Yeni bir yıla merhaba derken, dün sabah gazeteye gelirken insanların bir umut arayışı içerisinde olduklarına tanık oldum.
Sabah saatlerinde ellerinde gazete ile evine dönenlere rastladığımda, hiçbir zaman gazete almayan veya okumayanların bile Milli Piyango biletlerine bakmak için gazete aldıklarını gördüm.
Çarşıya geldiğimde ise Piyango bileti satıcılarından liste isteyenler veya ellerindeki bilete baktıranlara rastladım.
Bir umuttu işte yurdum insanındaki bu davranışlar! Bilet satıcısına kolaylıklar diledikten sonra, Osmaniye’ye büyük ikramiyenin çıkıp çıkmadığını sordum.
Elinde dört bileti bulunan bir vatandaş; “Benim dört biletim de kendisini kurtardı, bundan daha ne iyi olabilir ki!?”diye konuştu.
Bilet satıcısı yutkundu, Osmaniye’nin bu yıl şansının olmadığını söyledi.
Kaldırımdan yoluma devam ettim, bir başka bilet satıcısının da başı kalabalıktı.
Oradan geçip bir başka bilet satıcısı ile karşılaştım.
Yılbaşı biletlerinin Osmaniye’de tüketilmesi olayını sordum.
Biletlerin yılbaşı akşamı bittiğini, elinde tek bilet kalmadığını söylüyordu. Anlaşılan o ki, insanlar bir umut diye en azından bir çeyrek almışlardı.
Elinde bastonu ile yürümekte olan biri, kendi kendisine konuşuyordu.
Selam verip hal ve hatırını sorduğumda; “Ne dersin evlat! Ben emekli bir adamım, bir yarama merhem olsun diye iki çeyrek bilet aldım biri bile kendini kurtarmadı.
Ne olacak emekli adama amorti bile vurmuyor işte!”diye konuştu.
Biraz daha yürüdüm kaldırımdan, elektrikli bisikleti ile gelen bir genç neredeyse beni ezecekti! İyi ki arkamdan gelirken yol istemek için ıslık çaldı da kenara çekildim.
Her sabah erken saatlerde kaldırımın bir kenarına tatlı tablası ile gelip müşteri bekleyen tatlıcıya selam verdim.
Tatlıcı Salih, 44 yıldır aynı köşenin kaldırım kenarında yazın mayam şerbeti, kışın ise şam tatlısı satardı. Şam tatlısı satarak çocuklarını okutmuş, bir de başını sokabilecek ev almıştı.
Pazar günleri bile çalışan tatlıcı Salih, “Bizim tatilimiz bile yok Mustafa, bak bugün ben de sen de işe geldik!”diye konuştu.
Yılın ilk günü tatildi, özellikle de kamu kurumlarında çalışanlar tatil yapıyorlardı. Özel işletmelerde ise böyle bir tatil çalışanlar için bir umuttu!
Bir umut olarak yılbaşı akşamı televizyonlarının başında yeni yılı karşılamaya çalışanlar, bu yılki televizyon programlarında bekledikleri gibi eğlenceler izleyemediler.
Televizyon kanalları eski yıllara göre daha donuk, eğlencesiz ve kalitesiz olayları ekrana getirmişlerdi.
Yerel televizyon kanalları bence daha kaliteli yılbaşı programı hazırlamışlardı. En azından 2017 yılında yaşanan önemli olayları ekrana getirenler televizyon kanalları yanında, türkülerin söylendiği, halayların çekildiği programları da yine yerel televizyon kanallarında izleyebildi insanlar.
Özel tv kanallarının bir çoğu yeni bir yıla girildiğinden sanki haberleri yokmuşcasına veya bilinçli olarak günü birlik programlarını ekrana getirdiler. Gece yarısı sonrasında yemek tarifi yapan programların yanında, bildik bazı tv kanalları ise daha farklı anlayışla yayınlarını sürdürdüler.
Kim neyi, nasıl değerlendirirse değerlendirsin; yeni bir yıla girdik mi? Dünden itibaren 2018 yılı olarak takvim yaprakları gösterecek mi? Bu gerçeği inkar edemeyeceğime göre, gerisi farklı bir anlayış olsa gerek. Saygılarımla…
