Türkler tarafından eski devirlerden beri bilinmekte olup edebiyatta çokça kullanılan motiflerden biridir. Farsça’daki genel anlamı “çiçek” olan gül, Türk edebiyatında da “gül-i bâdâm” (badem çiçeği), “gül-i yâsemen” (yasemin çiçeği) gibi ifadelerde aynı mânada kullanılmıştır (İran edebiyatında gerek “çiçek”, gerekse “gül” anlamında kullanılışıyla ilgili olarak Ali Ekber Dihhudâ’nın Luġatnâme’sinde geniş bilgi bulunmaktadır).
Gül, çeşitli vasıflarıyla daha çok sevgilinin sembolü olarak kabul edildiğinden şairlerin ilham kaynağı, çiçeklerin de sultanıdır. Bu husus “şeh-i ezhâr, sultân-ı gül, hüsrev-i gül, dâver-i ezhâr” gibi sözlerle ifade edilir. Divan edebiyatında en çok sözü edilen kırmızı güldür. Zaman zaman beyaz gülden ve âşığın yüzünü hatırlatması bakımından sarı gülden de bahsedilir.
Bunların dışında “gül-i sad-berk” (yüz yapraklı gül, katmerli bir çeşit iri gül), “gül-i ter” (taze, taravetli gül), “gül-i ra‘nâ” (içi kırmızı, dışı sarı gül), “gül-i sûrî” (gül yağı çıkarılan Edirne gülü) ifadelerine de sıkça rastlanmaktadır. “Yakayım hicr oduna gül tenimi kül edeyim / Ol nihâl-i gül-i ra‘nâya gerek hâkister” (Necâtî Bey) beytinde geçen gül-i ra‘nâ tamlaması “güzel, şuh, iki yüzlü, hafifmeşrep” anlamlarında kullanılmıştır. Eskiden serviye sarmaşık veya yediveren gülü aşılanır ve bu güller serviyi görünmeyecek şekilde sarardı. Buna “peyvend”, böyle güllere de “serv-i gül-endâm, serv-i gül-fürûş, serv-i semen” adları verilirdi.ne hoş değilmi ..
Eve geçmişten bugünümüze hala Türk süsleme sanatlarının vazgeçilmez motiflerinden biri de güldür. Tavan göbekleriyle taş oymacılığında, çini, seramik, duvar resimleri ve kumaşlarda, kitap cilt ve tezhiplerinde, mezar taşlarında stilize edilmiş güller önemli bir yer tutar. Kapılarda tokmağın geçmesi için ortasında bir delik bulunan yuvarlak pul şeklindeki süslü madenî veya tahta levhaya “ağızlık gülü” denmektedir.
Yazma Kur’ân-ı Kerîm’lerde sayfaların kenarına ve gerekli yerlere tezhiple yapılan gül şeklindeki motiflerden aşr-ı şerifleri gösterenlere “aşır gülü”, cüz başlarını gösterenlere “cüz gülü”, genellikle her cüzün 1/4’ünü belirtmek için konanlara “hizip gülü”, secde âyetlerini işaret edenlere de “secde gülü” denir.
Bizler içinde Güllerin anlamları vardır.
Bir buket gül, çoğu zaman duyguları en iyi şekilde ifade etmenin yoludur...
GÜL: Sevgiyi ifade eder. Aşığın maşuğuna takdimidir güller tüm tonlarıyla ifade taşır.
(PEMBE )
"Arkadaşımsın."
(KIRMIZI)
"Seni seviyorum; ihtirasla bağlıyım sana!"
(KIRMIZI & BEYAZ)
Birliktelik isteği.
GÜL GONCASI (KIRMIZI)
Genç ve güzelsin.
(SARI)
Sevinç, mutluluk
(BEYAZ)
Saflık
Derken böylede güzel deyimleri vardır bizi bizden alan;
Bahçelerde saz olur,
Gül açılır yaz olur,
Ben yare gül demem,
Gülüm ömrü az olur.
Vefasız güller elinden gecelerce, yalancı sabahlara kadar bülbülleri inleten aşk mıdır?
Kanuni Sultan Süleyman
Senden bilirim: yok bana bir faide ey gül
Gül yağını eller sürünür çatlasada bülbül
Nevres-i kadim
Gülü gülene ver. Kalbini sevene ver. Sevmek güzel şeydir. Kıymet bilene ver. (Mevlana)
Efendim gönül bahçenizdeki güller hiç solmasın, gül verenleriniz daim olsın inşaallah.
MEKKENİN KOMŞUSU
