Osmaniye merkez Musa Şahin Bulvarı üzerinde “alt geçit” çalışmaları sırasında, kemerli taş köprüye rastlandı.
Kazı çalışmaları sırasında ortaya çıkan kemerli taş köprü, bir anda kent halkının kafasında çeşitli söylentilere neden olmaya başladı.
İnşaat çalışmaları durduruldu, insanlar çalışma alanında fotoğraf çekebilmek veya olay yerini görebilmek için uğraştı.
Anadolu topraklarının her karışında tarihi anıların bulunduğu, kanla yoğrulmuş bu toprakların yüzyıllarını düşündüğümüzde bir çok tarihsel anıların bulunduğu bir gerçek.
Ne olacaktı şimdi!? Bulvardaki alt geçit çalışmaları durdurulacak mıydı, bundan sonrası için çalışmalar başlatıldı. Osmaniye Müze Müdürlüğü yetkilileri olayı incelemeye aldı, durum Adana Kültür Varlıkları koruma kuruluna iletildi. Polis çevrede güvenlik önlemleri aldı. Fotoğraflar çekildi, raporlar hazırlandı, merakla sonuç beklenmeye başlandı.
Tarih bilgisi olanlar çeşitli yorumlar ve bilgilendirmeler yapmaya başladı. Kemerli taş köprünün 400 ile 500 yıllık olduğu söylendi.
Alt geçit çalışmaları sırasında bulunan kemerli taş köprü bundan sonra ne olacaktı? Yol çalışmaları elbette devam edecekti, ancak bu köprünün doğallığı bozulmadan yerinden kaldırılıp nereye götürülecekti? Şimdi bu soruların yanıtları alınmaya başlandı.
Adana Müzesi’ne mi, yoksa Osmaniye’deki Müzeye mi götürülecekti! Şeklinde kafalarda çeşitli yorumlar getirilmeye başlandı.
Elbette inşaat çalışmaları devam edecekti ve alt geçit çalışmaları da tamamlanacaktı. Bizim burada bir önerimiz olacak. İnşaat çalışmalarında ortaya çıkan kemerli taş köprü, doğallığı bozulmadan yerinden çıkarıldıktan sonra, alt geçitin üzerindeki tam yerine konulmalıdır.
Bu alanın üst kısmının orta yerinin oturma alanları ve yeşillendirme alanı olacağından dolayı, tarihi dokusunun korunması da göz önüne alınarak bu kemerli taş köprü üst kısımda aynı bölgeye yerleştirilmelidir.
Müze yetkilileri nasıl düşünür bilinmez ama, Osmaniye’nin kentsel tarihi açısından bizce doğru olan bu yöntem olarak değerlendirilmelidir.
Tarihi değerlerimizin ve yaşanan olayların geçtiği bölgelerin yeni kuşaklara ve gelecek kuşaklara tanıtılması amacı ile bu tür çalışmalar önemsenmelidir.
Osmaniye’nin kurtuluş savaşı sırasında şehit düşen Rahime Hatun (Onbaşı)’nın şehit düştüğü yerle ilgili konuşulanları anımsıyorum. Şu anki Yediocak İlkokulu karşısında bulunan çok katlı binaların bulunduğu yerde bir incir ağacı vardı. O ağacı anımsıyorum. Şu anki yeni çarşının bulunduğu yerde o zaman yazlık bir sinema bulunuyordu.
Çocukluk yıllarımda okulun karşısında, Akyar caddesi üzerindeki incir ağacının altında Rahime Hatun çetelerle buluşup, savaş stratejilerini konuştuğu söylenirdi.
Şimdi ne o incir ağacı yok ama, kurtuluş savaşı şehitlerimizin anılarını yaşatmak için burada bir anıt bile bulunmuyor.
Yine Atatürk caddesi ile Cevdet Sunay caddesinin kesiştiği yerdeki binanın duvarına yaptırılan rölyef’i anımsıyorum. Bu rölyef şu anda Büyükcami yanındaki Çınarlı kahvenin yerinde bir işyerinin duvarına monte edilmiş durumda bulunuyor.
Anılar, olayların yaşandığı yerde daha yerinde ve güzel olur, saygılarımla…
