Cumhuriyet, fazilettir, bağımsızlıktır, özgürlüktür diyerek özelliklerini saymakta bitiremeyeceğimiz bir yönetim şeklidir.
Cumhuriyet’imizin kuruluşunun 92. yıldönümünü kutladığımız bugünlerde ne kadar Cumhuriyet’imizi yaşayabildiğimiz sorgulanabilir?
Yaşadığımız ülkede ne kadar bağımsız, ne kadar özgür, ne kadar huzurlu yaşayabildiğimiz sorgulanabilir?
Bağımsızlığımızı emperyalistlerin öneri ve uygulamalarına vermişiz, özgürlükler ise oligarşik bir şekilde hayata geçirilmeye çalışılıyor.
Atatürk’ün gençlere emanet ettiği Cumhuriyet’in 92. yılında, on binlerce genç Üniversite mezunu iş arayışı içerisinde yaşama uğraşı veriyor.
Atatürk’ün başka ülkelerde olmayan ‘Çocuk bayramı’nı hediye ettiği çocuklarımız İlkokul sıralarının ilk günlerinde eğitim ve öğretimde beyinleri karışıyor. İlkokul ikinci sınıfta henüz Türkçe okuma yazmayı öğrenemeyen çocuklarımıza İngilizce dersi öğretilmeye başlanıyor.
Önümüzdeki yılda da Arapça dilinin buna eklenmesi yönünde çalışmalar yapılıyor.
Çocuklarımızın yabancı dil öğrenmesine karşı değilim, öğrenmeliler ama eğitim ve öğretimin belli aşamalarından sonra bunlar uygulamaya konulmalı.
İlkokulu bitiren çocuklarımız ortaokula geçişte sınava alınıyor, Lise’ye geçişte sınava alınıyor, Lise’yi bitirdiğinde Üniversite’ye girebilmek için birden fazla sınava alınıyor. İlkokul’dan başlamak üzere sınav maratonu içerisinde çevresinde ve dünyada gelişen olayları kafa rahatlığı ile öğrenemeyen çocuklarımız, Üniversite’yi bitirdiğinde bu kez işe yerleşebilme adına yine sınava alınıyor.
Çocukluk yıllarından başlayıp, gençlik yıllarında devam eden sınavlar maratonunda bir gelişme yapılmayarak Cumhuriyet’in 92. yılına geldik. Eğitim ve öğretimde yılları artırdık, okullarda çocuklarımız öğretmen beklerken, atanamayan binlerce öğrenci yerleşebilme sınavı maratonu ile kaygı içerisinde beklemeye başladı.
Sağlık sorunları ise bir türlü vatandaştan yana olamadı. Sigortalı olan insanlar bile hastanelerde tedavi ücretleri ödemesinin ardından ilaç ücretlerinin yüzde oranlarında bir tülü değişiklik olmadı.
Cumhuriyet’in 92. yılındayız, Kamu kurumları vatandaşa öylesine para cezaları uygulamaya başlar oldu ki, kapalı yerlerde sigara içenleri bırakın, içirenlere verilen cezayı ödeyebilmek için aylarca çalışması gereken rakamlar yazıldı.
Nüfus Müdürlüklerinde yeni doğumları belirlenen sürede bildirmeyenlere, oturdukları yerin bildiriminde bulunmayanlara, öylesine para cezaları getirildi ki, bir emekli insanın maaşından fazla para cezasının uygulandığı süreçler yaşar hale getirildik.
Cumhuriyet’imizin 92. yılındayız, milletvekilleri bir çok konuda Meclis’te öneriler üzerine birbirleriyle yumruklaşırken, kendi maaşlarının artırılması veya bir dönem Vekillik yapanların emekli olabilmeleri gündeme geldiğinde ‘oybirliği’ ile kararlar alınır hale geldi.
Seçimler öncesi halka verilen sözlerin unutulduğu, oturdukları makamları ve Cumhuriyet’i kendilerine emanet eden Atatürk’e hakaret eden kamu yöneticilerinin, Cumhuriyet’in Başsavcılığından izin alarak yayınlanan gazetelerin Cumhuriyet ve Atatürk aleyhine yayın yaptıkları bir dönem yaşar hale geldik.
