Osmaniye Barosu'nun da aralarında bulunduğu 63 baro, son dönemde artan suç oranları ve faillerin daha önce de suç işlemiş olmasına ilişkin tepkilerini dile getirdi.
Osmaniye Barosu'nun da aralarında bulunduğu 63 baro, son dönemde artan suç oranları ve faillerin daha önce de suç işlemiş olmasına ilişkin tepkilerini dile getirdi.
Barolar, yapılan düzenlemelerin cezasızlık algısı yarattığını ve kamu vicdanını zedelediğini savundu.
Açıklamada, ceza ve güvenlik tedbirlerinin amacının genel ve özel önlemeyi sağlamak, hükümlünün yeniden suç işlemesini engellemek ve toplumu korumak olduğu belirtildi.
Ancak, 5275 Sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun ve Adalet Bakanlığı'nın Yönetmeliği'nde yapılan değişikliklerle cezaların çok cüzi bir kısmının infaz edildiği ve hükümlülere denetimli serbestlik imkanı tanındığı ifade edildi.
Barolar, bu değişikliklerin sıklığının denetimi ve takibi imkansız hale getirdiği ve cezanın caydırıcılık etkisini ortadan kaldırdığı görüşünde.
Açıklamada, infaz rejimlerinin amacının cezasızlık algısı yaratmak değil, aksine cezanın infazı sonrası süreçte de kişilerin denetiminin sağlanması ve topluma kazandırılması olduğu vurgulandı.
Bu amaçtan uzaklaşılmasının suç oranlarını artırdığı, toplumsal barışı ve kamu düzenini tehlikeye düşürdüğü ve kamu vicdanının hukuka olan güvenini yok ettiği belirtildi.
Barolar, kanun koyucunun infaz hukukuna ilişkin düzenlemeler bakımından bu hususları göz önünde bulundurarak mağdur odaklı onarıcı adalet anlayışı çerçevesinde infazda cezasızlık algısına yol açacak nitelikteki düzenlemeleri yürürlükten kaldırması gerektiğini savundu.
Açıklamada şu ifadeler kullanıldı; “Özellikle son dönemlerde toplumda infial yaratan, sosyal medya ve haberlere yansıyan suç haberlerinin faillerinin, daha önce bir ya da birkaç suçtan dolayı hükümlü olduğunun ortaya çıkması toplum nezdinde hükümlülerin yeteri kadar ceza almadığı hatta yaptıkları eylemlerin yanına kar kaldığı yönünde olan algıları artırmıştır.
Ceza ve güvenlik tedbirlerinin infazı ile ulaşılmak istenilen temel amaç, öncelikle genel ve özel önlemeyi sağlamak, bu maksatla hükümlünün yeniden suç işlemesini engelleyici etkenler' güçlendirmek,
toplumu suça karşı korumak, hükümlünün; yeniden sosyalleşmesini teşvik etmek, üretken ve kanunlara, nizamlara ve toplumsal kurallara saygılı, sorumluluk taşıyan bir yaşam biçimine uyumunu kolaylaştırmaktır.
Ancak gerek 5275 Sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun ve gerekse de Adalet Bakanlığı'nca çıkarılan Açık Ceza infaz Kurumlarına Ayrılma Yönetmeliği'nde pandemi ve cezaevlerindeki doluluk oranlarını azaltmaya dönük değişiklikler sonucu cezalarının çok cüzi bir kısmının infazı neticesinde açık cezaevine geçişin mümkün kılındığı ve böylelikle infaz edilen kısımdan sonraki süre bakımından hükümlülere denetimli serbestlikten faydalanma imkanı tanındığı görülmektedir.
Yapılan bu değişikliklerin sıklığı değişikliklerin denetimini, kanunun uygulanmasını ve hatta bu değişikliklerin takibini dahi neredeyse imkansız hale getirmenin yanı sıra sürekli olarak yapılan lehe düzenlemeler neticesinde cezaların genel ve özel önleme amaçlarından sapıldığı görülmektedir.
Bu noktada vurgulamamız gerekir ki; infaza ilişkin tüm hususların kanunla düzenlenmesi, Açık Ceza İnfaz Kurumlarına Ayrılma Yönetmeliği gibi infazı doğrudan etkileyen bir konudaki düzenlemenin yönetmelik çıkarılmak suretiyle yapılması usulünün terk edilerek hükümlülerin açık ceza infaz kurumlarına ayrılma şartlarının da kanun koyucunun iradesine bırakılması gerekmektedir.
İnfaz rejimlerinin amacı cezasızlık algısı yaratmak değil, aksine cezanın infazı sonrası süreçte dahi kişilerin denetiminin sağlanması ve gerçek bir topluma kazandırma olmalıdır.
Bu amaçtan uzaklaşılması, suç oranlarının artmasına, toplumsal barışın ve kamu düzeninin tehlikeye düşmesine ve kamu vicdanının hukuka olan güveninin de yok olmasına sebebiyet vermektedir.
Bu nedenle kanun koyucunun infaz hukukuna ilişkin düzenlemeler bakımından bu hususları göz önünde bulundurarak mağdur odaklı onarıcı adalet anlayışı çerçevesinde infazda cezasızlık algısına yol açacak nitelikteki düzenlemeleri yürürlükten kaldırması toplumsal barış ve hukuka güven için bir zorunluluk haline gelmiştir”
Yorum Yazın