Bakımsız alanların güzelim ağaçları
Budanmış bir zamanlar, dökülmüyor dalları
Sarı yapraklar, güneşi fistan diye giymiş adeta
Doldurmuş dökülenler yapraklar, temizlenmeyen bankları,
Bankların çevresinde bırakmış eller, yenmeyen artıkları
Hazanda bile kirletiyorlar güzelim toprakları.
Parklar
İşgal edilmiş âdete
Köpekler havlar, bir kaç kedi miyavlar kanepe altlarında
Dinlence mekânı parklar, bilmem kimin komutasında.
Bir kâğıt parçası var masada,buldum doğrusu
Yazılmış buruşturuluş, atılmış, var bir konusu
Yazanda var sanki ,ölüm korkusu
Yüreğinden geçtiğini yazmış, gözyaşının kokusu
Sanki kımıldayan bir ölü ve ölümün duygusu
Tek başına yazılmış, bir masanın üstünde
Sanki hasretlik varmış her hecesinde
Bir kimsesizin nameleri varmış sesinde
Işıklar sönmüş, kepenkler kapamış, kimseler kalmamış çevresinde
Bir yıldız kaymış gökyüzünden
Benim yıldızım zanmış yazan
Ve sonu olmuş, bu hazan.
Koş bul diyordu yürek, bu garibanı.
Yokmuş belli ki bir elinden tutanı
Bir sevgili, bir yavuklu, bir eş, bir evlat
Anlayacak adamı ,kalbinin minicik seslerinden
Tut elinden yavaş yavaş ölen adamı
Hafif bir de sarhoşluk edasıyla yalnız yatanı
Yok et parkların verdiği yalnızlığını,.
Ağlamak istersin, böyle durumlarda
Saçın ağarmış olur, yakından hüzünlü insanlar geçmiştir
Haydi bas toprağa, koy başını masaya ağla da ağla
Haydi be, haydi be Ölmez
Yalnız başına yaşam süren acılı insanlara.
Evinden yoksun, bir çatı altı, özleyen adam
Bu ayaz gecelerde, musallat olmasın sana şeytan
Gizemli yıldızların altında, kim bu seni ağlatan
Parklar olmuş belikli cismine vatan
Sararmış yapraklar olmuş adeta yorgan.
Ey memleketi yöneten insan
Hizmet bekliyor Parklar, parklarda banklar
Virane masalar kırık tahtalar, her tarafta artıklar
Yoldaş oluyor meskensize, burada tüm yaratıklar
Duyarlar mı bilmem sesimi
Boşuna mı tüketiyorum yoksa nefesimi
Hepimiz inanır gibi olan ağzına baktık
Yufka yüreğimizle, kafaya taktık
Yazdıklarım şiir renginde kalsın
Cennete kavuşsun sevdam, mahşere kalsın
Solgun ışıklar, solduğunda
Sessiz insanlar parklara dolduğunda
Bir gece anlına bir buse konduğunda
Yazdığım şiiri bırak, bunların hepsi masada kalsın
Budanmış bir zamanlar, dökülmüyor dalları
Sarı yapraklar, güneşi fistan diye giymiş adeta
Doldurmuş dökülenler yapraklar, temizlenmeyen bankları,
Bankların çevresinde bırakmış eller, yenmeyen artıkları
Hazanda bile kirletiyorlar güzelim toprakları.
Parklar
İşgal edilmiş âdete
Köpekler havlar, bir kaç kedi miyavlar kanepe altlarında
Dinlence mekânı parklar, bilmem kimin komutasında.
Bir kâğıt parçası var masada,buldum doğrusu
Yazılmış buruşturuluş, atılmış, var bir konusu
Yazanda var sanki ,ölüm korkusu
Yüreğinden geçtiğini yazmış, gözyaşının kokusu
Sanki kımıldayan bir ölü ve ölümün duygusu
Tek başına yazılmış, bir masanın üstünde
Sanki hasretlik varmış her hecesinde
Bir kimsesizin nameleri varmış sesinde
Işıklar sönmüş, kepenkler kapamış, kimseler kalmamış çevresinde
Bir yıldız kaymış gökyüzünden
Benim yıldızım zanmış yazan
Ve sonu olmuş, bu hazan.
Koş bul diyordu yürek, bu garibanı.
Yokmuş belli ki bir elinden tutanı
Bir sevgili, bir yavuklu, bir eş, bir evlat
Anlayacak adamı ,kalbinin minicik seslerinden
Tut elinden yavaş yavaş ölen adamı
Hafif bir de sarhoşluk edasıyla yalnız yatanı
Yok et parkların verdiği yalnızlığını,.
Ağlamak istersin, böyle durumlarda
Saçın ağarmış olur, yakından hüzünlü insanlar geçmiştir
Haydi bas toprağa, koy başını masaya ağla da ağla
Haydi be, haydi be Ölmez
Yalnız başına yaşam süren acılı insanlara.
Evinden yoksun, bir çatı altı, özleyen adam
Bu ayaz gecelerde, musallat olmasın sana şeytan
Gizemli yıldızların altında, kim bu seni ağlatan
Parklar olmuş belikli cismine vatan
Sararmış yapraklar olmuş adeta yorgan.
Ey memleketi yöneten insan
Hizmet bekliyor Parklar, parklarda banklar
Virane masalar kırık tahtalar, her tarafta artıklar
Yoldaş oluyor meskensize, burada tüm yaratıklar
Duyarlar mı bilmem sesimi
Boşuna mı tüketiyorum yoksa nefesimi
Hepimiz inanır gibi olan ağzına baktık
Yufka yüreğimizle, kafaya taktık
Yazdıklarım şiir renginde kalsın
Cennete kavuşsun sevdam, mahşere kalsın
Solgun ışıklar, solduğunda
Sessiz insanlar parklara dolduğunda
Bir gece anlına bir buse konduğunda
Yazdığım şiiri bırak, bunların hepsi masada kalsın
