Bugünkü köşe yazımı spor’a ayırmayı düşündüm. Osmaniyespor futbol kulübü takımının Pazar günü Ceyhan’da Ceyhan Doğanspor karşılaşmasını izledim.
Sarı-Yeşilli ekibin yıllardır içinden çıkamadığı bir handikabının devam etmekte olduğuna tanık oldum.
Eski yılları anımsadım, 2. Lig’e çıkma mücadelesi ve 2. Lig’deki Osmaniyespor takımını gözlerimin önünden geçirerek beynimi zorlamaya çalıştım.
Bizim takımın ruhunda, yani mücadele şeklinde pek değişiklik olmadığı yönünde görüşlerim ağırlık kazanıyordu.
Sarı-Yeşilli ekibimiz, rakip filelere bir gol attıktan sonra savunmaya geçiyor ve skorun da böyle bitmesi için sanki yeni gol aramaktan kaçınır gibi tavırlarını hala bırakmamış halini sürdürüyor.
Ceyhan deplasmanındaki karşılaşmasında rakip takım 6. sırada, Osmaniyespor takımı ise lider konumundaydı. Ataklara bakıyorum, rakip sahada olmasını gözümün önüne getiriyorum, sonrasında Lider olan sarı-yeşilli ekibin mücadelesini izliyorum.
Son dakikalardaki birkaç gol pozisyonu dışında Osmaniyespor’un pek varlık gösterdiğini söyleyemem.
Osmaniyeli sporseverlerin tiribünlerdeki sayıları ile ev sahibi takımın seyircileri neredeyse eşit denecek kadardı. Yani deplasmanda bile taraftar takımına destek için 45 kilometrelik yolu katederken, takımın oyunu heyecan bile vermiyordu.
Osmaniyespor taraftarı heyecanlı ve galibiyetle maçları özlemişti. Bal Lig’inde Ceyhan ilçesinin iki takımı mücadele verirken il Osmaniye’nin tek takımının daha güçlü olması önem taşıyordu.
Osmaniyespor belki de Ceyhan Doğanspor’un iddiası olmadığını düşünerek küçük görürcesine ve yeneceğini sanarak gerekli mücadeleyi vermedi. Ancak, Ceyhan Doğanspor, kendisi için olmasa da aynı grupta iddialı olan Ceyhanspor için skora önem veriyordu.
Takımdaki bazı oyuncuların hantal ve hareketsizlikleri dikkat çekiciydi. Takım çalıştırıcısının karşılaşma boyunca yeterli taktikleri verdiğini söyleyemem. Oyuncular sanki kendi insiyatiflerine göre gol arayışı içerisindelerdi.
Oyuncuların atağa geçtiği sırada ileri uçtaki boşluklar ile rakip oyuncuların atakları sırasındaki savunma oyuncularının da yeterli verimi vermediğine tanık oldum.
İlk yarının golsüz kapanması karşısında, soyunma odasında bir değerlendirme yapılırken, ikinci yarı için başarıya giden oyun taktiklerinin yeterince verilmediğine de tanık oluyorduk.
Son dakikalar yaklaştıkça takım bir varlık gösteremiyordu, 86. dakika Ahmet Çenet’in Kırmızı kart görmesi sonucu takım 10 kişi ile mücadele vermeye başladı.
Bu dakikadan sonra Osmaniyespor üç kez rakip kale önünde yakaladığı gol fırsatını değerlendiremedi. Oyuncularımız sanki “gol yemeyelim de, skor golsüz berabere bitsin!”tavır içerisinde 90 dakikayı tamamlar gibi hareket içerisinde oynamaya başladılar.
Osmaniyespor 3 hafta liderliğini sürdürürken, 4. hafta Ceyhan deplasmanında liderliği Ceyhanspor’a kaptırmıştı. Osmaniyespor daha önceki maçları 1-0’lık skorlarda değil de farklı skorlarla kazanmış olsaydı, berabere kalmış olmasına karşın averajla liderliğini sürdürürdü. Çünkü Ceyhanspor averajla liderliği Osmaniyespor’un elinden alıyordu.
