Dayımı çok severdim! Ne zaman anamın yanına gelse, önce beni kucağına alır, cebinden çıkardığı çerezleri avucuma döker yemem için de önce bir tanesini kendisi ağzına alırdı.
Dayım her bize gelişinde mutlaka bana bir şeyler getirir, öper, sever ve benimle oyunlar oynardı. O nedenle en çok dayımı severdim.
Bir de teyzem vardı, ama ona pek ısınamamıştım. Bayramdan bayrama eniştemle birlikte gelir, saçlarını parmakları ile okşamaktan bizim saçlarımızı okşamaya zaman bulamazdı.
Eniştemi teyzemden daha çok seviyordum doğrusunu söylemek gerekirse. Teyzem bize geldiği zaman, otomobillerinin markalarında, denize gittikleri gezilerden konuşur, anamın canını sıkardı. Çünkü babamın ekonomik durumu iye olmadığı için bizi gezmelere götürmeye fırsat bulamazdı. Gariban anam ise bacısının hava atarcasına denize gittiklerini anlatmaya başladığında iç çekerek kaderine razı olurcasına yutkunurdu.
Bu nedenle her zaman dayım benim için teyzemden daha kıymetli biri olmuştu. Dayım gelmediği zaman üzülürdüm, özlediğimi anama anlatır, ne zaman geleceğini sorardım. Bekle bana çeşitli hediyeler getirdiğinden veya her geldiğinde anamı yanına çağırıp; “bu çocuğu dövmüyorsun değil mi? Benim sevgili yeğenime çıntırık bile vurmanı istemiyorum!”diye konuşurdu.
Anam baza kızdığı zamanlar, dayım geldiğinde şikayet edeceğimi söyleyerek, susmasını sağlardım. Dayım benim arkamda kaya gibiydi, o nedenle onu çok seviyordum.
Dayım bir süre ortalarda görünmüyordu, bize gelmez olmuştu. Anamla babamın konuşmalarına bir ara kulağımı vermiştim. Dayımdan konuşuyorlardı, ama söylediklerinden bir şey anlamıyordum. Doktordan sözediyorlar, ameliyattan, erkeklikten filan konuşuyorlardı. Bir ara babamın olmadığı zamanda anama sormaya çalıştım. Dayımın neden ortalarda görünmediğini, bize neden gelmediğini ve özlediğimi anlatmaya çalıştım.
Anam parmakları ile saçlarımı okşamaya başladı, o anda gözlerinden yaşlar döküldüğünü fark ettim ama bir şey söyleyemedim. Günler böyle geçip giderken, dayımı iyiden iyiye özlemiştim. Anam bana yanıt vermiyor, babama ise soramıyordum!
Bayram gününün gelmesini bekliyordum, teyzem geldiğinde soracaktım. Bayramda teyzemde bize gelmemişti, iyice kaygılanmaya başlamıştım. Bu bayramda teyzemin bize neden gelmediğini anama sordum, yanıt alamadım.
Ablam gelmişti bayramda, onun yalnız olduğu bir ortamını bulup, teyzemin bayramda neden gelmediğini sorduğumda; “hangi teyzeni bekliyorsun!?”diye yanıt aldım.
Hangi teyzemi derken, benim bir teyzem vardı, sanki birden fazla teyzem varmış gibi ablam yanıt vermişti.
Bir şey anlamamıştım, ablama benim kaç teyzem olduğunu sorduğumda, “Dayın da teyzen oldu artık! Senin bundan sonra dayın yok, iki teyzen var!”diye yanıt verdi.
Demek ki babam ile anamın gizli gizli konuştukları, dayımın ameliyatı, doktor gibi sözler daha farklı bir olaymış. Dayım ameliyatla kadın olmayı tercih etmiş, o nedenle akrabalarının yanına gelmiyormuş. Ama ben yine de dayımı dayım olarak kabul ediyor ve özlüyordum. Bizim eve gelse bile ona ‘teyze’ yerine yine ‘dayı’ derdim!..
