Nevruz Bayramını bu yıl etkinliklerle kutlayamasak bile, baharın müjdecisi yağmur suyu ile doğayı temizleyerek kendisini gösterdi.
Covid-19 salgını nedeniyle insanlar arasındaki sosyal ilişkiler yapılamaz olurken, etkinlikler de yapılamıyor. Önemli gün ve haftalar az sayıda katılımla kısa süreli programla gerçekleşirken, etkinlikler de “yapıldı” denilsin diye yapılır oldu.
İnsanlar birbirlerini görmeyeli, sohbet etmeyeli, şiirler okuyup türküler söylemeyeli iyiden iyiye uyuşuk olmaya başladılar.
Bu günlerde bazı bölgelerimize düşen yağmur damlaları toprağı uyandırmaya başladı. Topraktaki bitki türleri uyanışa geçerken yemyeşil dağlar ve ovaları görmeye başladık.
Mart ayının son günlerindeyiz, toprak uyanırken renk renk çiçekler de gönülleri ve gözleri okşamaya başladı.
Kış mevsimi biterken insanlar baharın gelmesini beklerken, Cemre’nin düşüş seyrini hesaplamaya başladılar. Birbirlerine soruyordu insanlar; “Cemre nereye düştü?”diye.
Cemrenin toprağa düşmesini sabırla bekleyen insanlar havaların ısınacağını düşünerek giysilerini de az giyecekleri günleri hesaplıyorlardı.
Üşüdüğümüz soğuk günler geride kalacak, havaların ısınması ile birlikte sıcak havalar gelecek ve canlılar açık ve güneşli günlerin tadını çıkaracaklardı.
Yağmurlar yağarken gökyüzünden toprağa, insanların kirlettikleri yollar da temizleniyordu. Temizlenen yollardaki atıkları önüne katıp sürükleyen sel sularının seyrini izliyorum da, biz insanlar ne kadar da kirletmişiz yaşadığımız dünyayı diye düşünüyorum.
Yolları kirleten insanların atıklarını yağmur suları temizlerken, insanların kirlenen yüreklerini temizleyebilecek etkenleri düşünüyorum.
Büyümüşler, yaşlarını almışlar ama başlarını gövdelerinin üzerinde taşıyamayan insanları görüyorum. Takım elbileler içerisinde,bir de boğazlarına kravat takmışlar ama, iç çamaşırlarını görebilseniz kim bilir yırtık ve kirlilikleri de olabileceğini kimse farkedemiyor.
Yağmurun yağışını seviyorum biliyor musunuz!? Çünkü yağmur suları bizlerin kirlettiği yolları temizleyip süpürüyor. Hele de geceleri bir çok insan uykudayken yağan yağmurlar, sabah kalktığımızda yolların temizlenmiş olduğunu gösteriyor bizlere.
Ya insanoğlu sabah uyandığında gördüğü temiz toprak ve yolları gördüğünde, yüreğindeki kin, öfke ve kirliliklerden kendisini arındırmak için yolların temizliğini gördüğünde kendisini sorguluyor mu?
Yalan ve iftiraları ile kendilerini haklı, başkalarını kötü göstermeye çalışanlar, yapılamayanları yapılmış veya kesin yapılacakmış gibi göstermek üzere dillerini yoranlar, bulundukları yerlerde biraz daha kalabilme adına çevresini huzursuz ve mutsuz edenler, yeryüzünde sadece kendisi ve birkaç destekçisinden başka canlılar yokmuş gibi yaşayarak, “mutlu azınlık” olarak dünyaya direk kalacaklarını sananlar.
Birlikte yaşadıkları insanların, hatta tüm canlıların haklarından çalarak, HAK yiyerek beslenmeye çalışanları gördüğümüzde insanlığın nereye gittiğini düşünmekten aklımız zorlanıyor.
Hak, hukuk, adalet, eşitlik, insan hakları, sevgi, saygı, hoşgörü sözlerini sadece söyleyenler, ama hayata geçirmeyenlerin çoğaldığı bir dünyada Barış ve huzur içerisinde yaşamayı ancak düşleyebiliriz.
Yorum Yazın