23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı Osmaniye’de de çeşitli etkinliklerle kutlanmaya çalışıldı.
Dünyada çocuklara armağan edilen bir Bayramın yaşatıldığı tek ülke olduğumuzu anımsatırken, böylesi anlamlı günün kutlama etkinliklerinde bile “terör olayları” gerekçe gösterilerek bazı programlarda kısıtlamalar yaşandı.
Birileri çıkıyor “Terörle yaşamaya alışmalıyız”diye konuşurken, birileri de çıkıyor “şehit cenazeleri nedeniyle etkinlikleri iptal ediyoruz”diye konuşuyor.
23 Nisan ulusal egemenlik ve Çocuk Bayramı’nı armağan eden Mustafa Kemal Atatürk’ün adını bile anmaktan kaçınan bir anlayışın hareketleri dikkatlerden kaçmıyor.
Etkinlikler kapsamında Osmaniye’de de çeşitli programlar yapıldı. Yapılan programlarla ilgili olarak herhangi bir yorum yapmayacağım. Ancak, yapıldı denilsin diye de program yapılması yerine çocuklarımızı büyükleri ile birlikte eğlendirmek, çocuklarımızı 23 Nisan gününde olsun üzmeden coşkulu anlar yaşatmak ne güzel bir olaydır.
Çocuk Bayramı gününde bile cadde ve sokaklarda yine ayakkabı boyayan çocuklar, mendil satanlar, arabaların camlarını silmeye çalışanlar, çeşitli işlerde çalıştırılan çocuklar diğer günlerdeki gibi yaşamlarını sürdürdüler.
Ulusal Egemenlik olarak halkımızı katmamız gereken sözlerle birlikte Çocuk Bayramı olarak tanımlamaya devam ettiğimiz “23 Nisan Ulusal egemenlik ve Çocuk Bayramı” halkım geniş katılımı ile geniş bir alanda ve kent merkezinde kutlanması daha güzel olacaktı.
Bir ortaokulun bahçesinde düzenlenen etkinliklere baktığımızda, o mahallede yaşayan insanlar ile o okulun öğrencileri, öğretmenleri ve velileri katılmış oluyordu.
Hazırlanan program böyle istendiği için yine belirlendiği şekilde hayata geçirilerek etkinlik yapılmış sayılıyordu.
Halkın katılımının yoğun olarak gerçekleşmeyen etkinliklerin bir ayağı eksik kalır. Halkın katılımının sağlanması için onların duygularına ve coşkularına hitap edebilecek programları hayata geçirmek gerekiyor.
Özellikle ulusal anlamdaki bayramlarımızda, bürokratlarla halkın birlikte olabilmesinin sağlanması, halkın bürokratlara yaklaşabilmeleri noktasında engellerin ortadan kaldırılması, insanların birbirleri ile kolkola, el ele, göz göze gelebilmesinin sağlanabilmesinin yöntemleri bulunmalıdır.
Güneşlik altında yerleştirilen koltuklarında bürokratlar, güneş altında öğrenciler ve vatandaşları gözlerinizin önüne getirin. Böylesi bir etkinlikte bile ayrım olduğu yönünde tepkiler alınabilir.
Bazı gazetelerde bayramlarda yaşanan etkinliklerde fotoğraflı haberler okumuş olmalısınız. Yöneticiler yağmurlu havada şemsiyeli, öğrenciler ile halk yağmur altında program yapılması olayları ile ilgili haberleri anımsayın.
Osmaniye’de böylesi olayların yaşanıp yaşanmadığı yönünde bir yorum getirmiyorum. Osmaniye’de yöneticilerimiz halkla birlikte olmayı seven, halkla iç içe olarak birlikte yan yana oturan, program sonunda da etkinlikleri gerçekleştiren öğrencileri kutlayan, halk ile bürokrasi arasında ayrım gözetmeden güler yüzleri ile el sıkan bir anlayışı görmekten sevinçliyiz.
