Bir sevdanın peşinde koşan bir insanın yıl boyunca bir haftalık izin yapmasının doğal karşılayacağınızı umut ediyorum.
Malum, yaşadığım kentte 10 sürecek olan “Kitap fuarı” etkinlikleri başladı.
Gazetecilik yanımda şiir, öykü ve deneme kitaplarımı okurlarımla buluşturmak ve imza günleri düzenlemek için OŞYAD stantında bulunmaya başladık.
Sıcak ve soğuk havalar demedik, cebimizde ekmek parası olup olmadığını düşünmeden aç midemizle bu köşemdeki yazılarımı devam ettirdim.
Yıllarca gazeteme hizmet verdim. Emekli olduğum halde gazetemin devam etmesi için görevimden ayrılmayarak gazetenin yaşaması için çalışmalarımı sürdürdüm.
İzin nedir bilmeden çalıştığım gazetemde ekmek yiyen insanlar adına özverilerde bulunarak bu günlere geldik.
Ehhhh, birazcık ta mola demeye hakkımız olsa gerek. Emekli maaşı ile bir ailenin geçinebilmesi bugünkü koşullarda kolay olmasa gerek!
Çift dikiş yapabilmek için iktidar partisinden desteğimizin olmadığına göre, yılda bir kez gerçekleşen “Kitap fuarında” belki birkaç kitap satarak, evimizin ekmek parasını kazanabiliriz diye düşünerek köşe yazılarıma ara verme gereği duydum.
Bu kadar yorgunluğun farkına varmayanlar, emek ve emekçinin çilesini bilmeyenler, haklarının savunulması karşısında suskunluklarını sürdürenlere karşı benim biraz “mola vermiş” olmam belki düşüncelerin tartışılmasına neden olabilir.
Bu köşeme şimdilik bir süre ara verirken, Tüm dünya insanlarına; sağlık ve başarılı günler diliyorum.
Yorum Yazın