Ah bir kalksa, kalksada yasaklar.
Yine koşsam sıcağın’, altında kavrulsam Kabenin (örtüsüne) sarılsam.
Aglasam ağlasam, hasretle koklasam.
Bahar gelmiş neyime,
Kabede esmiyor rüzgarlar,
Ötmüyor envai çeşit kuşlar.
Yükselmiyor tekbirler, kalkmıyor eller.
Ben razıyım hasrete yeterki gelsin sonu.
Önemi yok, ayın, haftanın her günü
Yeterki bitsin şu yasaklar.
Sona ersin bicare kalbimin mahsunluğu.
Ah bir bitsede yasaklar.
Vuslat ısıtıp, ışıtsa kalbimi.
Rengarenk çiçekler açsada bahçelerde.
Ben yine de sümbül olacağım biliyorum çiçeklerde.
Boynum bükük acılışını bekleyeceğim. Koşarak kabeye gelip vuslatına ereceğim.
KABENİN KOMŞUSU
