Osmaniye’nin tanıtımı açısından önemli olacağını düşündüğümüz için, kültürel ve sanatsal etkinliklere önem verilmesi yönündeki önerilerimizden biri olan “Kitap fuarı”nın açılması kitapseverleri sevindirdi.
Teknolojik gelişmeler, bilgisayar ve internet hizmetleri nedeniyle kitap, dergi ve gazete okuyucularının sayılarında azalma yaşandığı bir süreçten geçiyoruz.
Bizim çocukluk yıllarımızda öğretmenlerimiz bir romanı okuyup, özetini çıkarmamızı isterdi. Özellikle de 15 tatil olarak adlandırdığımız ilk yarı sonunda öğretmenlerimizin verdiği roman özetinin çıkarılması bizlerin de kitaptan uzak kalmamamızı sağlardı.
Bugünlere geldiğimizde, öğretmenlerin verdikleri ödevler, öğrencilerin internet sitesinden aldıkları bilgilerle çözümlenmiş oluyor. Öyle ki, öğrenci verilen ödevi internetten kopyalayıp aldıktan sonra bile okuma gereği duymadan öğretmenine götürebiliyor.
Osmaniye’deki Kitap fuarı’na gelen öğrencileri ve öğretmenlerini birkaç gündür izliyorum. Öğretmenlerin bazılarının kitaplara bakışlarını gözlemlediğimde, ne kadar okumaktan uzaklaşmakta olduklarını sezinliyorum.
Öğrencileri gözlemliyorum, almak istedikleri kitapları veya kitapları incelerken hareketlerini izliyorum. Şiir sever öğrencileri arıyorum, öykü okumak isteyen öğrencileri arıyorum. Roman okumak isteyen öğrencilere rastlamak ise çok az olduğunu gözlemledim.
Benim en çok dikkatimi çeken bir olayı paylaşmak istedim. Aslında dikkatimi çekmek yerine sevindiren, gururlandılar ve duygulandıran bir olayda denilebilir bu yaşadığıma.
Bir kız öğrenci, Ortaokul son sınıfta okuduğunu söyledi. Fuardan içeriye girdiğinde odadaki kitap kokusunun ciğerlerine işlediğini anlatan öğrencinin sözleri gerçekten duyguluydu.
Kız öğrencinin anlattıklarını dinliyordum; “Kitap kokusunu özlemişim, odaya girer girmez et kokusundan daha güzel bir kokuyu içime çekmeye çalıştım. Kitap fuarının açılmasına vesile olanlara çok ama çok teşekkür ediyorum!”diye konuştu.
Kitap fuarı ile ilgili izlenimlerimi stantları dolaşarak, yazarlarla ve yayınevleri sahipleri ile sohbet ederek sürdürürken, değişik kültürdeki insanlarla da tanışma olanağını buluyordum.
Osmaniye’de kitap fuarının ilgi görmeyeceğini söyleyenleri Cumhuriyet Meydanı’na davet ediyorum. İlgi görüp görmediğini, Osmaniye’nin ihtiyacı olup olmadığını fuarın kapısından girdiklerinde görecekler ve fuarın ilgi görmeyeceği iddiasında bulunanlar, kette kitap fuarı olması için uğraşanlardan belki de özür dileyeceklerdir!
Sanmıyorum, kitap fuarı olmasını istemeyenlerin, olması için mücadele verenlerden özür dilemek yerine, o yaptıkları “engellemeleri” bile unutma anlayışında yaşadıklarını düşünmek gerekiyor.
Kitapları sevenlerin, okuyanların çevresindeki sosyal yaşama olan katkıları ve güzelliklerin yaşanmasında önemli olduğunu buradan anımsatmak isterim. Saygılarımla….
Teknolojik gelişmeler, bilgisayar ve internet hizmetleri nedeniyle kitap, dergi ve gazete okuyucularının sayılarında azalma yaşandığı bir süreçten geçiyoruz.
Bizim çocukluk yıllarımızda öğretmenlerimiz bir romanı okuyup, özetini çıkarmamızı isterdi. Özellikle de 15 tatil olarak adlandırdığımız ilk yarı sonunda öğretmenlerimizin verdiği roman özetinin çıkarılması bizlerin de kitaptan uzak kalmamamızı sağlardı.
Bugünlere geldiğimizde, öğretmenlerin verdikleri ödevler, öğrencilerin internet sitesinden aldıkları bilgilerle çözümlenmiş oluyor. Öyle ki, öğrenci verilen ödevi internetten kopyalayıp aldıktan sonra bile okuma gereği duymadan öğretmenine götürebiliyor.
Osmaniye’deki Kitap fuarı’na gelen öğrencileri ve öğretmenlerini birkaç gündür izliyorum. Öğretmenlerin bazılarının kitaplara bakışlarını gözlemlediğimde, ne kadar okumaktan uzaklaşmakta olduklarını sezinliyorum.
Öğrencileri gözlemliyorum, almak istedikleri kitapları veya kitapları incelerken hareketlerini izliyorum. Şiir sever öğrencileri arıyorum, öykü okumak isteyen öğrencileri arıyorum. Roman okumak isteyen öğrencilere rastlamak ise çok az olduğunu gözlemledim.
Benim en çok dikkatimi çeken bir olayı paylaşmak istedim. Aslında dikkatimi çekmek yerine sevindiren, gururlandılar ve duygulandıran bir olayda denilebilir bu yaşadığıma.
Bir kız öğrenci, Ortaokul son sınıfta okuduğunu söyledi. Fuardan içeriye girdiğinde odadaki kitap kokusunun ciğerlerine işlediğini anlatan öğrencinin sözleri gerçekten duyguluydu.
Kız öğrencinin anlattıklarını dinliyordum; “Kitap kokusunu özlemişim, odaya girer girmez et kokusundan daha güzel bir kokuyu içime çekmeye çalıştım. Kitap fuarının açılmasına vesile olanlara çok ama çok teşekkür ediyorum!”diye konuştu.
Kitap fuarı ile ilgili izlenimlerimi stantları dolaşarak, yazarlarla ve yayınevleri sahipleri ile sohbet ederek sürdürürken, değişik kültürdeki insanlarla da tanışma olanağını buluyordum.
Osmaniye’de kitap fuarının ilgi görmeyeceğini söyleyenleri Cumhuriyet Meydanı’na davet ediyorum. İlgi görüp görmediğini, Osmaniye’nin ihtiyacı olup olmadığını fuarın kapısından girdiklerinde görecekler ve fuarın ilgi görmeyeceği iddiasında bulunanlar, kette kitap fuarı olması için uğraşanlardan belki de özür dileyeceklerdir!
Sanmıyorum, kitap fuarı olmasını istemeyenlerin, olması için mücadele verenlerden özür dilemek yerine, o yaptıkları “engellemeleri” bile unutma anlayışında yaşadıklarını düşünmek gerekiyor.
Kitapları sevenlerin, okuyanların çevresindeki sosyal yaşama olan katkıları ve güzelliklerin yaşanmasında önemli olduğunu buradan anımsatmak isterim. Saygılarımla….
