Okullarda eğitim ve öğretim sisteminin değiştirilmesinin ardından, esnafta çırak sorunu yaşanmaya başlanmıştı.
Çırak bulmakta zorlanan esnafımız, kendi çocuklarını bile işyerlerine getiremedikleri için, mesleğin devamından bile endişe duymaya başladılar.
İlkokuldan başlamak üzere eğitim ve öğretimdeki değişikliklerin, çırak bulunma noktasında sıkıntılar oluşturması nedeniyle, yaz aylarında bile esnaf çıraksız çalışır hale gelmişti.
Kendi çocuklarını bile yanında çırak olarak yetiştiremeyenler, mesleklerinin yok olmakta olduğunu arkadaşları arasında konuşmaya başlar hale gelinmişti.
Suriye’de yaşanan iç savaş sonrasında ülkemize gelen sığınmacılar, konaklama tesislerinin dışında, kendilerinin kiraladığı evlerde yaşamaları ile birlikte, çocukları ve gençleri iş arama yollarına başladılar.
Kentimizde yaşananlara baktığımızda, çocukların lokanta, berber, terzi ve diğer işyerlerinde çırak olarak çalışmaya başladıklarını görmeye başladık.
Suriye’den gelen sığınmacıların çocuklarının çırak olarak çalışması ile birlikte esnafımız da çırak kaygısını unutmaya başladı.
Sanayideki bazı işyerlerinde oto tamir işlerinde etkin olarak gördüğümüz sığınmacılardan esnafımız da memnun kalıyor. Onların daha işini severek çalıştığı yönündeki sözleri esnaf arasında konuşulurken, bence asıl olanın esnaf yararına farklı hareketleri olduğu yönünde oluyor.
Örneğin, sigorta olayı olmadan çalıştırılıyorlar, gündelik olarak verdikleri para ile yetindiklerini görüyorlar. Hal böyle olunca da esnafımız son yıllarda yaşadığı çırak bulabilme sorununu çözümlerken, az maaş ve sigortasız çalışması da işlerine geliyor.
Suriyeli sığınmacılar için okullar da açıldı, ancak bazı aileler gündelik yaşamları için çalışmak zorunda kaldıklarını belirterek aile bireyleri olarak bulabildikleri işlerde çalışmaya başladılar.
Türkmen kökenli olanlar, yani Türkçe konuşmayı bilenlerin iş bulabilme olanaklarının daha fazla olduğunu görmekteyiz. Çocukların yanında, genç kız ve erkeklerin de yine çeşitli iş kollarında çalışmaları onlara birer ekmek kapısı haline gelirken, yerleşik insanların iş bulabilme olanakları da zorlanır hale gelmeye başlandı.
Özellikle sigorta yapmaktan ve asgari ücretten işçi çalıştırmak istemeyen işyerleri Suriyeli sığınmacıları çalıştırmayı tercih ediyorlar.
Özünde yerleşik olan insanlar da, Suriye’den gelen sığınmacılar da insan olduğu ölçeğinden baktığımızda, ekmek parası için çalışmak isteyenlere kolaylıklar gösterilmesinden yanayım.
Burada ancak diyerek sözlerime başlamam gerekirse; yerleşik insanların işsiz kalan çocukları ve gençlerinin sayılarında artışlar gözleniyor. Özellikle de sigortalı çalıştırılma olayı işverenlerin tercihlerinde sığınmacılardan yana oluyor.
Mesleklerini öğrenenler veya ülkelerinde öğrendikleri mesleklerini ülkemizde sürdürerek ekmek parası kazanan Suriyeli sığınmacıların geleceklerini düşündüğümüzde, günün birinde bu insanlar ülkelerine geri dönüş yapacakları ve ondan sonrası akla geliyor.
Ortama baktığımda veya onlarla sohbet ettiğimde ülkemizi çok sevdiklerini ve memnun oldukları için bir çoğunun ülkelerine geri dönüş yapma taraftarı olmadıklarını da öğreniyorum.
