Sabahın erken saatlerinde kapısına sıkıştırılan yerel gazeteyi alıp kapısının önüne paspas yapan esnafa kızmıyorum. Ya da camını silmek için çırağın eline su şişesi ile bir yerel gazeteyi verip temizlenmesini isteyen esnafa da kızmıyorum.
Koltuğunda oturup yönetici konumundaki insanların önlerine gelen gazeteleri okuduklarında ayları ve günleri bile hesap edemeyecek kadar duyarsız halleri beni üzüyor.
31 mart 2012 tarihli köşe yazımı anımsayanlarınız var mı? Bundan sonra böyle sormam gerektiğini düşünüyorum. Neleri anlattım ve hangi tarihleri verdiğimi okurken düşünüp te beni arayanlarınız oldu mu? Şubat ayını anlatırken, Nisan ayının 30 gün olmadığını yazdığım halde beni kimler aradı?
O tarihteki köşemin sonunda yazdıklarımı yeniden sözlerle paylaşmak istiyorum:
“1996 yılının Nisan ayında, Topluma Yeni Bakış gazetesinin manşet haberi okurların çoğunluğu çok düşündürmüştü. “Osmaniye; 28 Nisan’da İl olmazsa, 30 Nisan’da İl olması kabul edilecek”
Bu haberin başlığını okuyanların yüzde 90’a yakını ilk bakışta inanmışlardı. Beni telefonlar arayanlar, bilgiyi nereden aldığımı, gerçek olup olmadığını soruyorlardı.
Oysa 30 Nisan gününün olmadığını pek söyleyen yoktu. Haberin ayrıntılarında Bakanlar kurulunda ve TBMM’deki görüşmelerden sözediliyor, Nisan ayının son haftasında mutlaka İl statüsüne kavuşulmasının sağlanmasına çalışıldığını, Nisan ayında mutlaka bu kararın çıkacağı, bu nedenle de en geç 30 Nisan günü Osmaniye’nin İl olmasını kutlayacağımı anlatıyordum. Altında da “1 Nisan şakası” yazmadığım için okuyucular anında inanmışlardı. 30 Nisan gününün olmadığı söyleyenlerin sayısı ise bir elin parmakları kadardı.
Rahmetli Aziz Nesin boşuna söylememişti o tümceyi, bu günlerde ona hak verenlerin sayıları artıyor. Saygılarımla…”
Şimdi gelelim asıl konuya; Ben yanlışlıkla 30 Nisan yok diye yaşmış olabilirim. Aslında Şubat ayını kastediyorum. Yani 30 Şubat yok demek istiyorum. Ama, yazımda Nisan ayı diye yazdım. Nisan ayının 30 gün çektiği bir gerçek iken, neden bir duyarlı okuyucu arayıpta benim ne yapmak istediğimi söylemediğini Osmaniye’de merak ettim.
Tarih 2 nisan 2012 pazartesi günü saat: 20.00’de beni arayan Hasret gazetesinde bir süre grafiker olarak çalışan Mustafa beni arayarak köşemde anlattığım olayla ilgili ‘noktaya’ parmak basıyordu.
Mustafa’yı kutladım, teşekkür ettim. Duyarlı insanları her zaman sever ve saygı duyarım. Ben isterdim ki; Böyle bir yanlış tarih yazmamın resmi kurumların Basın takipçileri tarafından dikkat edilerek bilinmesi ve o kurumların yetkilileri tarafından aranmasıydı.
Özel kişilerden, kurumlardan ve kamu kurumlarının yetkilileri tarafından aranmadığım için, sadece bir meslektaşım tarafından aranıp tarihteki AY’ın anımsatıldığı için ; “Rahmetli Aziz Nesin’i bir kez daha rahmetle anıyor, ruhu Şad olsun!” diyorum. Saygılarımla…
