Köşemi sürekli okuyanlar bilirler, benim bir Benli Dayım vardı. Bir yıldır onunla ilgili yaşadıklarımı yazmaz olmuştum.
Önceleri, Benli Dayı’nın yaşamı ve birlikte görüştüğümüz anıları bu sütunlara taşıdığımı anımsayanlar vardır.
Benli Dayı, benim gözümde iyi bir insandı. Oturup görüştüğüm, sohbet ettiğim, halk hikayelerini gazetemde yayınladığım biriydi. Bir köye Muhtar oldu, bu konuda da kendisine çok yardımcı olmuştum. Muhtar olmasının ardından bir kaç ay geçti, kendisine yeni dostlar edindi, buna da karışmadım. İktidar sarhoşudur diye sustum.
Benli Dayı’nın muhtarlığı ileriki seçimlerde de kendi lehiye dönüp devam ederken, azaları çalıştı kendisi yan gelip yatmaya başladı.
Halk seçtiğine göre (!) demek ki bu Benli Dayı’da bir marifet var diyerek yine izlemeye başladım. Ama, Benli dayı her geçen yıl kendini dev aynasında görmeye ve çevresindekileri karşı değişik tavırlar sergilemeye başladı. Benden yaşlıdır, büyüğümdür, koltuk sahibidir diyerek saygıda kusur etmemeye özen gösterdim.
Benli Dayı’yı severim ama, ben de bir kamu görevi yapan gazeteciyim. Bunu kendisi de biliyor. Haksızlıklar karşısında susmamı beklememesini söyledim ona. Üstelik Benli Dayı; aptestli-namazlı bir insan oldu son iktidar döneminde. Zaten böyle takla atmaları sonucunda 14 yıla yakındır muhtarlığını sürdüren bu memlekette ender insanlardan biri haline geldi.
Neyse konumuza dönelim. Benli Dayı’yı bir gün kendisine yakışmayan konumu ile eleştirdiğim için hakkımda şikayetçi oldu. Oysa kendisiyle dosttuk, arkadaştık. Hemen aklıma bir Halk deyimi geliverdi, “dost bildiğin insanlara gereğinden fazla değer verirsen şımarırlar”
Geçtiğimiz günlerde öğrendim ki, Benli Dayı gözlerinden rahatsızmış. Doktora gitmiş, incelemeye kalmış. Elinde bastonu, gözlerinde beyaz pamuk tıkalı eski marka bir gözlükle yanıma getirildi. Getirildi diyorum, çünkü, Benli Dayı, gözlerindeki görme sorunu nedeniyle yanında bir azası ile dolaşıyordu.
Oturduk, hal hatır sorduktan sonra gelişmeleri konuşuyoruz. Benli Dayı, aramızın iyi olduğu günlerden sözederken neden birden bire bozulduğunu, bana karşı son yıllardaki tavırlarından sözetmeye başladı.
Bir insan dost bildiği insan ile ilgili tavır almaya başlamışsa, mutlaka ya yönlendirme, ya da çıkarı vardır diye yanıtladım. Öğrendim ki; Benli Dayı’nın hareketi bıyığının üzerinde ‘kıl dönmesi’ nedeniyle çevresine tavır almaya başlamış.
Benli Dayı iyiden iyiye yaşama veda etmeye çalışır gibi tavrı vardı. Baş başa oturalım diye beni bir odayı çekti. “Hani o, masada otururken ve bıyıklarımı burduğum sıradaki sırışın var ya, o şimdi Adana’ya gitti. Merak ediyorum, ben yaşlandım mı, ya da orada daha genç birilerini mi buldu diye. Burada ne kadar iyiydik oysa! Yaşım 70’e dayansa da benim içindeki bazı istekler eksilmiyor. Şimdi gözlerimin net olarak göremez olduğuna yanmıyorum, ama Adana’daki sarışının bundan sonraki durumunu düşünüyorum. Evdeki ‘avrat’ dışkapı yaptı, o da aynısını yapar mı? diye aklımı kaybedeceğim.”diye konuştu.
Dinledim, sustum ve sonunda da; “Allah müstehakını versin Benli Dayı!” diyerek yanından ayrıldım. Esen kalın…
