Yapma be Tayfun, zamanı mıydı şimdi bu erken yaşta aramızdan ayrılışın!
Bam deline dokunurken sözlerinde, merakla ekranların başında seni beklerdi sevenlerin! Adım adım Anadolu topraklarında dolaşırken, insanlar sohbet etmeyi, onlarla birlikte sorunlarına ortak olmayı ve yetkililere duyurabilme adına koşuşturdun durdun!
En çok Türk kahvesini severdin, yorgunluğunu alırdı dostlarında bir fincan kahveyi yudumlarken. Kahve ile sigara içmek senin için ayrı bir tutkuydu!
Seninle ilk tanıştığımız yılları anımsıyorum. 1994 yılıydı, meslekteki gençlik yılların, koşuşturmacalar, halka hizmet etme adına, mesleğindeki aşkınla yorulmak nedir bilmeyen bir enerji ile çalışıyordun.
Dümen suyuna gitmedin kimsenin, her zaman yoksul halkın sorunlarının çözümü için uğraş verdin. Önüne konulan takozlara aldırmadan, dik durmayı başararak gazetelerde yazdın, televizyon ekranlarında konuştun, her zaman sorunlara çözüm yolları arayışı içerisinde oldun.
Gördüklerinden, bildiklerinden ve yaşadıklarından demet demek çiçekler gibi işledin yazılarını ve kitaplara dönüştürdün!
En son Osmaniye’deki kitap fuarında görüştük seninle. Yol yorgunluğu ile geldiğin Osmaniye’de seni spor giysiler içerisinde görenler yanına geldiklerinde sohbet etmekten ve fotoğraf çektirmekten asla kaçınmadın. Her zaman yüreğindeki sevgiyi insanlarla paylaşarak yaşamayı seviyordun.
Fuarın girişinde karşılaştığımızda; “Mustafacığım, burada Türk kahvesi içebileceğimiz neresi var!?”diye sormuş, koluma girerek Cumhuriyet Meydanı’ndaki fuar çadırının yanındaki çay bahçesinde kahvelerimizi yudumlamıştık.
Memleketinden sözetmiş, Osmaniye’yi çok sevdiğini anlatırken oğlum Onur gelmişti yanıma. Onunla sohbet edip birlikte fotoğraf çektirmiştik. Onur’un konuşmalarını dinlerken; “Mustafa, bu çocuğun geleceği çok parlar! Diyağrafını iyi kullanıyor, babası gibi televizyoncu olursa şaşırmam!” diye konuşmuştun. Sonra sohbetimiz sırasında büyük çocuklarımın, nerelerde ne işle uğraştığın sormuştun!
Sonra yayınevinin bulunduğu stanta gelerek kitaplarını imzalamıştın, kitapseverlerle sohbet etmiştin. İmza programı sırasında Belediye Kültür İşlerinde görevli Kutalmış Gürel elinde plaketle gelerek, katkılarından dolayı Osmaniye Belediye Başkanı Kadir kara imzalı plaketi size sunmuş, başarı dileklerini bildirmişti.
Osmaniye’den ayrılıp gittin, aradan aylar geçti televizyon ekranlarında programlarını izlerken her zamanki yürekli ve sevecenliğinde özlüyorduk seni.
Dün sabah saatlerinde o beklemediğimiz üzücü olayı öğrendim. Henüz genç yaşta aramızdan ayrılıp gitmenin zamanı mıydı şimdi Tayfun diye düşündüm!..
Eee işte böyle hayat! İnsanın en verimli ve gereksinim duyulduğu günlerde dünyadan ayrılması farklı üzüntü veriyor sevenlerine. Artık ‘bam teli’ Tayfun Taliboğlu ile birlikte toprağa gidecek mi, diye düşünenler olsa da, onun yeryüzünde bıraktığı eserleri adını yaşatacaktır.
Bir yıldız daha kaydı aramızdan, acı-tatlı günleri ile insanlara dostluk, barış, güzellik, huzur ve mutluluk verebilme, onlarla güzel günleri yaşayabilme özlemiyle, yazdı ve konuştu.