Oyun içerisinde tek golle galibiyet yerine gol sayılarının fazlalığının da önemi bu maç sonunda ortaya çıkmış oluyordu. Başarı dileklerimle, saygılar…
Sarı-Yeşilli ekibin yıllardır içinden çıkamadığı bir handikabının devam etmekte olduğuna tanık oldum.
Eski yılları anımsadım, 2. Lig’e çıkma mücadelesi ve 2. Lig’deki Osmaniyespor takımını gözlerimin önünden geçirerek beynimi zorlamaya çalıştım.
Bizim takımın ruhunda, yani mücadele şeklinde pek değişiklik olmadığı yönünde görüşlerim ağırlık kazanıyordu.
Sarı-Yeşilli ekibimiz, rakip filelere bir gol attıktan sonra savunmaya geçiyor ve skorun da böyle bitmesi için sanki yeni gol aramaktan kaçınır gibi tavırlarını hala bırakmamış halini sürdürüyor.
Ceyhan deplasmanındaki karşılaşmasında rakip takım 6. sırada, Osmaniyespor takımı ise lider konumundaydı. Ataklara bakıyorum, rakip sahada olmasını gözümün önüne getiriyorum, sonrasında Lider olan sarı-yeşilli ekibin mücadelesini izliyorum.
Son dakikalardaki birkaç gol pozisyonu dışında Osmaniyespor’un pek varlık gösterdiğini söyleyemem.
Osmaniyeli sporseverlerin tiribünlerdeki sayıları ile ev sahibi takımın seyircileri neredeyse eşit denecek kadardı. Yani deplasmanda bile taraftar takımına destek için 45 kilometrelik yolu katederken, takımın oyunu heyecan bile vermiyordu.
Osmaniyespor taraftarı heyecanlı ve galibiyetle maçları özlemişti. Bal Lig’inde Ceyhan ilçesinin iki takımı mücadele verirken il Osmaniye’nin tek takımının daha güçlü olması önem taşıyordu.
Osmaniyespor belki de Ceyhan Doğanspor’un iddiası olmadığını düşünerek küçük görürcesine ve yeneceğini sanarak gerekli mücadeleyi vermedi. Ancak, Ceyhan Doğanspor, kendisi için olmasa da aynı grupta iddialı olan Ceyhanspor için skora önem veriyordu.
Takımdaki bazı oyuncuların hantal ve hareketsizlikleri dikkat çekiciydi. Takım çalıştırıcısının karşılaşma boyunca yeterli taktikleri verdiğini söyleyemem. Oyuncular sanki kendi insiyatiflerine göre gol arayışı içerisindelerdi.
Oyuncuların atağa geçtiği sırada ileri uçtaki boşluklar ile rakip oyuncuların atakları sırasındaki savunma oyuncularının da yeterli verimi vermediğine tanık oldum.
İlk yarının golsüz kapanması karşısında, soyunma odasında bir değerlendirme yapılırken, ikinci yarı için başarıya giden oyun taktiklerinin yeterince verilmediğine de tanık oluyorduk.
Son dakikalar yaklaştıkça takım bir varlık gösteremiyordu, 86. dakika Ahmet Çenet’in Kırmızı kart görmesi sonucu takım 10 kişi ile mücadele vermeye başladı.
Bu dakikadan sonra Osmaniyespor üç kez rakip kale önünde yakaladığı gol fırsatını değerlendiremedi. Oyuncularımız sanki “gol yemeyelim de, skor golsüz berabere bitsin!”tavır içerisinde 90 dakikayı tamamlar gibi hareket içerisinde oynamaya başladılar.
Osmaniyespor 3 hafta liderliğini sürdürürken, 4. hafta Ceyhan deplasmanında liderliği Ceyhanspor’a kaptırmıştı. Osmaniyespor daha önceki maçları 1-0’lık skorlarda değil de farklı skorlarla kazanmış olsaydı, berabere kalmış olmasına karşın averajla liderliğini sürdürürdü. Çünkü Ceyhanspor averajla liderliği Osmaniyespor’un elinden alıyordu.
Oyun içerisinde tek golle galibiyet yerine gol sayılarının fazlalığının da önemi bu maç sonunda ortaya çıkmış oluyordu. Başarı dileklerimle, saygılar…
