Eski günlerden ve anılarla ilgili hatırda kalan güzel şeyler vardır.
Bir aşk, bir hayat, bir arkadaş veya bir dost. Anıları yaşamak harika bir duygudur yad edip ve edilmek muhteşemdir.
İnsana farklı bir his ve mutluluk verir. Bizi ayakta tutan şeylerden biridir anılar... En güzel zamanlarımızı birlikte geçirdiğiniz insanları asla unutamayız.
Araya ister mesafeler girsin ister başka şeyler... O insan ve o güzel vakitler kalbimizin her zaman en güzel köşesinde kalır anılar. güzel anıları yaşımız küçükken yaşanır yada çocukken biriktiririz anıları ya da gençken; henüz hayatın başındayken. Büyümek ve hayat mücadelesi takip eder anıları. Aslında anılara ve güzel insanlara bir parça vedadır bu. Her veda gibi bu da iç acıtır, kalp sızlatır. Bir okul koridorunda, bir otobüs durağında ya da hiç beklenmedik zamanda insanı yoklar anılar. Çocukluğunuzu beraber geçirdiğiniz, kardeş bildiğiniz arkadaşlarımız annemiz babamız kardeşlerimiz her zaman çok "farklı"severek yad ederiz.
Benim kendi sözümdür ben geldiim derim özlemle gittiğim yerlere, senelerdir hep ben gelirim memleketime uzaklardan arada birde hicaza gelen eş ve dostlarım gelselerde ve şöyle deriim !!!
sana geldim, sizin için geldim sizleri görmeye geldim ama sen gelip gittiğinde ağlarcasına mahzun duruşumla üzülünce öylede olsa ben geliyordum işte senin sizlerin gelmeleri azda olsa mutluydum gelirken ya şimdi gelemiyorum işte.
Şimdi ise anılarda kaldı gelişlerim canım vatanım. Her şey hatıralarımda en ince noktasına kadar, dönüp gelirken kırıldığım mahzunlaştığım anları sende benim seni bırakıp gittiğim zamanlarda En güzel günlerimizde çarptı kalbim, denizini deryanı dağını taşını gördüğümde.
Şimdi anılarım canlandı gözlerimde.
Bazen sana, gelemiyeşime ağladım ve sonra yine seni anılarıma sakladım, ey benim güzel anılarım, hayatımın en güzel Anıları, fotoğrafları, mesajları, mektupları tek tek okudum bugün resimleri izledim Bu gece ya boş ver bukadar hassas olma anıları unut dedim kendi kendime olmadı olmuyor. Peki ya kafanmızdakiler yaşadıklarımız kalbimizdekileri atabilirmiyiz evet anılarımızı silebilirmiyiz? Unutup hiç bir şey yaşamamış gibi davranabilirmiyiz sizce arkadaşlar? Bence hayır zira güzel anılar güzel filmlere benzer. Konuyu unutsan bile başroldekileri unutamazsın. Bir insan, her yere saçılmış minik cam parçaları gibi olan anıları nasıl tek tek toplayıp hayatından çıkarabilirki?
Uçaktaki şiirlerimle kaldım şimdi başbaşa.
Gök yüzünde süzülürken uçağın kanatlarındaki biçare bana
bir daha dönermiyim korkusuyla ettiğim vedalarla şimdi kaldım baş başa.
Bu akşam içimde hüzün var içimde
Gözümde canlandı anılar
Ağlamak istiyorum, haykırmak istiyorum
Bu akşam içimde hüzün var
Sensiz geçmiyor bu akşamlar
Gönlümde dinmiyor arzular
Kavuşmak istiyorum, sarılmak istiyorum
Bak bizi bekliyor anılar
Anılar, anılar, şimdi gözümde canlandılaranılar,
Anılar, beni bu akşam ağlattılar.
Eski bir ayna vardı baktığımda içinde seni, sizleri gördüğüm...
Ve sokak başındaki o loş ışıklı lambalar.
Bahçeye koştuğum kollarina atladığım küçücük masum bir kız, işte benim o anılarda kalan...
Bana seni, sizleri hatırlatan o anılar.
"Mutluluk yaşanmaz, hatırlanır" diye bir söz vardır; ispatı da var, üstelik bilimsel... Yalnızca bazen "an"lar geliyor, uçuşan hayaller gibi; tutamayacağımız kadar zayıf, kaygan, kısa, küçük.
Neyse ki anlar anılara ekleniyor; tutamasak da tutunuyoruz anılarla dolu hayata.
Her nefes anılarımızın birer imzasıdır.
Nefesimiz olduğu müdetce anları anılarda yaşayalım şimdilik en azından.
Tekrar vuslata erene kadar.
Anılarda yaşamak yaşatmak yaşatılmak temennilerimle.
MEKKENİN KOMŞUSU
