23 Nisan 1920, tarihimizin en kıymetli dönemeçlerinden biri.
İstiklal Harbi’nin tam ortasında, halkın seçtiği vekillerin Ankara’da toplandığı o gün, yalnızca bir meclisin değil, millet iradesinin de doğduğu gündü.
Mustafa Kemal Paşa’nın ifadesiyle “bir elinde tabanca, bir elinde idam sehpası” ile başlayan o mücadele, halkın sinesinden doğan Türkiye Büyük Millet Meclisi ile taçlandı.
Bu meclis, dini ritüellerle, bir Cuma günü açıldı.
Ardından yıllar geldi geçti; düşman yurttan atıldı, genç Cumhuriyet özgür ve bağımsız bir ülke olarak dünyaya adım attı.
1927 yılına gelindiğinde, o güne kadar “Millî Hakimiyet” olarak kutlanan 23 Nisan, Himaye-i Etfal Cemiyeti (bugünkü adıyla Çocuk Esirgeme Kurumu) öncülüğünde ilk kez “Çocuk Bayramı” olarak kutlandı.
Cumhurbaşkanı Atatürk’ün himayesinde, bu özel gün hem milletin kendi kaderine sahip çıkışının hem de çocukların geleceğinin bir simgesi oldu.
Bu bayram sadece Türkiye’deki çocukların değil, dünyanın dört bir yanındaki çocukların sahip olduğu yegâne bayramdır.
Ancak bugün, aradan geçen onca yılın ardından dönüp baktığımızda kendimize şu soruyu sormamız gerekiyor…
Dünya hâlâ çocuklara bayram mı?
İşçi Sağlığı ve Güvenliği Meclisi’nin verilerine göre, son on iki yılda en az 742 çocuk çalışırken hayatını kaybetti.
2025 yılı başından bu yana ölen 20 çocukla birlikte bu sayı 762’ye ulaştı.
Her sayı bir çocuk. Bir gülüş, bir umut, yarım kalan bir hayat...
Öte yandan, 2023’ten bu yana devam eden Gazze saldırılarında hayatını kaybeden çocuk sayısı 17 bin 954.
Hayatta kalanlar ise ölüm, açlık, travma ve istismar tehdidi altında.
23 Nisan, bir kutlamanın ötesinde bir vicdan muhasebesine dönüşmeli.
Çocukların ölmediği, hayal kurabildiği, oyun oynayabildiği, okul sıralarında yer bulabildiği bir dünya hayal değil, bir hedef olmalı.
Bu bayramda çocuklar yalnızca süslenmiş sahnelerin figüranı değil, hayatın gerçek kahramanları olmalı.
Çocuklar, sadece geleceğimiz değil; bugünden sahip çıkmamız gereken en büyük değerimiz.
Onları koruyarak, umutlarını büyüterek, ancak o zaman yarının adil, huzurlu ve aydınlık dünyasını inşa edebiliriz.
Bu bayram, çocukların sadece varlığını değil, haklarını da kutladığımız bir gün olmalı.
Çünkü umutla büyüyen her çocuk, daha adil bir dünyanın tohumudur.
Yorum Yazın