Herhangi bir kurumda ya da işyerinde yetkili olmanın sorumluluklarını iyi bilen kişiler gerçek yönetici olduklarını başarıları ile gösterirler.
Yetkisinde başarısız olanlar bu başarılarının eksik veya aksaklıklarında önce kendi vijdanlarına, sonra görev alanlarına ve halka karşı sorumluluklarının bilinci ile yaşamalıdır.
Ülkemizde yaşanan olumsuzluklar karşısında yetkili olanlar, sorumluluk alanlarındaki aksaklıklar ile ilgili ne kadar yetkilerindeki hataları kabul edebiliyorlar?
Ülkemizde yaşanan olumsuzluklara karşı, yabancı ülkelerde yaşanan olumsuzluklarda yaşanan sorumluluk bilincini sizlerle paylaşmak istiyorum.
Türkiye 13 Mayıs 2014 tarihinde Manisa ili Soma ilçesindeki maden faciası ile sarsılmıştı. Yaşanan üzücü olayda 301 maden işçisi can vermişti.
Yaşanan facia ile ilgili açılan davada 8’i tutuklu olmak üzere 45 sanık yargılanıyordu.
Merakla davanın sonucu beklenirken 2015 yılının son günlerinde mahkeme tutuklu maden mühendislerinden ikisinin tahliyesine karar verdi.
Serbest bırakılan iki Mühendis dışarıda bekleyen maden işçilerinin ailelerinin arasından geçerek kendi aileleri ile kucaklaşıyorlardı.
Serbest kalan maden mühendisleri kendilerinin bu olayda sorumluluklarının bilincine vararak ölen madencilerinin eşleri veya çocuklarının yanına gelerek onların acılarını paylaşıp, üzüntülerini belirtme gereği duyup duymadıklarını merak ettim doğrusu.
Aynı günlerde gazetelerde mahkemenin bu kararı tartışılırken, Çin’de yaşanan maden faciasını gazetelerde okuyorum.
Çin’in Shandong eyaletindeki bir alçı taşı maden ocağında meydana gelen göçük olayında madencilerden biri yaşamını yitiriyor, 17 işçi de maden ocağında mahsur kalıyor.
Maden işletmeci firması Yurong’un Genel Başkanı Ma Congbo, bu durumu kabullenmeyerek kendisini içi su dolu maden kuyularından birine atarak intihar ediyor.
Yine Çin’den bir örnek vermek istiyorum.
Çin’in Shenzhen kentinde endüstriyel bir bölgede moloz yığınlarının kayması sonucu heyelan oluşuyor.
75’ten fazla kişinin can verdiği olayla ilgili, facianın alanı denetlemekle görevli olan Su Yuanan adlı yetkili bir binanın tepesinden atlayarak intihar ediyor.
Çin denildiğinde akla gelen tepkileri anımsayın. Geçtiğimiz yılın son aylarında ‘çin mallarını’ protesto edenleri anımsayın.
Çin’in uyguladığı bazı zulümler ve orada yaşayan Türkmenlere karşı, Müslümanlara karşı tutumları nedeniyle ülkemizde de tepki gördüğünü biliyoruz.
Ancak, bu ülkede yaşayan ve sorumluluklarının bilincinde olan yetkililerin, giden canlardan sorumlulukları olması halinde kendi canlarına kıyabilecek kadar ‘insancıl’ duygular içerisinde olduklarını da görmekteyiz.
İntihar etmeleri olayına karşıyım. İntihar canın sona ermesi şeklidir.
Yani ölüm dediğimiz olayı seçen kişinin o anki ruhsal ve psikolojik durumu yanında bir de görevindeki sorumlulukta başkalarına zarar verilmesi veya başka canların gitmesine üzülerek kendi canına kıyma olayı çok düşündürmelidir.
Ülkemizdeki 301 maden işçisinin feci şekilde can vermesinde kaç sorumlu kişi giden canların ardından kendileri için veya maden şehitlerinin aileleri için neler yaptıklarını merak ediyorum.
Bizim ülkemizde yaşayanların yüzde 99’unun Müslüman, Çin’de yaşayanların da başka dinlere mensup olduklarını düşündüğümüzde, görevlerindeki hatalar nedeniyle vijdan muhasebesi yapmayanların nasıl ‘Müslümanım diye’ortalıkta dolaştıklarını merak ediyorum.