Cumhuriyet elden giderse, başta o kişilerin bu Cumhuriyet’i arayacağını anımsatmak isterim. Saygılarımla…
Cumhuriyet’imizin kuruluşunun 92. yıldönümünü kutladığımız bugünlerde ne kadar Cumhuriyet’imizi yaşayabildiğimiz sorgulanabilir?
Yaşadığımız ülkede ne kadar bağımsız, ne kadar özgür, ne kadar huzurlu yaşayabildiğimiz sorgulanabilir?
Bağımsızlığımızı emperyalistlerin öneri ve uygulamalarına vermişiz, özgürlükler ise oligarşik bir şekilde hayata geçirilmeye çalışılıyor.
Atatürk’ün gençlere emanet ettiği Cumhuriyet’in 92. yılında, on binlerce genç Üniversite mezunu iş arayışı içerisinde yaşama uğraşı veriyor.
Atatürk’ün başka ülkelerde olmayan ‘Çocuk bayramı’nı hediye ettiği çocuklarımız İlkokul sıralarının ilk günlerinde eğitim ve öğretimde beyinleri karışıyor. İlkokul ikinci sınıfta henüz Türkçe okuma yazmayı öğrenemeyen çocuklarımıza İngilizce dersi öğretilmeye başlanıyor.
Önümüzdeki yılda da Arapça dilinin buna eklenmesi yönünde çalışmalar yapılıyor.
Çocuklarımızın yabancı dil öğrenmesine karşı değilim, öğrenmeliler ama eğitim ve öğretimin belli aşamalarından sonra bunlar uygulamaya konulmalı.
İlkokulu bitiren çocuklarımız ortaokula geçişte sınava alınıyor, Lise’ye geçişte sınava alınıyor, Lise’yi bitirdiğinde Üniversite’ye girebilmek için birden fazla sınava alınıyor. İlkokul’dan başlamak üzere sınav maratonu içerisinde çevresinde ve dünyada gelişen olayları kafa rahatlığı ile öğrenemeyen çocuklarımız, Üniversite’yi bitirdiğinde bu kez işe yerleşebilme adına yine sınava alınıyor.
Çocukluk yıllarından başlayıp, gençlik yıllarında devam eden sınavlar maratonunda bir gelişme yapılmayarak Cumhuriyet’in 92. yılına geldik. Eğitim ve öğretimde yılları artırdık, okullarda çocuklarımız öğretmen beklerken, atanamayan binlerce öğrenci yerleşebilme sınavı maratonu ile kaygı içerisinde beklemeye başladı.
Sağlık sorunları ise bir türlü vatandaştan yana olamadı. Sigortalı olan insanlar bile hastanelerde tedavi ücretleri ödemesinin ardından ilaç ücretlerinin yüzde oranlarında bir tülü değişiklik olmadı.
Cumhuriyet’in 92. yılındayız, Kamu kurumları vatandaşa öylesine para cezaları uygulamaya başlar oldu ki, kapalı yerlerde sigara içenleri bırakın, içirenlere verilen cezayı ödeyebilmek için aylarca çalışması gereken rakamlar yazıldı.
Nüfus Müdürlüklerinde yeni doğumları belirlenen sürede bildirmeyenlere, oturdukları yerin bildiriminde bulunmayanlara, öylesine para cezaları getirildi ki, bir emekli insanın maaşından fazla para cezasının uygulandığı süreçler yaşar hale getirildik.
Cumhuriyet’imizin 92. yılındayız, milletvekilleri bir çok konuda Meclis’te öneriler üzerine birbirleriyle yumruklaşırken, kendi maaşlarının artırılması veya bir dönem Vekillik yapanların emekli olabilmeleri gündeme geldiğinde ‘oybirliği’ ile kararlar alınır hale geldi.
Seçimler öncesi halka verilen sözlerin unutulduğu, oturdukları makamları ve Cumhuriyet’i kendilerine emanet eden Atatürk’e hakaret eden kamu yöneticilerinin, Cumhuriyet’in Başsavcılığından izin alarak yayınlanan gazetelerin Cumhuriyet ve Atatürk aleyhine yayın yaptıkları bir dönem yaşar hale geldik.
Cumhuriyet elden giderse, başta o kişilerin bu Cumhuriyet’i arayacağını anımsatmak isterim. Saygılarımla…
