Çalışan insanların kazanacağından sözedilir. Çalışanların başarılı olacakları anlatılır. Çalışmadan başarılı olunabilinir mi? Çalışmadan kazanılabilinir mi?
Bir insan düşünün gecesini gündüzüne katarak çalışıyor, didiniyor. Gün bitiyor, hafta doluyor ve ay sonuna gelindiğinde eline geçen para ile, elektrik, su faturaları, ev kirası, çocukların okul gereksinimi, gıda gereksinimleri derken elde avuçta bir şey kalmıyor.
Bir başka insan düşünün; elinde telefon, çeviriyor bir numarayı karşıdakinin bankaya yatıracağı para ile yaşamını sürdürüyor.
Ya da bir ihale alıyor, aldığı ihaleyi veren tarafla paylaşıyor. Aldığı ihaleyi yaptıracak elemana gereksinimi var, onu da buluyor, bir alt yüklenici firma bularak işi ona yaptırıyor. Bir hizmetin sunulmasında ana ve ara yüklenici firmalar sayesinde burada çalışan işçilerin de ücretlerinde düşüş gözleniyor. Ücretini az alan işçi gönülsüz çalıştığı için işlerde gecikmeler olmaya başlıyor. Bununla da kalınmayıp işler gününde tamamlanmıyor, tamamlansa bile sağlıklı olmadığı için işin teslimi yapılamıyor.
Bu kez ana yüklenici firma ya kaçıyor, ya iflas gösteriyor. Arada kalan ara yüklenici firma çalışanları da ücretlerini alamaz hale geliyor.
Bu günlerde İskenderun Demir çelik Fabrikalarından da işçi çıkışlarının olduğunu öğreniyorum. Çıkışları verilen işçiler işsizler ordusuna katılırken, bu günlere nasıl gelindiğine bakılması gerekiyor.
İSDEMİR’de mevcut sendikanın karşısında yeni bir sendika çıkarıldı. İki sendika arasında üyelik kayıtları giriş-geri dönüşleri yaşanmaya başlandı. Bu olaydan yararlı çıkan ise işverenler olurken, işçiler geleceklerinin bugünlere kadar dayanacağını hesap edemediler.
İskenderun Demir Çelik işletmelerinde çalışan Osmaniye’de oturanları düşündüğümüzde, zaten işsizlik oranı fazla olan kentimizdeki işsiz sayısında yoğunlaşmalar yaşanmaya başladı.
Çarşı merkezindeki işyerlerine bakıyoruz, en işlek cadde ve sokaklarda bile işyerlerinin kapıları kapalı. Kiralarını ödeyemeyen, siftahsız günü geçiren esnaf işyerini kapatmakla çare arıyor.
Çalışan işçilerinin ücretini vermekte zorlanan, vergi, elektrik ve su paralarını ödemekte zorlanan esnaf çareyi işyerini kapatmakta bulmaya başladı.
Saatler 19.00’u göstermeye başladığında işyerlerinin kapıları birer birer kapanıyor, kent sessizliğe bürünüyor.
İş olmadığından yakınan esnafın bu sorununa çözüm bulunması için Esnaf Odaları ve diğer yetkililerin ne gibi çözüm yolları aradıklarını merak ediyoruz.
İlk akşamdan işyerlerinin kapanması ile hayalet kente bürünen Osmaniye’de gece yarıları ise uyuşturucu kullanan gençlerin ara sokaklarda yol kesmeleri ile karşılaşabiliyorsunuz.
Sorunsuz kenti yönetmek kolaydır, sorunsuz kenti sorunlu hale getirmek ise başarısızlıktır. Sorunlu kenti yönetmek ve sorunlarını çözümlemek ise bir yöneticinin alacağı en büyük ödül olsa gerek.
Sorunsuz ve yaşanabilir bir Osmaniye için, umutla, sabırla başarılı çalışmalar bekliyoruz. Saygılarımla…