Bayramlar sevinçlerin barış içerisinde yaşanması gereken güzelliklerdir. Saygılarımla…
Dünyada çocuklara armağan edilen bir Bayramın yaşatıldığı tek ülke olduğumuzu anımsatırken, böylesi anlamlı günün kutlama etkinliklerinde bile “terör olayları” gerekçe gösterilerek bazı programlarda kısıtlamalar yaşandı.
Birileri çıkıyor “Terörle yaşamaya alışmalıyız”diye konuşurken, birileri de çıkıyor “şehit cenazeleri nedeniyle etkinlikleri iptal ediyoruz”diye konuşuyor.
23 Nisan ulusal egemenlik ve Çocuk Bayramı’nı armağan eden Mustafa Kemal Atatürk’ün adını bile anmaktan kaçınan bir anlayışın hareketleri dikkatlerden kaçmıyor.
Etkinlikler kapsamında Osmaniye’de de çeşitli programlar yapıldı. Yapılan programlarla ilgili olarak herhangi bir yorum yapmayacağım. Ancak, yapıldı denilsin diye de program yapılması yerine çocuklarımızı büyükleri ile birlikte eğlendirmek, çocuklarımızı 23 Nisan gününde olsun üzmeden coşkulu anlar yaşatmak ne güzel bir olaydır.
Çocuk Bayramı gününde bile cadde ve sokaklarda yine ayakkabı boyayan çocuklar, mendil satanlar, arabaların camlarını silmeye çalışanlar, çeşitli işlerde çalıştırılan çocuklar diğer günlerdeki gibi yaşamlarını sürdürdüler.
Ulusal Egemenlik olarak halkımızı katmamız gereken sözlerle birlikte Çocuk Bayramı olarak tanımlamaya devam ettiğimiz “23 Nisan Ulusal egemenlik ve Çocuk Bayramı” halkım geniş katılımı ile geniş bir alanda ve kent merkezinde kutlanması daha güzel olacaktı.
Bir ortaokulun bahçesinde düzenlenen etkinliklere baktığımızda, o mahallede yaşayan insanlar ile o okulun öğrencileri, öğretmenleri ve velileri katılmış oluyordu.
Hazırlanan program böyle istendiği için yine belirlendiği şekilde hayata geçirilerek etkinlik yapılmış sayılıyordu.
Halkın katılımının yoğun olarak gerçekleşmeyen etkinliklerin bir ayağı eksik kalır. Halkın katılımının sağlanması için onların duygularına ve coşkularına hitap edebilecek programları hayata geçirmek gerekiyor.
Özellikle ulusal anlamdaki bayramlarımızda, bürokratlarla halkın birlikte olabilmesinin sağlanması, halkın bürokratlara yaklaşabilmeleri noktasında engellerin ortadan kaldırılması, insanların birbirleri ile kolkola, el ele, göz göze gelebilmesinin sağlanabilmesinin yöntemleri bulunmalıdır.
Güneşlik altında yerleştirilen koltuklarında bürokratlar, güneş altında öğrenciler ve vatandaşları gözlerinizin önüne getirin. Böylesi bir etkinlikte bile ayrım olduğu yönünde tepkiler alınabilir.
Bazı gazetelerde bayramlarda yaşanan etkinliklerde fotoğraflı haberler okumuş olmalısınız. Yöneticiler yağmurlu havada şemsiyeli, öğrenciler ile halk yağmur altında program yapılması olayları ile ilgili haberleri anımsayın.
Osmaniye’de böylesi olayların yaşanıp yaşanmadığı yönünde bir yorum getirmiyorum. Osmaniye’de yöneticilerimiz halkla birlikte olmayı seven, halkla iç içe olarak birlikte yan yana oturan, program sonunda da etkinlikleri gerçekleştiren öğrencileri kutlayan, halk ile bürokrasi arasında ayrım gözetmeden güler yüzleri ile el sıkan bir anlayışı görmekten sevinçliyiz.
Bayramlar sevinçlerin barış içerisinde yaşanması gereken güzelliklerdir. Saygılarımla…
