Bugün “10 Ocak çalışan Gazeteciler Günü” aradan 56 yıl geçti. Her geçen gün meslektaşlarımın çalışma koşulları iyiye gitmezken, bugün bize gelen mesajlar, telefonlarla “Çalışan gazeteciler günü”müz kutlanıyor.
Gazetecilerin ekonomik, sosyal ve yazabilme özgürlükleri üzerine yaşantılarının iyileştirilmesi noktasında nerede olduğumuz ise es geçiliyor.
Gazetecilerin sendikal hakları var mı? Emeklerinin karşılığını alabilmek için direnme hakları var mı? Gazeteciler; haklarını alamayan işçileri, memurları sütunlarında yazarak kamuoyu ile paylaşırlar. Greve giden işçilerin fotoğraflarını çekerken coplanırlar, yumruk yerler, ancak kendi haklarını aramaya gelince “çalışmayı vatan sevgisi” olarak bilerek akıllarına bile getirmezler.
Bugün çalışan gazeteciler günü, tatilimiz yok, yine çalışmaya devam ediyoruz. Hafta sonu veya bayram günlerinde’tatil’ olarak izinli olanların haberlerini yaparken bile çalışıyoruz.
Tatil günleri olmadan çalışmaktan başka amacı olmayan gazeteciler, düğünlerinde veya cenazelerinde bile birkaç saat zaman ayırabildiklerinde bile mutlu olabiliyorlar.
Haber peşinde koşmaktan, gazetelerine haber yetiştirme uğruna karşılaştıkları zorluklar bir yana, bir de anlaşılamama olaylarını çok az sayıda insan bilebiliyor.
Gazeteciler günü’nü telefonla kutlayanlar veya sokakta gördüklerinde sarılıp öpenlere bakıyoruz. Gazetelere katkıda bulunmaya, gazetelerin yaşaması için desteklenmesi olayına gelindiğinde burun kıvırmaya başlıyorlar. Gazetelere abone olmadan okumak isteyenler, dini ve milli bayramlarda kutlama vermekten kaçınanlar veya verdikleri kutlamaların paralarını alabilmek için defalarca kendilerini aratanları düşünüyorum.
Dün bir meslektaşımla karşılaştım, Yılbaşı kutlamasını attığın bir esnafın yanına gittiğinde “cüzdanını evde unuttuğunu söyledi” diye konuşuyor. O esnaf cüzdanını evinde unuttuğuna göre, kimliğini de evde unutmuş olmalı.
2019 yılına bir yıl kaldı, seçim zamanı yaklaşıyor. Siyasiler, özellikle de bir yarlara aday adayı olmak isteyenler meslektaşlarıma sarılmaya, kucaklaşmaya ve en önemlisi de “Güzide basın mensupları” diyerek konuşmalara başlayacaklardır.
Çünkü onların tanıtıma gereksinimleri olacak, o zaman da gazetecilere karşı yumuşak hareketler içerisinde rollerini de yapmaya başlayacaklardır.
Bugün çalışan gazeteciler günü, iki gün öncesinde Vali’nin düzenlediği bir programla “çalışan gazeteciler günü” kutlandı. Kahvaltılı düzenlenen bu toplantıya katılmadım. Çünkü; Vali’nin vereceği kahvaltılı toplantıya milletvekillerinin gelecek olması ve orada Osmaniye’nin yatırımlarının konuşulacak olmasını bilye bir programda etik bulmadığım için katılmadım.
Dün de Belediye Başkanı Kadir Kara öğle yemeğinde gazetecilerle bir araya geldi. Programın sonunda Başkan Kara, gazetecilerin sorularını yanıtladı, 14 Ocak günü açılacak olan Masal Park ile temeli atılacak olan battı çıktı olayından sözetti.
Çalışan gazeteciler gününde yine çalıştık, ancak benim için en önemli olanı ise böyle bir günde hep bir arada birbirlerimizi görmemizin güzelliğiydi.
Diğer günlerde cadde veya sokakta karşılaşıp sadece selamlaşırken, böylesi buluşmalar ayrı bir güzellik oluyordu. Tüm meslektaşlarımın “Çalışan gazeteciler günü”nü kutlar, haklın sorunlarını özgürce yazabildiğimiz günlere saygılarımla….
