Günlerin geçişinin farkında bile varamıyoruz, bir bakmışız ki hafta bitmiş.
Ardından aylar geçiyor ve yılın sonu gelivermiş. İşte bir ayın, ardından yılın bitmesine kısa süre kaldı.
Kasımın ardından gelecek olan Aralık ayı, onun sonunda da yeni bir yıl, yani 2020’de kendimizi bulacağız.
Kimler kala, kimler yaşaya ve göre yeni yıl 2020’yi diye kendi aramızda konuşuyoruz. Ölümün yaşı belli olmuyor, her yaşta insanın aramızdan ayrıldığı günlere tanık oluyoruz.
Önemli olan yaşarken dünyaya güzel ve kalıcı eserler bırakabilmek ve ardından iyiliklerle anılabilmek.
Yaşadığımız süreçte insan ilişkilerinde kırıcı olmayan yapılan öneri ve uyarılara bile bazı kişilerin alındıklarını görebilmekteyiz.
Bırakalım ne halleri varsa görsünler demekle de olmuyor! Birlikte yaşadığımız kişilerin, toplamsal alandaki olumlu veya olumsuzlukları ister istemez kendinize iyi veya kötü şekilde yansımaları ile karşı karşıya geliyoruz.
Günler gelip geçiyor, geçen her günün ardından akşamları başınızı yastığa koyduğunuzda, günün raporunu kafanızın içerisinde sorgulamadan uyumak istiyorsanız veya rahat uyuyabiliyorsanız farklı, bir de kendi hatalarınızın özeleştirisi yaptıktan sonra uykuya dalıyorsanız bu olay daha farklı olsa gerek.
Günün birinde sokakta karşılaştığınız İlkokul arkadaşını tanıyabiliyor ve onunla selamlaşıp sohbet edebiliyorsanız ne mutlu size. Okul arkadaşınızın saçları ağarmış yüzü tanınmayacak şekilde kırışmışsa ona; “Ne kadar çok yaşlanmışsın, yüzün kırışmış, saçların aklaşmış, belin bükülmüş” sözleri ile moralini bozmak yerine, “hala ilk günkü gibi genç kalmışsın!”diye yaşama şevki verebiliyorsanız ne mutlu size.
En çok ta Öğretmenlerinizi gördüğünüzde mutlu olabiliyor, onun elini öpüyorsanız daha farklı duygular içerisindesiniz demektir. Ne kaldı şunun şurasında 4 gün sonra Öğretmenler gününü kutlayacağız.
Benim için tüm öğretmenler kutsal olduğu kadar değerlidir. İlkokuldan başlamak üzere eğitim ve öğretim gördüğüm tüm sıralarda emek veren öğretmenlerim sayesinde bugün toplamsal ve kamusal çok önemli bir görevi yerine getirmekteyim.
Bana düşündüklerimi yazmamı ve konuşmamı sağlayan o değerli insanlar arasında unutamadığım ve hiçbir zaman da unutamayacağım öğretmenlerimiz sayesinde bugün bu sütunlarda kendimde bulduğum özgüvenimle düşüncelerimi sizlerle paylaşıyorum.
Günler geçiyor dostlarım, birbirlerinizi aldatmadan, yalandan uzak, artniyetten ve kendi çıkar hesaplarınız yerine, “kendiniz için yapılmasını istemediğinizi, başkaları için de istemeyerek” yaşadığınızda, gün bitiminde başınızı yastığı koyduğunuz anda, mutlu ve huzurlu şekilde uyuyabilirsiniz.
Bundan sonrası ile, günün birinde toprakla bütünleşen bedeninizin yokoluşu, sıfatınızın unutuluşu veya sizden sonrası adınızın iyi şekilde anılması olacaktır.
Yeni bir günde yeniden buluşabilmek umudu ile, sevgi ve selamlar…