Meslek yaşamında onu susturamadılar ama, yaşamın bir gerçeği olan ölüm, Tayfun Talipoğlu’nu aldı aramızdan. Toprağında ışığın bol olsun kardeşim. Saygılarımla…
Bam deline dokunurken sözlerinde, merakla ekranların başında seni beklerdi sevenlerin! Adım adım Anadolu topraklarında dolaşırken, insanlar sohbet etmeyi, onlarla birlikte sorunlarına ortak olmayı ve yetkililere duyurabilme adına koşuşturdun durdun!
En çok Türk kahvesini severdin, yorgunluğunu alırdı dostlarında bir fincan kahveyi yudumlarken. Kahve ile sigara içmek senin için ayrı bir tutkuydu!
Seninle ilk tanıştığımız yılları anımsıyorum. 1994 yılıydı, meslekteki gençlik yılların, koşuşturmacalar, halka hizmet etme adına, mesleğindeki aşkınla yorulmak nedir bilmeyen bir enerji ile çalışıyordun.
Dümen suyuna gitmedin kimsenin, her zaman yoksul halkın sorunlarının çözümü için uğraş verdin. Önüne konulan takozlara aldırmadan, dik durmayı başararak gazetelerde yazdın, televizyon ekranlarında konuştun, her zaman sorunlara çözüm yolları arayışı içerisinde oldun.
Gördüklerinden, bildiklerinden ve yaşadıklarından demet demek çiçekler gibi işledin yazılarını ve kitaplara dönüştürdün!
En son Osmaniye’deki kitap fuarında görüştük seninle. Yol yorgunluğu ile geldiğin Osmaniye’de seni spor giysiler içerisinde görenler yanına geldiklerinde sohbet etmekten ve fotoğraf çektirmekten asla kaçınmadın. Her zaman yüreğindeki sevgiyi insanlarla paylaşarak yaşamayı seviyordun.
Fuarın girişinde karşılaştığımızda; “Mustafacığım, burada Türk kahvesi içebileceğimiz neresi var!?”diye sormuş, koluma girerek Cumhuriyet Meydanı’ndaki fuar çadırının yanındaki çay bahçesinde kahvelerimizi yudumlamıştık.
Memleketinden sözetmiş, Osmaniye’yi çok sevdiğini anlatırken oğlum Onur gelmişti yanıma. Onunla sohbet edip birlikte fotoğraf çektirmiştik. Onur’un konuşmalarını dinlerken; “Mustafa, bu çocuğun geleceği çok parlar! Diyağrafını iyi kullanıyor, babası gibi televizyoncu olursa şaşırmam!” diye konuşmuştun. Sonra sohbetimiz sırasında büyük çocuklarımın, nerelerde ne işle uğraştığın sormuştun!
Sonra yayınevinin bulunduğu stanta gelerek kitaplarını imzalamıştın, kitapseverlerle sohbet etmiştin. İmza programı sırasında Belediye Kültür İşlerinde görevli Kutalmış Gürel elinde plaketle gelerek, katkılarından dolayı Osmaniye Belediye Başkanı Kadir kara imzalı plaketi size sunmuş, başarı dileklerini bildirmişti.
Osmaniye’den ayrılıp gittin, aradan aylar geçti televizyon ekranlarında programlarını izlerken her zamanki yürekli ve sevecenliğinde özlüyorduk seni.
Dün sabah saatlerinde o beklemediğimiz üzücü olayı öğrendim. Henüz genç yaşta aramızdan ayrılıp gitmenin zamanı mıydı şimdi Tayfun diye düşündüm!..
Eee işte böyle hayat! İnsanın en verimli ve gereksinim duyulduğu günlerde dünyadan ayrılması farklı üzüntü veriyor sevenlerine. Artık ‘bam teli’ Tayfun Taliboğlu ile birlikte toprağa gidecek mi, diye düşünenler olsa da, onun yeryüzünde bıraktığı eserleri adını yaşatacaktır.
Bir yıldız daha kaydı aramızdan, acı-tatlı günleri ile insanlara dostluk, barış, güzellik, huzur ve mutluluk verebilme, onlarla güzel günleri yaşayabilme özlemiyle, yazdı ve konuştu.
Meslek yaşamında onu susturamadılar ama, yaşamın bir gerçeği olan ölüm, Tayfun Talipoğlu’nu aldı aramızdan. Toprağında ışığın bol olsun kardeşim. Saygılarımla…
