Nerede bir güler yüzlü insan görsem, tatlı diliyle sohbetini unutamam. Ne zaman değişik bir kente gitsem, öncelikle gazete büroları veya matbaaları ziyaret ederim. Önceliğim gazete çıkaran matbaaları ziyaret ederek buradaki gazete emekçileriyle tanışmak olur.
Kurşun kokusunu ciğerlerime çekerek, harfleri kumpasta dizdiğim sıralarda haberlerin kalıba hazırlandığını günleri anımsıyorum.
Kurşun harfleri birer birer alıp kumpasa yerleştirirken, kasanın üzerindeki yazıları dizdiğimizde; Baş parmak, işaret parmağı ile orta parmağımızın uçları kararır, hatta kurşunun etkisiyle zedelenir ve delikler oluşurdu.
Harf kasalarının içerisindeki harfleri yerlerinden alıp dizgi yaparken, parmaklarımız bir daktilo klavyesi gibi çalışır, yanlış bir kasadan harf alacağımız zaman aklımız bizi uyararak, aldığımız harfin yanlış olduğunu sanki anımsatırdı.
Bu günleri sizlere anlatmayacağım, sadece anımsatmak istedim, bilmeyen ve meraklısı olanlar varsa da araştırmalarını yönünde yaşananları paylaştım.
Değerli bir gazeteci büyüğümüzü daha toprağa verdik. Bekir Coşkun gibi bir insanın bu ülkeye, insanlık alemine ve dünya barışının sağlanması açısından yazdıkları köşe yazılarının sayılarını hesap bile edemeyiz.
Gazeteci Bekir Coşkun’u 75 yaşında kaybettik, ama onun yazdıkları nice 75 yıllar geçse de okurları tarafından unutulmayacaktır.
Bekir Coşkun usta, Şanlıurfa’da doğdu. Ankara Yüksek Gazetecilik Okulundan mezun oldu. Sırası ile; Günaydın, Sabah, Hürriyet, Habertürk ve Cumhuriyet gazetelerinde çalıştı. Son olarak Sözcü gazetesinde yazmaya başlayan Bekir Coşkun; Doğa ve hayvan sevgisine önem veren bir meslektaş büyüğümdü.
Gazeteci büyüğüm Bekir Coşkun ile Günaydın Gazetesi Osmaniye Muhabiri olduğum yıllarda tanıştım. Güler yüzlü, samimi, içten hareketleri olan tatlı dilli bir usta olarak aklımdan çıkarabilmem olası değil.
Günaydın gazetesinde yetişen Muhabir ve diğer basın emekçilerinin ustası Kemal Kınacı sayesinde, halkın sesinin daha diri olması noktasında bizlere önemli notlar aktarılıyordu.
Bekir Coşkun her ne kadar mesleğini İstanbul veya Ankara gibi önemli büyük kentlerimizde sürdürmüş olsa bile, baba vatanı, doğum yeri olan Şanlıurfa’nın Tülmen Köyünde toprağa verildi.
Bekir abiyi rahmetle anıp, nurlar içinde yatmasını dilerken, Şunlıurfa Belediyesi’nin böylesi bir yazar için bundan sonra anılarını yaşatmak için neler yapabileceğini düşünmeye başladım!
Osmaniye’nin Hemite (Gökçedam) Köyü doğumlu olduğunu kitaplarında yazan Yazar Yaşar Kemal için Osmaniye Belediyesi deyim yerinde ise, “kılını bile kıpırtartmıyor!”
Güler Yüz ve Tatlı Dil, göstermelik olması yerine, gerçeğe dönüşmediği zaman tepki alınabileceği de akla gelmelidir.
Değerli insan Bekir Coşkun abimi rahmetle anacağım, toprağında rahat uyusun, kendisini görevini yaptı, bundan sonrası sevenlerine kaldı….
