Osmaniye’de 4 gün süren kültür ve sanat etkinlikleri, insanların birbirleriyle kaynaşması, tanışması ile birlikte güzellikler yaşamasını da beraberinde getirdi.
Akdeniz Kentleri kültür ve sanat etkinliklerinin Osmaniye programları, Kıbrıs şehidi Albay Halil İbrahim Karaoğlanoğlu parkı içerisinde gerçekleşti.
Etkinlik süresince ozanlar, şairler ve diğer etkinlikleri gazetelerden okumuş olmalısınız. Burada etkinlikler süresince yaşanan bazı olaylardan sözedeceğim.
Yaşar Kemal portre karikatürleri ilk kez bir araya getirilerek, Karikatürcüler Derneği çalışması sonucu Osmaniye’de sergilendi. Bununla birlikte diğer karikatür ve Osmaniye’nin eski fotoğrafları sergisi yine etkinlikler kapsamında yeraldı.
Parktaki açık alanda bağlaması ile türküleri seslendiren ozanları dinlemek için kenar mahalle, hatta köylerden gelen insanlarla tanıştık. İnsanlar böylesi etkinliklerin daha sık yapılmasını istiyorlardı.
Osmaniye’de gerçekleşen bu etkinlikler için öyle sanıldığı gibi binlerce lira para harcaması yapılmamıştı. Dışarıdan görenler dört günlük sürede 10-15 bin lira gibi bir masraf yapıldığını sanıyordu. Oysa az bütçe ile gerçekleşen bir kültür ve sanat buluşmasıydı bu.
Üniversiteli öğrenciler sabırla dinlediler Şair Ahmet Özer’i, sunumun ardından sorular yönelttiler Özer’e. Şair Özer OKÜ’deki sunumundan memnun ayrılıyordu.
Tiyatro gösterimi ise gündemden düşmemesi gereken olayları anlatıyordu, dikkatle izlediler salondaki insanlar.
Etkinliklerin son günü 10 Kasım’dı. Atatürk’ün aramızdan ayrılışının 80. yılı nedeniyle program ağırlığı Atatürk olmuştu. Sevdiği ezgiler söylendi, şiirler okundu.
OŞYAD’ın oluşturduğu “Osmaniye’nin dünkü çocukları” ekibi beyaz yaka ve siyah önlükleri ile sahneye çıktılar.
Bu ekibin kurulduğu ilk günden bu yana programa girişi “Andımız”ı okuyarak başlamaktı. Bir vatandaş “Andımız” söylenmesine tepki gösteriyordu.
Güncel bir olay, yani son günlerde tartışma oluşturmasından yakınarak, “siyaset” olarak yorumluyordu. Oysa ekibin program içeriğinde “Andımız” okumak vardı. Asıl siyaset, “Andımız” okunmasını yasaklamak isteyen zihniyette olduğunu o vatandaşımız bir türlü algılamamıştı.
Unutulmaya yüz tutan eski çocukluk oyunları oynandı, dünkü ve bugünkü çocuklar birlikte oynadılar oyunlarını. Yeni çocukların bu oyunları gündemde tutmaları ve oynamaları amaçlanıyordu.
Sosyal paylaşım sitesinde Osmaniye’nin eski fotoğraflarının sergisi yeralmıştı. Bir zat, fotoğraf sergisini gezen “Osmaniye’nin dünkü çocukları” ekibinin fotoğraflarını görünce bakın ne yazmıştı: “Fotoğraf sergisini anladık ta, oradaki talebeler neyi protesto ediyorlar, onu anlamadık!”
Şimdi bu zata ne demeliydi!? Orada bir protesto olayı yoktu, ancak adı üzerinde eski okul giysileriyle, eski oyunları oynamak için oradalardı.
Ancak, bu zatın kaç yaşında olduğunu bilmiyoruz ama, kendi giymemiş bile olsa, anne veya babası bu önlüklerle okula gitmiş olmalıydı!
Bizler böylesi anlayışların veya algılarla yorumlanmak isteyenlerin içerisinde iğne ile kuyu kazarcasına kültür ve sanatsal etkinlik yaparak; dostluk, kardeşlik ve barış duygularını pekiştirmeye çalışıyoruz. Kim veya kimler nasıl algılarsa algılasınlar. Saygılarımla…
