Coşkun akan,
Irmaklar gibiydik.
Yurdumuzu karşılıksız sevmiştik.
Tıpkı sevgililerimiz gibi.
Ona olan aşkımız sonsuzdu.
Hatta ölümleri göze almıştık.
Önümüze çıkan duvarları,
Sıçrayarak geçiyorduk.
Tıpkı çekirgeler gibi.
Yüce dağlar bize engel değildi,
Düz ovalar gibi,
Aşıyorduk.
Sınır hatları,
Tel örgüler,
Durduramamıştı bizleri,
Gündüzleri geçiyorduk.
Vatandaş Ahmet der,
Sevgili günlerimizdi, o günler,
İsteriz bir daha yaşamayı.