Osmaniyeliler “Akil adamları” soruyor sürekli bana. Osmaniye’ye ne zaman geleceğini, nerede ve kimlerle toplantılar yapacağını soruyorlar.
Akil adamlar’ın Osmaniye’ye ne zaman geleceği konusunda somut bir bilgim yok ama, tahminimce Cebelibereket kültür merkezi salonunda toplantı yaparlar. Bir de olayın başka boyutu var; İskenderun ilçesinde gazetecileri toplantıya almamışlar. Olay doğru ise Osmaniye’de de böyle bir durum yaşanırsa meslektaşlarımın nasıl haber edinebileceklerini merak ediyorum.
Son birkaç gündür “Akil adamlar”la ilgili farklı ve çatlak sesler çıkmaya başladı. Basına güzel yansıyan olaylar da var. Örneğin Tunceli ziyareti sırasında yaşanan görüntüler. İnsanların karşılamaları ve doğanın güzelliklerinde rahat şekilde düzenlenen geziyi izliyorum. Bu güne kadar gidilemeyen doğal güzellikler bir anda bir grup “Akil adam”ın gelmesiyle rahatça gezilebiliyor. Bıçak gibi birden bire ‘terör’ kesildi mi yaksa!? Barış süreci başlayalı, ‘Akil adamlar’ grubu oluşalı ülkedeki gündem ve tartışmalar da boyut değiştirdi. Muhalefet ile iktidar arasında şimdi bu konular tartışılıyor.
Ülkedeki ekonomik durum nasıl, insanların sosyal ve kültürel yaşamı nasıl gidiyor, bunları bir yana bıraktık. Bazı sendikalar eskiden aylık enflasyon oranlarını, işsizlik oranlarını açıklarlardı. Asgari geçim indirimi üzerine rakamları araştırıp bulurlar, kamuoyu ile paylaşırlardı. Son zamanlarda böylesi rakamları da araştırmaları da duymaz olduk.
Akil adamlar’ın gezilerinin sonunda yapılacak genişletilmiş bir toplantının ardından, ülkemizde gerçekten barış umudu gelebilecek mi? Terör örgütünün önümüzdeki günlerde ülkeyi terk edecekleri gerçekleşebilecek mi? Barışı ‘akil adamlar’ gerçekten getirecekler mi, yoksa bu adamların gezileri bir oyalama mı olacak, yoksa başarabilecekler mi?
Bazı yerlerde vatandaşın tepkilerinin olduğunu öğreniyoruz, basın yeterince bu gezilere yer vermiyor. 63 kişilik kadrodan bazılarının konuşmalarından anladığıma göre, rahatsızlık duyanlar, hatta geri çekilme düşüncesinde olanların da bulunduğunu sezinliyorum. Barış için verilen mücadeleden geri çekilmek olur mu? Madem ki bu yola çıkıldı, geziler sürüyor, toplantılar yapılıyor yılgınlık olmadan sonunu da getirmek gerekiyor.
Bu geze ve toplantıların bir de ekonomik maliyeti var, kimse bundan sözetmiyor. Gidilen yer yerleşim birimdeki gezi ve incelemelerle ilgili ulaşım, konaklama, yeme-içmeyi bir kenara bırakalım, bu akil adamlar’a sanırım ‘yolluk’ ödeniyordur. Bundan kimse sözetmiyor.
Süreci dikkatle izliyorum, benim de umudum barış ve kardeşliğin yaşamasından yana. Bu insanların gezileri neticesinde sonuç olumlu çıkarsa, iktidar kullandığı bu yöntemle başarı sağlar, muhalefet te eleştirdikleri karşısında susmaktan başka çaresi kalmaz. Ancak, bu sürecin sonunda barış sağlanmaz, terör olayları yine ülkede can almaya devam ederse, bu kez iktidar yenilmiş sayılır, muhalefet haklı duruma gelir.
Ülkemizde barışın sağlanabilmesi için, öncelikle yabancı ülkelerin projelerini uygulamak yerine, emperyalist güçlerin oyununa gelmek yerine, kendi insanlarımızla hoşgörü ve samimiyetle görüşüp barışı yaşayarak getirmek en kalıcı olanıdır.
Mustafa Kemal Atatürk’ün yurtta ve dünyada nasıl bir barış istediği sözlerini eleştiren bir zihniyetin projeleri ile bu ülkeye barış getirmek zor gibi geliyor bana. Saygılarımla…