Kafam iyice karışmıştı, benim dayım teyzem olmuş, şimdi benim dayım yok, iki teyzem mi olmuştu!?.. Esenlikle….
Dayım her bize gelişinde mutlaka bana bir şeyler getirir, öper, sever ve benimle oyunlar oynardı. O nedenle en çok dayımı severdim.
Bir de teyzem vardı, ama ona pek ısınamamıştım. Bayramdan bayrama eniştemle birlikte gelir, saçlarını parmakları ile okşamaktan bizim saçlarımızı okşamaya zaman bulamazdı.
Eniştemi teyzemden daha çok seviyordum doğrusunu söylemek gerekirse. Teyzem bize geldiği zaman, otomobillerinin markalarında, denize gittikleri gezilerden konuşur, anamın canını sıkardı. Çünkü babamın ekonomik durumu iye olmadığı için bizi gezmelere götürmeye fırsat bulamazdı. Gariban anam ise bacısının hava atarcasına denize gittiklerini anlatmaya başladığında iç çekerek kaderine razı olurcasına yutkunurdu.
Bu nedenle her zaman dayım benim için teyzemden daha kıymetli biri olmuştu. Dayım gelmediği zaman üzülürdüm, özlediğimi anama anlatır, ne zaman geleceğini sorardım. Bekle bana çeşitli hediyeler getirdiğinden veya her geldiğinde anamı yanına çağırıp; “bu çocuğu dövmüyorsun değil mi? Benim sevgili yeğenime çıntırık bile vurmanı istemiyorum!”diye konuşurdu.
Anam baza kızdığı zamanlar, dayım geldiğinde şikayet edeceğimi söyleyerek, susmasını sağlardım. Dayım benim arkamda kaya gibiydi, o nedenle onu çok seviyordum.
Dayım bir süre ortalarda görünmüyordu, bize gelmez olmuştu. Anamla babamın konuşmalarına bir ara kulağımı vermiştim. Dayımdan konuşuyorlardı, ama söylediklerinden bir şey anlamıyordum. Doktordan sözediyorlar, ameliyattan, erkeklikten filan konuşuyorlardı. Bir ara babamın olmadığı zamanda anama sormaya çalıştım. Dayımın neden ortalarda görünmediğini, bize neden gelmediğini ve özlediğimi anlatmaya çalıştım.
Anam parmakları ile saçlarımı okşamaya başladı, o anda gözlerinden yaşlar döküldüğünü fark ettim ama bir şey söyleyemedim. Günler böyle geçip giderken, dayımı iyiden iyiye özlemiştim. Anam bana yanıt vermiyor, babama ise soramıyordum!
Bayram gününün gelmesini bekliyordum, teyzem geldiğinde soracaktım. Bayramda teyzemde bize gelmemişti, iyice kaygılanmaya başlamıştım. Bu bayramda teyzemin bize neden gelmediğini anama sordum, yanıt alamadım.
Ablam gelmişti bayramda, onun yalnız olduğu bir ortamını bulup, teyzemin bayramda neden gelmediğini sorduğumda; “hangi teyzeni bekliyorsun!?”diye yanıt aldım.
Hangi teyzemi derken, benim bir teyzem vardı, sanki birden fazla teyzem varmış gibi ablam yanıt vermişti.
Bir şey anlamamıştım, ablama benim kaç teyzem olduğunu sorduğumda, “Dayın da teyzen oldu artık! Senin bundan sonra dayın yok, iki teyzen var!”diye yanıt verdi.
Demek ki babam ile anamın gizli gizli konuştukları, dayımın ameliyatı, doktor gibi sözler daha farklı bir olaymış. Dayım ameliyatla kadın olmayı tercih etmiş, o nedenle akrabalarının yanına gelmiyormuş. Ama ben yine de dayımı dayım olarak kabul ediyor ve özlüyordum. Bizim eve gelse bile ona ‘teyze’ yerine yine ‘dayı’ derdim!..
Kafam iyice karışmıştı, benim dayım teyzem olmuş, şimdi benim dayım yok, iki teyzem mi olmuştu!?.. Esenlikle….
