Dün sabah acı bir haberle evden çıktım. Osmaniye’mizin, Türkiye’mizin ve Dünya’nın önemli isimlerinden Ressam Mustafa Dinletir yalnız yaşadığı evinde ölü bulunmuştu.
Haberi duyduğumda şok oldum, daha birkaç gün öncesinde yanıma gelmiş, sohbet etmiştik. Şiirler okudu, halk hikmetleri anlatmıştı. Osmaniye’nin Araplı Köyünden biri olmaktan gurur duyduğunu söylerdi her konuşmasında.
Dinletir’i sanat ve sanatçıdan anlayanlar değer veriyordu. Oysa sanata ve sanatçısına değer vermeyen toplumların ilerleme kaydedemeyeceği yönünde bir çok söz bulunduğunu biliyoruz.
Okul Müdürlerinin istemesi halinde, diğer kurum ve kuruluşlarda olmak üzere “Atatürk resmini duvarlara bedava çizerim!”diyen bir ressamdı Mustafa Dinletir. Atatürk sevdalısı, özgürlükçü, şair, bestekar, müzisyen, araştırmacı ve dünya duvar resminin ikinci kez rekortmeni idi.
Son zamanlarda nefes darlığı çekiyordu, bir ara elinde bastonla gezdiği günleri anımsıyorum. Düziçi Belediyesinin katı atık tesislerinin duvarlarına çizdiği resimler metrekarelerceydi. Bir çok okul duvarına, Osmaniye’deki elektrik trafolarına, yurdumuzun değişik illerinde duvarlara resimler çiziyordu.
İtalya’da 27 katlı bir otelin duvarına 2 bin 48 metre karelik çizdiği duvar resmi ile 230 yıldır kırılamayan rekoru eline geçiren bir Osmaniyeli’ydi Mustafa Dinletir.
Dünya duvar resmi rekortmenliğini iki kez elinde bulundururken, geçtiğimiz ayki sohbetimiz sırasında 3. kez duvar resmi rekortmenliği için başvuru yaptığını söylemişti.
Osmaniyeli, Araplı (Cevdetiyeli) bir sanatçı Mustafa Dinletir, Guinnes Rekorlar kitabına adını yazdırmıştı ama, kendi yurdunda bir garip yaşıyordu.
Yaşar Kemal’in ölüm yıldönümünde 28 Şubat günü Hemite köyündeydik. Şiirini okudu ve Yaşar Kemal’i rahmetle anmıştı. OŞYAD olarak her ayın son Cumartesi günü Kent müzesinde düzenlediğimiz “Şiirini al da gel” etkinliğine katılmıştı Dinletir.
Mikrofonu eline aldı, bana bakarak; “Başkanım ben yere bağdaş kurup şiirimi okumamda bir sakınca var mı, izin verir misin!?”dediğinde bir sanatçı inceliği karşısında duygulanmıştım. Oturduğu yerden şiirini okudu, alkışladık.
Program bitiminde arkadaşlarla birlikte fotoğraflar çekildi. Dün bakıyorum da sosyal paylaşım sitelerinde o etkinlikteki fotoğraflar yeralıyor. Yaşar Kemal anma etkinliğindeki fotoğraflar sütunlara yansıyor.
Yazdığı şiirler, çizdiği resimlerle yaşayacak Mustafa Dinletir. En üzücü olanı nedir biliyor musunuz dostlarım!
Kaldığı evde ne zaman öldüğü bilinmiyor, bir gece yarısı yapılan otopsinin ardından Osmaniye Belediyesi Asri mezarlıkta “sahipsizler mezarlığına” gömülüyor.
Şimdi sormak gerekiyor insanlara, özellikle de yerel yönetimdekilere; Adını Guinnes rekorlar kitabına yazdıran bir Osmaniyeli böyle mi son yolculuğuna uğurlanmalıydı? Selasını duymadık, cenaze namazının da kılınıp kılınmadığını bilmiyoruz!...
Sanatçısına sahip çıkmayan bir toplum, başka toplumların sömürüsü altında yaşamaktan kurtulabilir mi?
Sen rahat uyu adaşım, yattığın yerde ışığın bol olsun! Sen ki, sana sahip çıkmayanlardan daha onurlu, özgür ve güzel bir dünya için yaşadın! Saygı ile anıyoruz…