Gerçekten Müslümanlığı yaşayabilenler ile ‘takiye yapanlar’ arasındaki farkları görebilmek umudu ile, saygılar…
Yetkisinde başarısız olanlar bu başarılarının eksik veya aksaklıklarında önce kendi vijdanlarına, sonra görev alanlarına ve halka karşı sorumluluklarının bilinci ile yaşamalıdır.
Ülkemizde yaşanan olumsuzluklar karşısında yetkili olanlar, sorumluluk alanlarındaki aksaklıklar ile ilgili ne kadar yetkilerindeki hataları kabul edebiliyorlar?
Ülkemizde yaşanan olumsuzluklara karşı, yabancı ülkelerde yaşanan olumsuzluklarda yaşanan sorumluluk bilincini sizlerle paylaşmak istiyorum.
Türkiye 13 Mayıs 2014 tarihinde Manisa ili Soma ilçesindeki maden faciası ile sarsılmıştı. Yaşanan üzücü olayda 301 maden işçisi can vermişti.
Yaşanan facia ile ilgili açılan davada 8’i tutuklu olmak üzere 45 sanık yargılanıyordu.
Merakla davanın sonucu beklenirken 2015 yılının son günlerinde mahkeme tutuklu maden mühendislerinden ikisinin tahliyesine karar verdi.
Serbest bırakılan iki Mühendis dışarıda bekleyen maden işçilerinin ailelerinin arasından geçerek kendi aileleri ile kucaklaşıyorlardı.
Serbest kalan maden mühendisleri kendilerinin bu olayda sorumluluklarının bilincine vararak ölen madencilerinin eşleri veya çocuklarının yanına gelerek onların acılarını paylaşıp, üzüntülerini belirtme gereği duyup duymadıklarını merak ettim doğrusu.
Aynı günlerde gazetelerde mahkemenin bu kararı tartışılırken, Çin’de yaşanan maden faciasını gazetelerde okuyorum.
Çin’in Shandong eyaletindeki bir alçı taşı maden ocağında meydana gelen göçük olayında madencilerden biri yaşamını yitiriyor, 17 işçi de maden ocağında mahsur kalıyor.
Maden işletmeci firması Yurong’un Genel Başkanı Ma Congbo, bu durumu kabullenmeyerek kendisini içi su dolu maden kuyularından birine atarak intihar ediyor.
Yine Çin’den bir örnek vermek istiyorum.
Çin’in Shenzhen kentinde endüstriyel bir bölgede moloz yığınlarının kayması sonucu heyelan oluşuyor.
75’ten fazla kişinin can verdiği olayla ilgili, facianın alanı denetlemekle görevli olan Su Yuanan adlı yetkili bir binanın tepesinden atlayarak intihar ediyor.
Çin denildiğinde akla gelen tepkileri anımsayın. Geçtiğimiz yılın son aylarında ‘çin mallarını’ protesto edenleri anımsayın.
Çin’in uyguladığı bazı zulümler ve orada yaşayan Türkmenlere karşı, Müslümanlara karşı tutumları nedeniyle ülkemizde de tepki gördüğünü biliyoruz.
Ancak, bu ülkede yaşayan ve sorumluluklarının bilincinde olan yetkililerin, giden canlardan sorumlulukları olması halinde kendi canlarına kıyabilecek kadar ‘insancıl’ duygular içerisinde olduklarını da görmekteyiz.
İntihar etmeleri olayına karşıyım. İntihar canın sona ermesi şeklidir.
Yani ölüm dediğimiz olayı seçen kişinin o anki ruhsal ve psikolojik durumu yanında bir de görevindeki sorumlulukta başkalarına zarar verilmesi veya başka canların gitmesine üzülerek kendi canına kıyma olayı çok düşündürmelidir.
Ülkemizdeki 301 maden işçisinin feci şekilde can vermesinde kaç sorumlu kişi giden canların ardından kendileri için veya maden şehitlerinin aileleri için neler yaptıklarını merak ediyorum.
Bizim ülkemizde yaşayanların yüzde 99’unun Müslüman, Çin’de yaşayanların da başka dinlere mensup olduklarını düşündüğümüzde, görevlerindeki hatalar nedeniyle vijdan muhasebesi yapmayanların nasıl ‘Müslümanım diye’ortalıkta dolaştıklarını merak ediyorum.
Gerçekten Müslümanlığı yaşayabilenler ile ‘takiye yapanlar’ arasındaki farkları görebilmek umudu ile, saygılar…
