Osmaniye’nin emperyalist işgal kuvvetlerinden kurtuluşunun 94. yılını kutluyoruz.
Yurdumuzu işgal eden emperyalistlerin topraklarımızdan nasıl püskürtüldüğünü ve atalarımızın verdiği mücadeleyi yeni kuşaklara ne kadar anlatabiliyoruz?
Osmaniye’de verilen Kurtuluş Savaşı mücadelesinde destan yazanların isimlerinin yazılı olduğu kitaplar var, bu kitapları yerel yönetim olarak İlkokullarımızdaki öğrencilere dağıtıp okumalarını sağlayabildik mi?
Anıtının bulunduğu Rahime Hatun, kadın kahramanımızla ilgili bırakın İlkokul, Ortaokul veya Lise öğrencilerimiz ne kadar tanıyabiliyor?
Sadece 7 Ocak Kurtuluş Haftası etkinlikleri kapsamında Kurtuluş etkinlikleri yapmakla tarihimizde verilen mücadele anlatılmış sayılabilir mi?
Bugün kutlamakta olduğumuz ‘Kurtuluş Günümüz” ile ilgili halkımız ne kadar coşkulu diye şöyle bir gözlerine bakıyor musunuz?
Dün vatan topraklarından uzaklaştırdığımız emperyalist kuvvetler, bugün ekonomik olarak içimizde rahatlıkla dolaşabiliyorlar. Osmaniye’de paramızı işleten bankalara bakalım. Bu bankalardan kaç tanesi yerli sermayenin kaçı yabancı sermayenin bankaları olduğunu biliyor musunuz?
Osmaniye’nin kurtuluşunu simgeleyen bir eser Atatürk Caddesi ile Cevdet Sunay caddesinin kesiştiği noktadaki bir binanın duvarına yapılarak törenle açılışı gerçekleştirilmişti.
Buraya yapılan ve kurtuluş savaşını simgeleyen görüntü olay yerinde olması farklı bir özellik taşıyordu.
Aradan geçen zaman içerisinde buradaki eser yerinden sökülerek şu anda Çınarlı kahve olarak bildiğimiz çınar ağacının yanındaki duvara monte edildi.
Buradaki eserin önündeki banklarda oturan vatandaşlar olayın farkında bile varamadıkları gibi, yoldan geçenlerin bile dikkatini çekemez hale getirildi.
Ne oldu da olayın yaşandığı yerden bu eser söküldü, bu eseri o binanın duvarından söktürülmesi olayında neden başarılı olunamadığını merak ediyorum.
Tarihimize ve geçmişimize sahip çıkalım diye konuşuruz, ‘kahramanlıktan, yurtseverlikten’ sezödeldiğinde mangalda kül bırakmayız ama, tarihi değerlerimize sahip çıkma noktasına gelindiğinde neden duyarsızlıklar içerisinde yaşarız?
Osmaniye’deki tarihi binalara bakıyoruz. Kültür Varlıkları adı ile koruma altına alınan binaların bazıları çürümeye terkedilmiş durumda görünüyor. Bazı binalar belediye tarafından restore edildi, ancak edilmeyen binaların çürümeye terk edildiğini, sadece ‘koruma altında’ olduğunu belirten yazı ile durduğuna tanık oluyoruz.
Bugün, aradan geçen 94.yılı anımsayalım. Kurtuluş Günü’nü kutlamak adına birkaç etkinlik yaparak olayları geçiştirmek yerine, dünlerden ve tarihimizden dersler çıkarmak suretiyle geleceğimizi görmemiz gerekiyor.
Cumhuriyetimizin kurucusu Atatürk’ün gençliğe hitabesindeki sözleri anımsayın. Burada anlatılanların yıllar sonrasında, yani bugünlerde yaşanmakta olduğunu iyi okuduğunuzda, geleceğimizi iyi düşünmek zorundayız.
