Ana olmayan; Analık duygusunu, bir çocuğu karnında 9 ay taşıyıp sonrasında dünyaya getirmeyi ve yokluğunda çektiği ızdırabı bilemez!
Baba olmayan; baba olabilmek için verdiği uğraşı, bebeğini kucağına aldığındaki mutluluğu ve onun yokluğunda çektiği ızdırabı bilemez!
Asker olmayan; Ana-baba ve kardeşlerinden ayrılışı, toprağından uzakta değişik illerden gelen yaşıtları ile aynı masada yemek yemeği, aynı koğuşta birlikte yatmayı, soğukta, karda ve ayazda dikili ayak nöbet tutmayı, babasından yemeği tokadı ilk kez Komutanının parmaklarından çıkan sesten yaşamayı, vatan ve bayrak sevgisini öğrenmeyi ve bunları yaşarken acıları hissetmeden gurur duyma hissini anlayamaz.
Deliler ve Veliler Derneği Başkanı Aşkım Ünek; “Görüyorsam, duyuyorsam sorumluyum”diyor.
Star gazetesindeki meslektaşım Merve Yılmaz Oruç, gazetenin “Yaşam” sayfasında tam sayfa yer ayırmış “Deliler ve Veliler Derneği” ile ilgili.
Dernek Başkanı Enek; “kimsenin nüfus cüzdanına, ciltten rengine, inancına bakmaksızın herkese el uzatıyoruz. Yaradılana yardım etmekle mükellefiz. Burada bizim yaptığımız bir şey yok aslında. Allah zaten kulların rızkını veriyor. Biz sadece o rızkın ulaştırılmasında aracıyız”diyor.
Daha ne desin ki Aşkım Ünek! Anlayabilene aslında çok şeyler anlatmak istiyor ama, anlamak istemeyenler bu sözleri kulak arkası eder!..
ANALAR VE ÇOCUKLARI
Çeşitli nedenlerde evlerine dönmeyen ve yıllardır çocuklarından haber alamayan analar; “Cumartesi Anaları” adı ile İstanbul’da bir araya gelerek, her hafta Cumartesi günleri “Çocuklarımızın (Ölü ya da Diri) bulunmasını istiyoruz!” diye oturma eylemi başlatıp bir süre devam ettiler. Onlar, kayıp çocuklarının bulunmasını isteyen analardı.
Mevcut iktidarın o analara bakış açısı ise farklı olmuştu, hatta kolluk kuvvetleri ile bile dağıtılmasına çalışıldı.
Diyarbakır’da çocuklarının terör örgütü tarafından kaçırıldığını iddia eden kadınlar, bir siyasi partinin il binası önünde oturma eylemine başladı. Her geçen gün oturma eylemine destek gelirken, “Çocuklarının akibetini isteyen anaların” da sayılarında artış yaşanmaya başlandı. Bu eylemlere devletin bazı Bakanları bile gelip destek verdiler.
Şu anda TBMM’de temsil edilen ve yasal bir siyasi parti olan, ancak; “Terör örgütü ilişkisi ile” suçlanarak Diyarbakır il binası önünde oturma yapılan günlerin 15.’ncisini de geride bıraktık.
Oturma eylemindeki Astsubay Semih Özbey’in anası, oğlunun teröristlerce kaçırıldığını ve haber alamadığını, devlet büyüklerinden bir haber beklediklerini ve çocuğunun bulunmasını istiyor. Bu ananın hakkıdır evladının yaşayıp yaşamadığını öğrenmek!
Mevcut İktidarın Bakanları ise Diyarbakır’a gidip bu siyasi parti binası önündeki analara “destek” olduklarını göstermek için oturup sohbet ediyorlar, hatta gözlerinden yaş akıtmaya çalışıyorlar!
Devletin hiçbir Bakanı, ülkesindeki hiçbir siyasi parti binası önünde oturarak eylem yapmak yerine, yasaları hayata geçirir, onlardan talepte bulunan vatandaşların arasında değil, makamının başında olur!
“Güneş balçıkla sıvanmaz”diye deyim vardır. AKP İl binası önünde analar eyleme geçti, haberiniz var mı!? Yarın görüşmek üzere, esen kalın…
