Arsız veya yüzsüz insanlardan çekinen insanlar, başlarından geçen olayları anlatırken yeniden yaşar gibi olurlar.
Anlatan kişiyi dinlerken, sanki kendim yaşamış gibi olayların akışını heyecanla merak ettim. Bilmem bu anlatacağım olayı okurken sizler de olayın nasıl sonuçlanacağı merakını yaşar mısınız?
Depremin yaşandığı illerimizden birinde, işyerindeki eşyaları enkaz altında kalan esnaf anlattı bunları. Olay iki gün önce yaşanmış ve sıcak haliyle bellekten silenmiş halde duruyor.
Esnaf, işyerinin kırılan camından içeriye girip eşyalarını bir çuvala koyarak kaçmak isteyen birini yakalar. İşyerinden eşya çalmaya kalkan bu kişi için çevredekilerden de yardım ister.
Bu sırada eşyaları çalmak isteyen genç, cebinden bir bıçak çıkarıp işyeri sahibine sallamaya başlar.
Bu sırada esnafta çevredekilerin de yardımı ile gence birkaç yumruk vurur. Bu sırada olay yerine çağrılan polis ekibi gelerek, hırsızlık yapmak isteyen genci karakola götürürler.
Karakol binası depremde hasar görmesi nedeniyle geçici olarak şehir merkezinden uzakta bir yere taşınmıştır. Şüpheli gencin ifadesi alınır, genç sağlık raporu alacağını ve darp edildiğini belirterek şikayetçi olur.
Polis memuru eşliğinde sağlık raporu alınır ve yeniden karakola getirilir.
Hırsızlık yapmaya kalkışan genç, kendisini darp eden esnaftan şikayetçi olduğunu söyler. Bu kez polis ekibi esnafı alarak karakola götürür.
İşyerinden hırsızlık yapılmak istenen esnaf hakkındaki şikayeti dinler ve yaşı küçük birini “darp ettiği” gerekçesi ile “suçlu” duruma düştüğü anımsatılır.
İşyerinden hırsızlık yapmak isteyen genç 16 yaşındadır, yaşı küçük olduğu ve darp edildiği için esnaftan davacı olur. Esnaf şaşkınlık içerisindedir, polis memurları arayı bulmaya çalışırlar ama genç davasından vaz geçmez.
Esnaf polis memurlarına; “Benim işyerimde yakaladığım hırsızı dövmek için; şu kimliğini ver de yaşına baktıktan sonra döveceğim, demem mi gerekiyor!? diye konuşur.
Esnaf ile işyerinden hırsızlık yapmak isteyen genç arasında Karakoldaki tartışmaların ardından her iki taraf ta davasından vazgeçer. Ancak gencin esnaftan bir şartı vardır.
Davasından vazgeçebilmesi için kendisinin yaya olarak gelemeyeceğini ve çarşıya getirilmesi ister.
Bu sözler karşısında esnaf ne yapacağını şaşırır ve polis memurlarına bakar. Davadan vazgeçebilmenin bu şartını kabul etmek zorunda kalan esnaf bir taksi çağırır ve işyerini soymak isteyen genç ile birlikte çarşı merkezine doğru yola çıkarlar.
İşyerine gelen esnafa komşuları olayın nasıl olduğunu ve Karakolda yaşananları sorarlar. Esnaf olayı nasıl anlatacağını şaşırmış halde kısaca özetleyeceğini söyler.
-Bundan sonra yaşı 18’den küçük birine sakın ha tokat atmayın! Ben iki tokat attım neredeyse hapsi boylayacaktım.
Para verip taksiyle beyefendiyi karakoldan çarşıya kadar getirdim, neredeyse benden bir harçlık istemediği kaldı!
Komşu esnaf yaşananları dinler; “Çok değil, çok ama çok çok geçmiş olsun!”diye konuşurlar.
Yorum Yazın