Gölcük depreminde 7 yaşındayken enkaz altından çıkarılan ve babasını kaybetmenin acısını yaşayan tiyatro oyuncusu Celil Cinemre, Kahramanmaraş merkezli depremlerin ardından geldiği Hatay’da kendisiyle aynı kaderi yaşayan çocukların gülen yüzü oluyor Tiyatro oyuncusu ve drama öğretmeni Celil Cinemre: ”Dün bir çocuk geldi, ’Karagöz amca bunlar geçecek değil mi?’ diyor, ’geçecek’ diyorum. Şu an anlatırken bile çok farklı duygular yaşıyorum.”
HATAY (AA) İBRAHİM YOZOĞLU/ÖMER FARUK CEBECİ Hatay'ın Defne ilçesinde depremzedeler için kurulan çadır kentteki çocuklar, kendileriyle aynı kaderi 1999 depreminde yaşayan tiyatro oyuncusu Celil Cinemre'nin yardımlarıyla acılarını unutmaya çabalıyor.
Kocaeli'de çeşitli tiyatro topluluklarıyla temsiller veren, 6 Şubat'taki Kahramanmaraş merkezli depremlerin ardından Defne'de faaliyet gösteren Kocaeli Büyükşehir Belediyesi Şehir Tiyatroları ekibine dahil olan Celil Cinemre, AA muhabirine, 17 Ağustos 1999 depremine 7 yaşındayken ailesiyle Gölcük'teki evlerinde yakalandıklarını söyledi.
Kendisini enkazdan çıkaran babasının, annesini kurtarmak isterken artçı depremde hayatını kaybettiğini ifade eden Cinemre, annesine ise daha sonra sağ ulaşıldığını anlattı.
O enkazda babasını kaybetmiş bir çocuk olarak bu depremlerde çocukların durumuna duyarsız kalamayacağını anlatan Cinemre, Kahramanmaraş merkezli depremlerin ardından televizyonda çocukları görünce geçmişte yaşadıklarının gözünün önünden geçtiğini, "benim orada olmam lazım" diyerek yola çıktığını söyledi.
Aynı acıları yaşamış biri olarak o çocukları kendisinden daha iyi kimsenin anlayamayacağını düşündüğünü dile getiren Cinemre, gelmeden önce arkadaşlarıyla neler yapabileceklerine ilişkin konuştuklarını, kendisinin "özel hiçbir şey yapmamıza gerek yok çocuklarla sohbet edelim yeter" dediğini anlattı.
Cinemre, şöyle konuştu:
"Kendimden biliyorum. Ben bir palyaço abiyle oturup sabahlara kadar sohbet ettiğimi biliyorum. Yaklaşık 4 senelik bir çadır hayatımız oldu. Palyaço abiler gelirdi. Ben orada birini abi edinmiştim. Her gün yanına gidiyordum. Oturuyorduk resmen ona içimi dökmüştüm. Oyun haricinde de o konuşma bana çok iyi gelmişti. Çünkü annene, babana, ablana veya abine anlatamıyorsun. Onlar üzülür, beni ağlarken görürler, annemi üzerim diye düşünüyorsun. Ama bir başkasına anlattığın zaman seni dinliyor en azından. Sana nasihat verebiliyor. Burada da biz şimdi o görevi üstlendik. Bana ne yapıldıysa, ben nasıl atlattıysam burada da onlara o şekilde yardımcı oluyorum."
"Ben aslında kendimi dinliyorum"
Çadır kentteki çocuklar için oyun ve etkinlikler sahnelediklerini, kalan zamanlarda da çadırların arasında gezerek gördüğü çocuklarla vakit geçirdiğini anlatan Cinemre, çoğu çocuğun kendisini tanıdığını anlattı.
Sıklıkla Karagöz kostümü giydiği için çocukların kendisini "Karagöz amca" olarak çağırdığını belirten Cinemre, şöyle devam etti:
"Yanıma gelip, 'Karagöz amca ne yapıyorsun, gel top oynayalım' diyorlar. Hatta dün bir çocuk geldi, 'Karagöz amca bunlar geçecek değil mi?' diyor, 'geçecek' diyorum. Şu an anlatırken bile çok farklı duygular yaşıyorum. Nasıl cevap vereceğini bilemiyorsun o an. O bana soruyor, anlatıyor ama burada çocukları dinlerken ben aslında kendimi dinliyorum gibi bir şey oluyor."
Çocukların kendisine sorduğu soruları kendisinin de 7 yaşında sorduğunu hatırladığını söyleyen Cinemre, onların gelecekte yaşayacakları duyguları da iyi bildiği için doğru şekilde yönlendirmeye gayret ettiğini dile getirdi.
Yorum Yazın