Gülüşünü sevdiğim nazlı yarim
Ben bir çakıl taşıyım bunu bilesin
Gerçek sevseydin beni üzmezdin
Maksat üzmek değil seni bilesin.
Çakıl taşları olurum geçtiğin yola
Üzerimden rahatça geçe bilesin
Dönmüşüm zaten perişan bir kula
Çamur olmasın ayağın basa bilesin.
Bir demet çiçekler gönderdim sana
İstersen koklayıp başına taka bilesin
Kim göndermiş derde belki yakana
Belki de çiçeği sokaklara ata bilesin.
Ahmet’im uğruna gurur mu bıraktın
Her gün cehennem ateşi ile yaktın
Benim perişanlığıma dışardan baktın
İşte senin eserin artık bunu bilesin.
