Pazar günü kentteki sıcak havadan uzaklaşıp Zorkun yaylasına gitmeye karar verdim.
Son yıllarda özel otomobil sayılarında artışlar olması nedeniyle Zorkun’a gitmek için minibüs veya ticari takside yolcu sayısını beklemek için en azından yarım saat durakta bekliyorsunuz.
Zorkun yaylasına doğru yol alıyoruz, karşınızdan gelen araçlar ile sizi sollayıp geçmek isteyen araçların hatalarına sabırlı olmanız gerekiyor. Bir de motosikletliler yok mu, o gençler kaza geçireceklerini akıllarının ucundan bile geçirmeden çeşitli hareketler yaparak Amanos dağlarının eteğindeki yayla yolunda seyrediyorlar.
Zorkun’da çarşı merkezinde indiğimizde öncelikli olarak fırınlardan gelen pide ekmeğin odunda pişirimleş haldeki kokusunu alırsınız. Araçların gelişi güzel parkedişleri ise çarşı merkezinde seyretmeye çalışan diğer araçları engellediği gibi, yayalar ise yürümekte zorlanır.
Trafik karmaşasına alışmış olmalı insanlar, araç sürücüleri de yayalar da birbirlerine saygılı, kavga etmeden, kısa tartışmalar da yaşansa olayı büyütmeden yaşayıp gidiyorlar.
Özellikle sebze ve meyvelerin tazeliği dikkatini çekiyor, üstelik Osmaniye’den ucuz satıldığını bile görebilirsiniz. Hele o yayla elmaları, erikleri, fındıklar taze taze sunuluyor insanlara.
Zorkun çocuk şenliği tepesine doğru yürürken yokuşta bile araç parkedenlerin trafiğe zor anlar yaşattığına tanık oluyorsunuz. Bu yol zaten dar ve sürücüler açısından zorluk yaşatırken, olmaması gereken daracık yol üzerine bir de araç parkedilmesi karşınızdan gelen bir başka sürücüye sıkıntı yaşatıyor.
Şenlik tepesi eski özelliklerini kaybetmiş, tepedeki çayocağı gibi kullanılan yerde bu yıl hizmet verilmiyor, en kötüsü de buradaki binanın kapı ve pencere camları kırılmış, harabe haline getirilmiş.
Kendini bilmez kişilerin yaptıkları bu çirkin olaylar görenler tarafından tepki görüyor. Çeşmelerin musluklarını kırmışlar, çeşme havuzlarının içerisine atılanları gördüğünüzde bu kirlilik sizin anlayışsız insanlara karşı tepki göstermenize neden oluyor.
Çam ağaçlarının altında pet şişeleri ve diğer yiyeceklerinin atıklarını alıp çöp konteynırlarına getirip atmayanların kirliliklerini görebiliyorsunuz.
Şenlik tepesi dönüşü Belediye Başkanı Kadir Kara’nın esnafla sohbetine tanık oldum. Yayladaki esnafla sohbet edip sorunlarını dinleyen Başkan Kadir Kara’yı görenler sevinçliydi!
Yayla sakinleri kendi sosyal yaşamları içerisinde sakin bir ortamda yaşam sürdürürken, yöneticilerden birilerini karşılarında görmek, onunla sohbet etmek ayrı bir duygu yaşatıyordu bu insanlara.
Çarşı merkezinde biraz dolaştık, o daracık yollarda insanlar kendilerince bir şeyler satmaya ekmek parası kazanmaya çalışıyordu.
Zorkun yaylası sadece Osmaniye için değil, bölgemiz ve ülkemiz açısından da önemli yaylalar arasında bulunuyor.
Çarşı merkezinden çıkıp Küçük Küreci’ye geldim, OŞYAD Denetim Kurulu üyesi Ramazan Çulcu’ya işyerinde sürpriz bir ziyarette bulundum. Gönül adamı arkadaşımız, çay demledi, birlikte yudumlarken sohbet ettik.
Sonra bir kitap hediye etti Çulcu, “Kurşun rengi günler” isimli şiir kitabıydı, yazarı ise Selahattin Utkun.
Bir de zorkun’dan dönüşümüz var! İnsanlık hali, sevgi ve mutluluk dileklerimle…