Şimdilik esnafımız, son yıllardaki çırak bulma sorununu çözümlemiş gibi, ancak önümüzü de görmemiz gerektiğini anımsatmak istiyorum. Saygılarımla…
Çırak bulmakta zorlanan esnafımız, kendi çocuklarını bile işyerlerine getiremedikleri için, mesleğin devamından bile endişe duymaya başladılar.
İlkokuldan başlamak üzere eğitim ve öğretimdeki değişikliklerin, çırak bulunma noktasında sıkıntılar oluşturması nedeniyle, yaz aylarında bile esnaf çıraksız çalışır hale gelmişti.
Kendi çocuklarını bile yanında çırak olarak yetiştiremeyenler, mesleklerinin yok olmakta olduğunu arkadaşları arasında konuşmaya başlar hale gelinmişti.
Suriye’de yaşanan iç savaş sonrasında ülkemize gelen sığınmacılar, konaklama tesislerinin dışında, kendilerinin kiraladığı evlerde yaşamaları ile birlikte, çocukları ve gençleri iş arama yollarına başladılar.
Kentimizde yaşananlara baktığımızda, çocukların lokanta, berber, terzi ve diğer işyerlerinde çırak olarak çalışmaya başladıklarını görmeye başladık.
Suriye’den gelen sığınmacıların çocuklarının çırak olarak çalışması ile birlikte esnafımız da çırak kaygısını unutmaya başladı.
Sanayideki bazı işyerlerinde oto tamir işlerinde etkin olarak gördüğümüz sığınmacılardan esnafımız da memnun kalıyor. Onların daha işini severek çalıştığı yönündeki sözleri esnaf arasında konuşulurken, bence asıl olanın esnaf yararına farklı hareketleri olduğu yönünde oluyor.
Örneğin, sigorta olayı olmadan çalıştırılıyorlar, gündelik olarak verdikleri para ile yetindiklerini görüyorlar. Hal böyle olunca da esnafımız son yıllarda yaşadığı çırak bulabilme sorununu çözümlerken, az maaş ve sigortasız çalışması da işlerine geliyor.
Suriyeli sığınmacılar için okullar da açıldı, ancak bazı aileler gündelik yaşamları için çalışmak zorunda kaldıklarını belirterek aile bireyleri olarak bulabildikleri işlerde çalışmaya başladılar.
Türkmen kökenli olanlar, yani Türkçe konuşmayı bilenlerin iş bulabilme olanaklarının daha fazla olduğunu görmekteyiz. Çocukların yanında, genç kız ve erkeklerin de yine çeşitli iş kollarında çalışmaları onlara birer ekmek kapısı haline gelirken, yerleşik insanların iş bulabilme olanakları da zorlanır hale gelmeye başlandı.
Özellikle sigorta yapmaktan ve asgari ücretten işçi çalıştırmak istemeyen işyerleri Suriyeli sığınmacıları çalıştırmayı tercih ediyorlar.
Özünde yerleşik olan insanlar da, Suriye’den gelen sığınmacılar da insan olduğu ölçeğinden baktığımızda, ekmek parası için çalışmak isteyenlere kolaylıklar gösterilmesinden yanayım.
Burada ancak diyerek sözlerime başlamam gerekirse; yerleşik insanların işsiz kalan çocukları ve gençlerinin sayılarında artışlar gözleniyor. Özellikle de sigortalı çalıştırılma olayı işverenlerin tercihlerinde sığınmacılardan yana oluyor.
Mesleklerini öğrenenler veya ülkelerinde öğrendikleri mesleklerini ülkemizde sürdürerek ekmek parası kazanan Suriyeli sığınmacıların geleceklerini düşündüğümüzde, günün birinde bu insanlar ülkelerine geri dönüş yapacakları ve ondan sonrası akla geliyor.
Ortama baktığımda veya onlarla sohbet ettiğimde ülkemizi çok sevdiklerini ve memnun oldukları için bir çoğunun ülkelerine geri dönüş yapma taraftarı olmadıklarını da öğreniyorum.
Şimdilik esnafımız, son yıllardaki çırak bulma sorununu çözümlemiş gibi, ancak önümüzü de görmemiz gerektiğini anımsatmak istiyorum. Saygılarımla…
