyorum.
Bu kentte güzel etkinlikler yapılmasın mı isteniyor, bu kentteki insanlar ‘kermes açmak’tan başka etkinlik yapılmasın mı isteniyor.
Silahların yerini kalemlerin almasını, insanların sevmeyi sevebilmek için düşüncelerini satırlara dökmesini, yurdun dört bir yanından gelen şairlerin Osmaniye’de yılda bir gün buluşarak tanışıp, kaynaşmasını projelendirip yaşama geçirirken normal seyrinde yürürken yolumuza taş konulması karşısında üzüldüğümü belirtirken sizlerle paylaşmak istedim.
Gelecek yıl 16.’sını gerçekleştireceğimiz “Ekmek ödüllü Şiir Yarışması”nda yine şairleri bir arada buluşturacağız. Biz buradayız, bu kentte yaşıyoruz. O gün geldiğinde yolumuza takoz koymak isteyenler yine çıkabilir mi diye düşünmüyorum bile. Güler yüzlü, hoşgörülü ve yardımlaşan insanların yaşayabileceği bir Osmaniye için mücadelemiz sürecektir. Buna da kimse engel olamayacaktır. Saygılarımla…
