Etrafa yayılan kızıl ışık huzmelerinin oluşturduğu görsel şölenden etkilenmemek mümkün değildi. Ufuk çizgisini yarılayan güneş, yepyeni umutların habercisi edasıyla batarken, yıldızların parlaklığına bırakmıştı geceyi.
Günbatımları çok güzeldir, çünkü çok kısa sürer. Henüz seyrine doyamadan bir bakmışız gözden kaybolmuş, başka diyarları aydınlatmaya gitmiştir. Dünyanın neresinde olursanız olun bu böyledir.
Gün batışını izlerken çok uzaklara gider ruhum güneşle beraber bedenimden ayrılırcasına bikaç dakika o sihirli ve görkemli batışı sırasınında. Güneşin aydınlığını sevdiğim diyarlara sevdiklereme göderircesine benden selam söyle nurunla aydınlatacağın uzaklardaki sevdiklerime...
Bir göz kırpma lahzasında bakışırız ben henüz el sallarken kaybolup gider kızıl denizden batan güneş. Ben herzamanki gibi bakar kalırım ardından hayallerimle. Sonra ufaktan bir tebessüm sarar gözlerimi etrafıma bakındığımda çıvıl cıvıl çocuklarımın sesleri bana anne diye seslenişleri kulağımdan bedenime sarıp sarmalayan mutlulukla unuturum kızıl denizden batarken bana veda edişini.
Bilirimki selamlarım en güzel temennilerim bulmuştur sahiplerini. Çünkü onlar yani sizler herdaim kalbimin köşesinde taht kurmuş olarak şükrederim varlıklarınıza varlığınıza. Kızıl denizin güneşi batsa ne yazar sizlerin sevgi ve muhabbetlerinizde olduktan sonra yarın inşaallah yeniden doğar. Sonra aya bırakır yerini kızıldenizin kıyısında bulunan cidde tüm şaşasıyla ben burdayım dercesine rengarek ışıklarıyla göz kırkıp cilveye başlar, insanlar sahillerde çoşkuyla cafelerde.
Kızıldenizde gemiler yoktur, yüzlerce gemiden çıkanları seyretmek yerine sahillerde arabalar kimi peceli kimi pecesiz kadınlar. Üsküdar kadıköy hattına gitti birden hayallerim, denizin ortasındaki kız kulesini seyredercesine gözlerim kapalı derken sağ tarafımda Sessizce geçerken haremden. Evet sessiz ıssızca ne gemisi nede yolcusu olmayan, nede ardından mendil sallayan. yalnızca çarşaf gibi serilmiş masmavi mercanlarla dolu denizin tam ortasından batmaya hazırlanan güneşin batışında.
Üstad yahya kemal beyatlı’nın şiiri gelir gözlerim kapalı okurum bikaç beytini gözlerim sulanırcasına hafiften gönlüm kırılırcasına ,derinden bir nefes alırcasına.
Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler
Sessiz Gemi
Artık demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol.
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli,
Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden.
Yahya kemal beyatlı
Denizinde gemisi olmayan cidde sahilinden sevgi ve muhabbetlerimle.
Gönül güneşimiz hiç batmasın inşaallah.
MEKKE’NİN KOMŞUSU
