İnsanlar duydukları veya bekledikleri güzel sözler karşısında umutlu bekleşiş içerisine girerler.
Umut insanın yüreğini rahatlatır, umutsuz yaşanması zordur, ama insanın da mutlaka beklediği umutları olmalıdır.
Yaşayabilmek için insanlar öncelikli olarak bir işlerinin, beraberinde de aşlarının olmasını umut ederler.
İşi olmayan insanlar iş bulabilme umudu ile yaşarlar, koşuştururlar ve kendilerine gösterilecek en küçük umut ışığı karşısında umutlu bekleyiş gösterirler.
Gençlerimiz okurlar, sonunda sınavlara girerler ve iş umudu ile beklemeye başlarlar. Sınav sonuçları gençler için bir umut kapısıdır, hangi kurumun kaç puanla işe yerleştirilmesinin umudunu yaşarlar.
İş bulan gençler bu kez ay sonunu umutla beklerler, alacakları ilk maaşı aldıklarında nereye ve nasıl harcayacaklarını düşünmeye başlarlar.
Ay gelir, aylık alınır, aylar geçer ve sonunda gençlik bu ya evlilik akla gelir ve evlenebilmenin umudu ile yaşamaya başlarlar.
Bir de iş bulamayanlar, bir sonraki sınavlarda yüksek puan alabilmenin umudunu yaşamayı sürdürürler. Bazıları öğrenimlerini yükseltebilmek adına AÖF’lerine kayıt yaptırır, çalışırlar ve umutla sınıflarını geçmenin uğraşını verirler.
Günler ve aylar geçer, ders geçmeler, bir üst sınıfa yükselebilmenin umutları ile günlerini gerilerde bırakırlar. En yakın arkadaşlarının bir işe yerleştiğini duyduklarında umutları dağılmaya başlar, iç çekerler. Arkadaşlarının yeni işlerini hayırlarken, içlerinden kendilerinin işsizliği ile yüreklerinden ılık sular diz kapaklarına doğru akmaya başlar.
Gençlik bu, anne-babalarından harçlık almaktan utanır duruma geldiklerinde, iş bulabilme uğruna kapıları biber birer çalmaya başlarlar. İktidar partisinde tanıdıkları yoksa eğer, tanıdık isimler ararlar. Onları devreye koyarlar ve nihayet dönemin iktidar partisinin yöneticileriyle görüşürler. Belki de hiç oy bile vermedikleri siyasi parti iktidarda diye, kendilerine iş umudunun kapılarını açacak diye üye bile olurlar.
Kamu kurumlarında, hatta özel kurumların çoğunda bile dönemin iktidar partilerinin yöneticilerinden kart almanın yaşandığı süreç içerisinde iş umudu aranması sürer gider.
Gün olur, umutlar yüreklerde yeşermeye başladığı bir anda, bir bakarlar ki henüz iş sahibi olamamışlardır. Birkaç kez görüşme, verilen sözler ve yaşanan umutlar günün birinde de yitmeye başlar.
İşsiz genç umudunu yitirme noktasına geldiğinde, çevresinde gördüğü bazı kişilerin iş sahibi olmaları karşısında görüştüklerinden de uzaklaşma noktasına dayanır.
Gün olur, bir başka dönem geldiğinde umutla bekler genç, iş bulabilme umudunu yitirmemiştir. Kendi siyasi düşüncesindeki kişilerin yönetimi işbaşındadır. Bu kez çaldığı kapılarda kendi düşüncesindekilerin konuşmaları içini sızlatmaya başlar. “Sen bizdensin, bekle bakalım biraz!”
Bu sözler karşısında üzüntüler yaşanır, umutların rengi koyulaşmaya başlar. Sınavlar, iktidardakilerin kapılarını aşındırmalar, beklenen yüksek puanlar ve iş arayan kurum ve kuruluşların takibi başlar.
Yaş ilerlemeye başlamıştır, evlilik aklına bile gelmez. Önce iş ve ekmek umudu ile yaşamaya başlar, sonra siyasilerden gelecek küçücük bir umutlu sözü bekler.
Küçücükte olsa umutlarınızı yitirmeyiniz, saygılarımla…
