Mayısın ilk gününü gösteriyor takvim yaprakları. 1 Mayıs “Emek ve dayanışma günü” bir başka anlatımla “İşçi Bayramı”
Hangisini benimsiyorsanız öyle olsun! Ancak, 1 Mayıs günündeki ülkemizin değişik illerinde gerçekleşen eylemleri anımsayın. Özellikle de İstanbul Taksim Meydanı’ndaki ölümler ve yaralıların olduğu engelleme olaylarını da anımsayın!
İşçilerin emeklerini, eşit işe eşit ücret almaları, sosyal haklarının verilmesi olayları sadece solcu veya sosyal demokrat düşünceli kişilere ait olmamalıdır! Her insan, bu hakkın savunucu olmalı ve iş-emek-yaşama adına isteklerini demokratik biçimde dile getirebilmelidir.
Dünyanın bir çok ülkesinde 1 Mayıs “işçi bayramı” olarak benimsenip, çeşitli yerleşim birimlerinde kutlanırken, ülkemizde sanki işçi yokmuşçasına emek ve işçi bayramına engellemeler yapılmasını doğru bulmuyorum!
Bir Mayıs ile ilgili mesleğimi yaparken yaşadığım bir anımı sizlerle paylaşmak istiyorum.
Yıllar öncesindeydi, Palalı Süleyman Caddesi üzerinde, şimdiki İl Müftülüğü karşındaki ara sokak üzerinde Bölgesel olarak yayın yapmakta olan Türkmen gazetesi bürosu vardı. Gazetede çalışan meslektaşlarım demokrat insanlardı.
1 Mayıs günü Osmaniye’de “Emek ve dayanışma günü” nü kutlamak üzere bir etkinlik yapacaklardı.
Kendilerini sosyal demokrat olarak kamuoyuna açıklayan siyasi partiler davet edildi. Eğitim sendikaları davet edildi. Osmaniye’de OSB o yıllarda olmadığı için, yoğun işçi çalışan işyerleri bulunmamaktaydı.
Osmaniye’de 1 Mayıs İşçi Bayramı kutlama etkinlikleri için Adana, İzmir, Ankara veya İstanbul’a gitmeyen Türkmen gazetesi çalışanları ve gönüllüleri Osmaniye’de kısa süreli yürümek ve basın açıklaması yapmak istediler.
1Mayıs günü saatler: 10.00’u gösterirken; “1 Mayıs işçi Bayramımız kutlu olsun” yazılı pankart ile Türkmen gazetesi bürosundan aşağıya inen gençlerin arkasında; ayağında şalvarı, başında örtüsü ile birlikte halktan insanlar vardı.
Şu anki İl Müftülüğü önünden sola doğru dönüş yapılarak Dr. A. Alkan caddesine doğru yürüyen insanlar, Palalı Süleyman Caddesi ile Dr. Ahmet Alkan Caddesinin kesiştiği noktada önleri kesilerek; eli silahlı polisler tarafından durduruldu.
Sadece ellerinde “1 Mayıs İşçi Bayramımız kutlu olsun” pankartı taşıyan insanlara eli silahlı polisler engel olurken, bu anı görüntülemeye çalışıyordum.
Polisin yürüyen insanlara karşı tepkilerini görüntülediğim sırada, sağ göğüs boşluğuma bir polisin uzun namlulu silahı dayandı. Dr. Ahmet Alkan Caddesi üzerinde omzuma dayanmış polis silahı ile birlikte, karşımızda bulunan “Gaziantep pastanesi”ne götürdüler. İşyeri sahipleri beni tanıdıkları halde sahip bile çıkmadılar ve polisler başıma silahlarını dayayarak fotoğraf makinemdeki filmi almaya kalkıştılar ve çektiğim filmleri aldılar.
Bununla da yetinilmedi! Polis karakoluna götürdüler, gazeteci olduğum için beni ayrı bir odaya koydular. Sanırım 90 kişi gözaltına alınmıştı. Onların sorguları yapıldı ve tamamı serbest bırakıldı, Ben ise Karakol’daki bir odada unutulmuştum! Bir Polis memuru geldi, konuştuğumda unutulduğumu anladım.
Ben de serbest kalıyordum ama, fotoğraf makinem ile elimden alınan filmleri istiyordum.
Polis karakolunda fotoğraf makinem bulunamadı, filminde kim tarafından alındığı belirlenemedi.
Saatler: 22.30’u gösterirken, Göstericilerden hiç kimse gözaltında değildi, ama ben bir gazeteci olarak gözaltındaydım!..
Polis Karakolundan çıkış saatim; 23.32. Ertesi günü Adana merkezli bölgesel olarak yayınlanan; “Güney haber” gazetenin birinci sayfasındaki haber Osmaniye’de görev yapan polisleri bile şaşırmıştı.
Temsilcisi olduğum Güney Haber gazetesinde, Osmaniye’de Polisin engellendiği görüntüler ile fotoğraf makineme el konulmasına rağmen görüntüler okurlarına sunulmuştu.
Burası da bizim meslek sırrımız olsun arkadaşlar! Saygılarımla…