Kurtuluş Günü’nü kutlamak, bu vatan toprakları için canlarını verenlerin ne için mücadele verdiğini iyi anlamakla olacaktır. Saygılarımla…
Yurdumuzu işgal eden emperyalistlerin topraklarımızdan nasıl püskürtüldüğünü ve atalarımızın verdiği mücadeleyi yeni kuşaklara ne kadar anlatabiliyoruz?
Osmaniye’de verilen Kurtuluş Savaşı mücadelesinde destan yazanların isimlerinin yazılı olduğu kitaplar var, bu kitapları yerel yönetim olarak İlkokullarımızdaki öğrencilere dağıtıp okumalarını sağlayabildik mi?
Anıtının bulunduğu Rahime Hatun, kadın kahramanımızla ilgili bırakın İlkokul, Ortaokul veya Lise öğrencilerimiz ne kadar tanıyabiliyor?
Sadece 7 Ocak Kurtuluş Haftası etkinlikleri kapsamında Kurtuluş etkinlikleri yapmakla tarihimizde verilen mücadele anlatılmış sayılabilir mi?
Bugün kutlamakta olduğumuz ‘Kurtuluş Günümüz” ile ilgili halkımız ne kadar coşkulu diye şöyle bir gözlerine bakıyor musunuz?
Dün vatan topraklarından uzaklaştırdığımız emperyalist kuvvetler, bugün ekonomik olarak içimizde rahatlıkla dolaşabiliyorlar. Osmaniye’de paramızı işleten bankalara bakalım. Bu bankalardan kaç tanesi yerli sermayenin kaçı yabancı sermayenin bankaları olduğunu biliyor musunuz?
Osmaniye’nin kurtuluşunu simgeleyen bir eser Atatürk Caddesi ile Cevdet Sunay caddesinin kesiştiği noktadaki bir binanın duvarına yapılarak törenle açılışı gerçekleştirilmişti.
Buraya yapılan ve kurtuluş savaşını simgeleyen görüntü olay yerinde olması farklı bir özellik taşıyordu.
Aradan geçen zaman içerisinde buradaki eser yerinden sökülerek şu anda Çınarlı kahve olarak bildiğimiz çınar ağacının yanındaki duvara monte edildi.
Buradaki eserin önündeki banklarda oturan vatandaşlar olayın farkında bile varamadıkları gibi, yoldan geçenlerin bile dikkatini çekemez hale getirildi.
Ne oldu da olayın yaşandığı yerden bu eser söküldü, bu eseri o binanın duvarından söktürülmesi olayında neden başarılı olunamadığını merak ediyorum.
Tarihimize ve geçmişimize sahip çıkalım diye konuşuruz, ‘kahramanlıktan, yurtseverlikten’ sezödeldiğinde mangalda kül bırakmayız ama, tarihi değerlerimize sahip çıkma noktasına gelindiğinde neden duyarsızlıklar içerisinde yaşarız?
Osmaniye’deki tarihi binalara bakıyoruz. Kültür Varlıkları adı ile koruma altına alınan binaların bazıları çürümeye terkedilmiş durumda görünüyor. Bazı binalar belediye tarafından restore edildi, ancak edilmeyen binaların çürümeye terk edildiğini, sadece ‘koruma altında’ olduğunu belirten yazı ile durduğuna tanık oluyoruz.
Bugün, aradan geçen 94.yılı anımsayalım. Kurtuluş Günü’nü kutlamak adına birkaç etkinlik yaparak olayları geçiştirmek yerine, dünlerden ve tarihimizden dersler çıkarmak suretiyle geleceğimizi görmemiz gerekiyor.
Cumhuriyetimizin kurucusu Atatürk’ün gençliğe hitabesindeki sözleri anımsayın. Burada anlatılanların yıllar sonrasında, yani bugünlerde yaşanmakta olduğunu iyi okuduğunuzda, geleceğimizi iyi düşünmek zorundayız.
Kurtuluş Günü’nü kutlamak, bu vatan toprakları için canlarını verenlerin ne için mücadele verdiğini iyi anlamakla olacaktır. Saygılarımla…
