Öğretmenler Günü yaklaşıyor, iki gün kaldı şunun şurasında ‘24 Kasım Öğretmenler Günü’ne.
Öğretmenler karanlıkları aydınlatan, insana bilgi ve aydınlık veren eğitim emekçileridir. Öğretmenler için sadece 24 Kasım’ı gün olarak görmek değil, yaşamları boyunca onlara saygı duymak gerekir.
Karanlık beyinleri aydınlatan, karaları aklaştıran öğretmenlerim, bir ülkenin geleceğinin yöneticilerini hazırlarlar.
Öğretmenlik sabır ve özveri isteyen bir meslek dalıdır. Çocuk yaştan başlamak üzere bir demire şekil verir gibi insanı eğitmek ve topluma kazandırabilmenin uğraşını vermek özveri ve sabır gerektirir.
Bizim bu yörede öğretmenlik yapanlar ile Doğu illerimizin en uç köylerinde öğretmenlik yapanları karşılaştırdığımızda, o uzak köylerde çalışanlara saygınlığımız daha fazla olmalı.
Havalar soğumaya başladı, yağmurlu günler geldi. Bizim Çukurova yöresinde öyle sanıldığı kadar soğuk olmaz, yılın birkaç ayında kış mevsimi yaşanır. Oysa doğu ve güneydoğu bölgesindeki öğretmenlerimizi düşünelim. Isınabilme koşullarını, sınıflarda ders verebilme koşullarını, bir de terör korkusu ile yaşamalarını düşünelim.
Burada yaşamak ve öğretmenlerin sorunlarını dile getirmek kolay gibi görünse de asıl öğretmenlerin sorunları uzak köylerde eğitim ve öğretim verenlerde olduğunu unutmamak gerekir.
Dağ köylerindeki öğretmenler ders dışında kitap okurlar, eğer bulurlarsa gazeteleri reklamlarına kadar okuyarak zamanlarını geçirmeye çalışırlar. Kentteki öğretmenler onlara göre şanslıdır. Boş zamanlarında bir araya gelip sohbet ettikleri meslektaşları ve arkadaşları bol olur. Kahvehaneler, kulüpler, dernekler gibi yerlerde zaman geçirebilirler. Bir çokları bu ortam içerisinde gazete ve kitap okumaktan uzak, haberleri izlemekten bir haber olurlar.
İlkokul sıralarındaki bir öğrencinin en unutamadığı anıları o yıllardaki öğretmenlerinden aklında kalanlar olmuştur. Bir çocuğun yetişmesinde, gelişmesinde ve geleceğe yön verilmesi noktasında ilkokul öğretmenlerinin etkisi ve emeği çok olur.
Onlar ki, çocukların ikinci anne-babası, abi ve ablası olarak eğitim veren insanlardır.
Çocuğunuz varsa, Okuldaki veli toplantılarına gittiğinizde, toplantı da sınıfta düzenleniyorsa yıllar sonra o sıraların önünde kendinizi nasıl hissettiğinizi düşünün. Sınıftaki tebeşir kokusu, kara tahtaya yazılan yazıları ve sıraların üzerine kalemle kazıyıp yazdığınız yazıları anımsarsınız.
Bugünlere gelindiğinde ise sınıflarda sadece sıralar ve oturaklarda farklı değişiklik olmadığını görmekteyiz. Bir sırada 3-4 kişi oturulurken, günümüzde tek kişilik sandalye ve masalar onların yerini almış, sınıflardaki öğrenci sayıları da azalmış olarak görülmektedir.
Ayrıca eğitim ortamı olarak, tebeşirlerin ve kara tahtaların kullanılmadığı, karanlıkların aydınlatılması adına ak tahtaların kullanıldığını görmekteyiz.
Günümüzde karanlıklar aydınlanırken, bazı örümcek kafalıların beyinlerindeki karanlıkların da aklaşması ile daha barışçı, hoşgörülü bir toplumda yaşayabileceğimizi düşünüyorum. Öğretmenlerimi çok seviyorum, şimdiden onların günlerini kutluyorum. Saygılarımla…
